MUSA İLE HAKİKATE DOĞRU(15)-İZ BIRAKMAK

[lucifer]

İZ BIRAKMAK


Balığın dirilişi ile aradıkları yeri geçtikleri anlayan Hz. Musa, Yuşa ile birlikte geri döndüler. Ama bu dönüş geldikleri yoldan bir geri dönüş idi. Kur’an bu inceliğe şöyle dikkat çeker: “Ve izleri üzerine hemen geri döndüler” (Kehf/64).


Hz. Musa ve Yuşa’nın “izleri” üzerine geri dönmeleri, onların yolculukları sırasında geçtikleri yerlere işaret bıraktıklarını bize göstermektedir. Bu, belki de sonunun ne olacağını bilmedikleri bir yolculukta ve tanımadıkları bir coğrafyada kaybolmamaları için alınmış bir tedbir idi. Gerçekten de bu tedbir işe yaramış, aradıkları noktaya tekrar kolayca dönmelerini kendilerine sağlamıştır. Aynı zamanda bu davranış modeli Kur’an’ın diliyle tüm insanlara Hz. Musa’nın şahsında bir örnek olmuş; ister maddi, isterse manevi seyahatlerde olsun “iz bırakmanın” önemi anlatılmıştır. Ve tarih boyunca bir çok insan yaşam tecrübelerini, deneyimlerini kağıda, tuvale, notaya, taşa yansıtarak “iz bırakmanın” ve “eser vermenin” onurunu yaşamışlardır.


Aslında iz bırakmak Yaratıcı Kudret olan Allah’ın da bir tavrıdır. Kur’an-ı Kerim’de çok geçen ve Kur’an terminolojisinin en önemli kavramlarından biri olan ayet, Arap dilinde ; “işaret, iz, belirti, delil” anlamlarına gelmektedir. Allah, kendisine ulaşmayı talep edenler için evrende sayısız izler bırakmış, insanlardan bunları anlamalarını, görmelerini istemiştir. “Yeryüzünde içlerinde hiçbir şüphe duymadan insanların görebileceği, Allah’ın varlığının işaretleri vardır. Tıpkı kendi kişiliğiniz üzerinde de O’nun işaretleri bulunduğu gibi: Bunları görmüyor musunuz?” (Zariyat/20-21).


Allah’ın yeryüzünde en büyük eseri/izi ise insandır. Bu insanlar içerisinden seçilmiş peygamberler ise bu izlerin en anlamlı bölümünü temsil eder. Her peygamber, insanlık tarihi boyunca “tavrı” ile hakikate giden yolun “bir basamağına” ışık tutmuştur. Bu yüzden peygamberlerin izlerini takip eden insanlar hiçbir zaman yollarını kaybetmemiş, yönlerini şaşırmamışlardır. Hz. Adem’in tavrından başlayan bu süreç, Hz. Muhammed’in tavrında kemale ulaşmış, oradan da aslına dönmüştür. “Hiç kuşkusuz, son varış Rabbinedir” (Necm/42).


Gelişim sonsuz bir yolculuktur. Bu yolculuk, bilgilerin bilgilere eklendiği, sonra da şaşmaz, değişmez, sabit deneyler haline geldiği “farkında olma” yolculuğudur. Yolculuk üzerinde; elde edilen her yeni bilgi, kendinden sonraki bilginin anahtarıdır. Eğer böyle olmasaydı insanlık yerinde sayar, “zamanın kısa, yolun uzun” olduğu bu yolculukta kendinden beklenen adımı atamazdı.


İşte Hz. Musa da yeni bir bilginin izini ararken, “bıraktığı izle”bilgi mertebelerinin nasıl bir seyir takip ettiğinin anlamlı yol işaretlerini bize göstermiştir. Bu nedenle olacak ki; ezeli yürüyüşte ve Mevla’yı arayışta Hz. Musa’nın taşıdığı misyonu en güzel idrak edenlerden biri olan Yunus Emre bu gerçeği şöyle dile getirmiştir:


“Gökyüzünde İsa ile,
Tur dağında Musa ile,
Elindeki asa ile
Çağırayım Mevlam seni.”

Son söz yine Yunus’tan: “Araya araya bulsam izini / İzinin tozuna sürsem yüzümü.”/Hakk nasib eylese görsem yüzünü / Ya Muhammed canım arzular Seni.