Birbirinden farklı anlamlar taşıyabilen, üstelik taşıyabildikleri bu farklı anlamlar da farklı tutum ve eğilimlerle değişik kapsamda tanımlanabilen kavramlar başımıza hep dert olur.
İdealizm de işte böyle bir kavram… Batı dillerinden dönüştürülerek alınma olduğu ve kendi öz dilimizde karşılığı bulunduğu içindir ki, benim gibi Öz Türkçeden yana olanların kullanmaktan kaçındıkları bir sözcük.
Birbiriyle ilgisiz ve bağlantısız iki ayrı anlama gelebiliyor. Bunlardan ilki düşünce, tutum ve davranışların belirli bir ülküye göre düzenlenmesi… O zaman “idea” ülkü, idealizm de “ülkücülük” demek oluyor.
Oysa Ülkücülük, 1960’lı yılların ortaylarından bu yana yurdumuzda bambaşka bir anlamda kullanılır olageldi. Şimdi burada ona girecek değilim. Girersek konudan pek saparız. Çünkü Masonluk da kendine idealist yani ülkücü bir kurumdur. Oysa yurdumuzdaki Ülkücülük akımı ile Masonluğu bağdaştırmak olanaksızdır. Ben burada İdealizm kavramı üzerinde özetle birkaç söz söylemek isterken, bunun nedeni, bu kavramın Masonlukta da yer almasıdır, genel olarak felsefe ya da siyasada değerlendirilmesi değil.
Uzatmak istemediğim için kavramın diğer anlamına geçeyim.
Bu diğer anlamına göre İdealizm, gerçeklerin araştırılmasında, düşünceyi öncelikli tutan bir akım ya da öğretidir. Dilimizde bunun karşılığı “Düşüncecilik” olarak verilmektedir.
Düşüncecilik anlamındaki İdealizm, gerçeklerin araştırılmasında düşünce üretmeyi öncelikli tutar. Böyle olunca da metafizik niteliklidir. Dolayısıyla özdekçi eytişim (materyalist diyalektik) ile çelişir.
Burada düşüncecilik akımının gerçekleri araştırıp değerlendirmesindeki yönetimine ilişkin örnekler vermek ve bunların doğruluk ya da yanlışlıklarını tartışmak söz konusu olabilirdi. Ancak istenirse bunu forumun Felsefe başlığı altında yapmak daha uygun olabilir. Benim burada yapmak istediğim ise Masonlukta da yeri olan İdealizm kavramının bir özet açılımını vermekten ibaretti. Onu yaptım ve sustum. Katkılar başımızın üstüne olacaktır.
