İsa kendine on iki havari seçmişti ki, bunlar arasında Zebede'nin oğlu Yuhanna ki en sevgili müridiydi. Kendisine Kifas yani Kaya adını verdiği Petrus ve İskaryotlu Yuda vardı.
Kısa ömrünün sonunda İsa, Kudüs'e gitmeyi kararlaştırdı. Bir eşeğe binmiş olduğu halde buraya muzafferane bir şekilde girdi. Satıcıları tapınaktan kovdu. On iki havari ile birlikte son kutsal yemeği yedi ve içlerinden birinin kendisine ihanet edeceğini haber verdi.
Kurduğu yeni ahlâk, kendi peşin yargıları ve menfaatleriyle çatıştığı için, hahamlar İsa'dan nefret ediyorlardı. Onun orada oluşu ile meydana çıkan kargaşa yüzünden, Romalılar telaşlanacaklar, tapınağı yıkacaklar diye korkuyorlardı. Oysa tapınak zenginliklerinin, itibarlarının kaynağı idi. Başhaham Kayafa öteki hahamlarla Feresîler'i çağırdı. Onlara : " Bir kavmin yok olmasındansa, bir adamın ölmesi daha iyidir" dedi. İsa'nın öldürülmesi kararlaştırıldı.
İsa yakalanıp Kayafa'nın huzuruna götürüldü. "Ben İsa'yım, Hristos'um Tanrı'nın oğluyum" dedi. Küfür sayılan bu sözler de ölmesi için yeter görüldü.
Hahamlar, İsa'nın elini kolunu bağlatıp onu Romalı vali Portoslu Pilatus'un karşısına götürdüler. İsa onun tarafından sorguya çekilince : "Ben Yahudilerin kralıyım" dedi. Pilatus onu kurtarmayı denedi ama, bu fazla pervasız devrimcinin çarmıha gerilmesini isteyen halkın sözünden çıkamadı.
İsa, Golgota'da çarmıha gerildi. "Ulu Tanrı, bağışla onları, ne yaptıklarını bilmiyorlar çünkü." diye dua etti.
Iztırabın en fazla ânında : "Ulu Tanrım! Ulu Tanrım! Niçin yüz çevirdin benden" diye bağırdı. Sonra da öldü.
Üç gün sonra üstadın ölüsünün gömülmüş olduğu mezara gelen Maria Magdalena ile iki sofu kadın, mezarı boş buldular. Bunun üzerine İsa, Maria Magdalena'ya göründü.
Dirilmişti.
...
