Zorundamıyız?!

[Teo]

Bazan hayatın çok zor olduğunu aklımızda çviririz. Çok zor deriz. Neden yaşıyorumki? Anlamı ne diye kendimize sorarız?! Gençler artık yaşadıkları ülkden bıkmış. Ailelerinin istediklri gibi olmakdan sıkılmış. Biliyormusunuz aslında gençlrin 100\80-i ailelerinin oynadıkları oyun hamuru gibiler. Nasıl bir şey yapmak istiyorlarsa öylede yoğururlar. Dünyaya gtirdikleri için onların istediği gibi olmalı diye düşünüyorlar. Bi kaç yıl sonra görmek istedikleri gençler isyan eder. Yeter artık diye bağırırlar. Şimdi bazıları anne-babalar hiç bir zaman evladının kötülüyünü istemez diye düşünürler. Doğru istemez. Ama gençlerde onların istediği gibi yaşamak zorunda değildir. En çokta benim yaşadığım  ülke olan Azerbaycan  Ve Ana Vatanım Türkiyede bu konular daha yaygın. Ailelerde sıkı bağlılık. Tanıdığım bir çok genç bu baskıdan yani aile baskısından dolayı intihar etmeye çalıştı bazıları ise malesef artık hayatda yok. Genç yazar olarakdan bu konularda yazılar yazıyorum. Bir çok gençler yaşadıkları şehirleri terk ediyorlar. Çünki kendi hayatları var ve onu kurmak istiyorlar. Sizlerce yanlış mı yapıyorlar??

Annelerin ellerinden öprim. Bir türk asgerinin anası onlar. Ama unutmamak grekiyor hrkesin kendi seçimi var hayatda!

Bu sitede olduğum süreçte genç olduğumdan ve 100/80 kervanında var olduğumdan dolayı gençler tarafdan konuşacağım. Siz saygı deyer üyelerinde bu konularda gençlere örnekler vermenizi rica ediceğim.

[Risus]

Ben burada sorumluluğun ailede olduğunu düşünüyorum. Yani çocuğu belirli bir yaşa kadar üzerine düşercesine yetiştirmeli ancak ergin hale gelmeye başlayınca, sorgulamaya ve hayatı öğrenmeye başlayınca, kendi ayaklarının üzerinde durmasını sağlayıp gözetmelidir.

Birçok aile bu yetiştirmeyi yanlış yapmaktadır. Çocuklarını nasıl yetiştirirlerse öyle olacaklarını zannedip her şeylerine karışır ve baskı yaparlar. Ancak bilmelidirler ki çocukları da bir ''insan''dır. Günü gelince kendi kararlarını verecek, belki kendisini değiştirecek ve hayatını inşa edecektir.

Bu yüzden çocuğa her zaman kol kanat germeli ve hata yapmalarına İZİN VERMEK gerekir. İnsan düşe düşe öğrenir bisiklet sürmesini. Önemli olan düştükten sonra yaralarını nasıl saracağını öğretmektir, düşmemesini sağlamak değil. Bu yüzden ailelerin çocuklarına olan yaklaşımlarında, ''onu yapmasın, bunu yapmasın, şunu yanlış yapar, bunu yanlış yapar'' gibi daimi baskı kurmamaları gerekiyor.

Çocuk belirli bir yaşa kadar ailesinin güvencesinde hata yapmayı ve telafi etmeyi öğrenmeli. Ardından bir kuş misali yuvadan uçtuğu zaman, tek başına bir hayat kurduğu zaman hatalar karşısında nasıl davranacağını ve yaralarını nasıl saracağını öğrenmiş olması gerekir.

Evden kaçmanın çözüm olduğunu düşünmüyorum. En azından yetişkin sayılabilecek yaşa kadar çocuk, ailesine muhtaçtır. Hem fikri hem maddi muhtaçtır. Bu yaşa kadar zıt fikirleri, baskı altında hissettiği durumlar olabilir. Bu durumlarda sabırla, ailesini kırmadan, incitmeden yola devam etmesi ve yaşı geldiği, kendisini hazır hissettiği zaman hayatını kurmalıdır.

Sayın Teo güzel bir konuya değindi. Diğer forum üyelerimizin bu konu hakkındaki yapıcı yaklaşımlarını merakla bekliyorum.

Saygılar.

[Teo]

Sayın Risus değerli fikirleriniz için teşekkür ederim.

Bazı gençler ailelerinin istediği gibi olmalı olduklarını düşünüyor malesef. Ailelrimizi severiz. Büyüklerimiz, saygı gösteririz. Ama onlar üzülmesin diye hayatlarını onların istediği gibi yapıbta suratda mutlu içte ise acı çekenler var malesef. Bu konuda bir çok arkadaşlarım oldu. gençlerin hayat seçimi kitabımda yazıyorum fikirlerini. Çoğu insanla görüşüyorum bu konuda. BAzıları beni eziyyetle büyütdüler onların istediği gibi olmalıyım diyorlar. 100/30-u ise aile deyerlerini umursamıyor. Çok küçük konu gibi gözüküyor ilk baktığımızda ama çok büyük hayatlar var küçük konunun içinde.
Saygılar!

[Risus]

Sayın Risus değerli fikirleriniz için teşekkür ederim.

Bazı gençler ailelerinin istediği gibi olmalı olduklarını düşünüyor malesef. Ailelrimizi severiz. Büyüklerimiz, saygı gösteririz. Ama onlar üzülmesin diye hayatlarını onların istediği gibi yapıbta suratda mutlu içte ise acı çekenler var malesef. Bu konuda bir çok arkadaşlarım oldu. gençlerin hayat seçimi kitabımda yazıyorum fikirlerini. Çoğu insanla görüşüyorum bu konuda. BAzıları beni eziyyetle büyütdüler onların istediği gibi olmalıyım diyorlar. 100/30-u ise aile deyerlerini umursamıyor. Çok küçük konu gibi gözüküyor ilk baktığımızda ama çok büyük hayatlar var küçük konunun içinde.
Saygılar!

Muhakkak öyledir ve katılıyorum. Benim gençlere yönelik vurgulamak istediğim şey, ömür boyu ailelerinin hayatlarını yaşamaları değildir. Neticede günümüzün gençleri, 45-50 yaşına geldikleri zaman birçoğunun yanında ailesi olmayacak. O zaman pişmanlıklarla dolu bir kişi olmalarını engellemek için bugün yatırımı daha çok aileye yapmamız gerekmektedir. Yani ailelerin bu konuda bilinçlendirilmesi gerekmektedir. Gençlerin evlerini terk etmeleri asla kalıcı bir çözüm değildir. Nitekim bu konuyla ilgili gençlerinde ilgili makamlara istek ve şikayette bulunabilecekleri aile psikologları vardır.

Bu tarz anlaşmazlık ve dayatmaların olduğu ailelere daha fazla destek sağlanmalı, anne/baba ve çocuk arasındaki problem, her iki tarafın da bilinçlendirilmesiyle çözülmelidir. Kaçmak çözüm değil daha fazla problem getirir. Bu yüzden sizin de bu baskıdan ötürü evlerinden kaçan gençlere yönelik yaratmaya çalıştığınız farkındalığa hak veriyor ve destekliyorum.

[Teo]

Geçek bir hayatdan oluşan yazdığım küçük bir hikayede bir gnç annesi ile yaşıyor. Amerikada bir yaşam hayeli ile iş bulupta annesinin rızasını almadan Amerikaya gidiyor. Buna rağmen annesini çok seviyor. 1 yıldan sonra ünlü iş adamı olarak gri döndüğünde kapılarında mühür görüyor. Komşuya sorduğunda oğlu gitdikten sonra sıkııntıdan öldüğü söyleniyor. Adam annesinin mezarı üzrinde intihar ediyor. Kendi hayatını kurmak isteyen bir gencinde hayat hikayesi böyle olmuştur. Burada bir çok genç vardır. Böyle konularda daha çok tartışmaların, sonuça varan tartışmaların olması çok önemli diye düşünüyorum.

[Risus]

Geçek bir hayatdan oluşan yazdığım küçük bir hikayede bir gnç annesi ile yaşıyor. Amerikada bir yaşam hayeli ile iş bulupta annesinin rızasını almadan Amerikaya gidiyor. Buna rağmen annesini çok seviyor. 1 yıldan sonra ünlü iş adamı olarak gri döndüğünde kapılarında mühür görüyor. Komşuya sorduğunda oğlu gitdikten sonra sıkııntıdan öldüğü söyleniyor. Adam annesinin mezarı üzrinde intihar ediyor. Kendi hayatını kurmak isteyen bir gencinde hayat hikayesi böyle olmuştur. Burada bir çok genç vardır. Böyle konularda daha çok tartışmaların, sonuça varan tartışmaların olması çok önemli diye düşünüyorum.

Bilmukabele. Bu vb. vakalar oldukça fazla. Telef olan gençler, düşülmemesi gereken yollara düşen genç kızlar genç erkekler... Bunlar için büyük farkındalıklar yaratmak ve devletlerin dikkatini, toplumu üzerinde bu konuya çekmek gerek. Gençler, bizlerin geleceğidir.

[BlueRay]

Ben tam olarak ailemin istediği gibi yaşıyorum.  sadece haftada bi kaç kez alkol alıyorum. ona kiziyorlar sadece. ve cok mutluyum. ailem de mutlu olmayı hak eden insanlar. ben bunda yanlış görmüyorum

[ozkann]

Bu bir duyuru mu?

[Teo]

sayin BlueRay sizin fikirlerinizde cok onemli oldu. Siz mutlusunuz ne guzel. Mutlu olmayanlar daha cok.

Saygilar

[BlueRay]

Ben bir bireyim bunun farkında olan.

Saygilar