Masonlar.org - Harici Forumu

 

Gönderen Konu: Tapınakçıların Hazinesi - Çıldıran Philippe  (Okunma sayısı 4900 defa)

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

Ocak 10, 2010, 09:37:59 öö
  • Seçkin Üye
  • Uzman Uye
  • *****
  • İleti: 7217
  • Cinsiyet: Bay




Öncesi “Hazine Gitti Gider” başlıklı bölümde…



Gerçi Fransa Kralı Philippe ülkesindeki tüm Tapınakçıları tutuklatmıştı ama hazineyi ele geçirmek yerine sadece avucunu yaladı. Ne bir tanecik olsun altın ne herhangi bir belge bulabildi; ne Paris’te ne herhangi başka bir yerde.

Bu arada, kimi şövalyeler büyük üstadın talimatı dışına çıkarak Fransa’dan kaçmıştı; kimisi İngiltere’ye, kimisi Orta Avrupa ülkelerine. Marsilya’da demirli duran gemilerine binip Akdeniz’e açılanlar da olmuştu. Büyük üstat, talimatında sadece direniş gösterilmeyeceğini söylemişti; “Hiçbir yere gitmeyecek, kaçmayacaksınız.” dememişti ki.

Kaçmak!... Bu, şövalyelere yakışmayan bir suçlama olurdu. Onlar kaçmıyordu ki. Şimdilik Fransa’yı terk ediyorlardı.

Böylece, 13 Ekim günü Tapınakçıları tutuklamaya girişen kralın askerlerinden kimisinin işi kolaylaştı.

Sonunda, yakalanması gerekenden daha az sayıda şövalye ele geçmişti ama bunu yüzdeye vurmak olanaklı değil. Çünkü o sırada Fransa’da kaç Tapınak Şövalyesi bulunduğunu hiç kimse bilmiyordu. Kendileri bile...

Fransa kralı açısından şövalyelerin hepsini tutuklamak da bir bahaneydi. Aslında sadece hazine ile şu ya da bu şekilde ilgisi olanların yakalanması yeterdi ama bunu kimseye anlatamazdı.

Entrika söz konusu olduğunda, hiç kimse öyle kolay kolay Philippe’in eline su dökemezdi. Tapınak Şövalyeleri Tarikatı’nı çökertip hazinelerine el koymak için yıllar önce hazırlanmaya başlamıştı. Çok iyi bir plan yapmıştı. Şu fiyaskoya bakın!...

İyice hırçınlaştı. Şövalyelere yapılan işkenceleri yakından izliyor, hiçbirinin ağzından doğru dürüst bir sözcük çıkmayınca hırsından deliye dönüyordu. Kendisine soracak olursanız, onun şimdi çekmekte olduğu acı yanında şövalyelerin maruz kaldığı bedensel eziyet, çocuk oyuncağı kalırdı. Madem kendisini bu hale sokmuşlardı; çok daha ağırına bile müstahaktılar.

Lanetler olsun!... Neredeydi bu hazine?... Ne zaman ve nasıl kaçırıp götürmüşlerdi? Yoksa zaten Paris’te değildi de onu mu kandırmışlardı? Olamazdı. İşkence edilen şövalyelerden birçoğu hazinenin burada bulunduğunu söylemişti. Belki başka yerlerde ve kimi şövalyelerin üstünde de emaneten biraz para olabilirdi ama öyle bir tutarın esamisi okunmazdı. Hatta kasa dairesinin anahtarının kimde olduğunu söyleyenler bile çıkmıştı.

Philippe «Bulun bana şu Gérard de Villiers denilen herifi.» diye bağırdı. «Nerede olursa olsun bulun. Her yeri arayın. Sıçan deliklerini bile araştırın.»

Tapınakçıların bir diğer haznedarı daha olduğunu söylediler; Hugues de Pairaud adlı genç bir şövalye. Philippe, Gérard ile birkaç kez görüştüğü için onu tanıyordu. Ötekini duymamıştı. «Her kimse, o yeni yetmeyi de bulup getirin!» diye haykırdı.

Onları bulacaktı da ne yapacaktı ki!... Başta yakalasaydı, kasa dairesinin açılmasında işe yarayacaklardı. Fakat Philippe oraya giremeyince zaten tüm karargâhı berhava ettirmişti. Orada hiçbir şey yoktu. Şimdi tek yapabileceği şey, hazineyi nereye götürdüklerini öğrenmekti. Tapınakçıların hem büyük üstadı hem yardımcısı, birbirlerinden ayrı ayrı olmak üzere, onunla alay edercesine hazinenin kaçırılmış olduğunu itiraf etmişti. Üstelik bunu daha sorgulamanın en başında, zor kullanılmasına gerek bile kalmadan söyleyivermişlerdi. Bu işi yapmak üzere görevlendirilen kişinin adını da vermişlerdi. Fakat onun nereye gittiğini bilmediklerini ileri sürüyorlardı. Philippe’in buna bir türlü inanası gelmiyordu. «Nasıl en baştaki adam yani büyük üstat böyle çok önemli bir şeyi bilmez. Pierre d’Aumont da kim oluyor?» diye düşünüyor, bu işin içinden çıkamıyordu. Böyle bir iş kafasına yatmıyor, bir türlü inanamıyordu.

* * * * * *

Philippe, istihbarat örgütünden bir başka haber daha almıştı.

Pierre d’Aumont, İskoçya’da görülmüştü. Dahası, oradaki Tapınak Şövalyeleri’nin sayısının arttığı, birçok Fransız asıllı şövalyenin geldiği söyleniyordu.

«Vay sütü bozuk!... Demek oraya kaçmış ha!» dedi. «Adım gibi eminim ki hazineyi de oraya götürmüştür.»

Şimdi ne yapacaktı? İskoçya’da papanın borusu ötmezdi. Robert Bruce laf dinlemez, kendi bildiğini okurdu. «Ne vardı sanki onu aforoz edecek?» diye düşündü. «Bak şimdi belki karşı karşıya pazarlık masasına otururduk.»

aha önce bundan ötürü papaya çıkıştığında, beriki «Ben İskoçların tümünü aforoz ettim zaten.» demişti. Bunun üzerine Philippe, «İyi halt ettin. Sanki seni pek takıyorlardı da!» demek isterdi ama bunu papanın yüzüne karşı açıkça söyleyememişti. «Bunlar Hıristiyan falan değil. Hepsi düpedüz kendi putlarına tapıyor. Kelt Kilisesi diye bir şey tutturmuş gidiyorlar. Sen ya bunun farkında değilsin ya da anlamak işine gelmiyor. Aslında Tapınakçılar onlardan daha bile iyi sayılır; hiç olmazsa İsa’nın yolundan ayrılmadıklarında diretiyorlar. Onların ise böyle bir iddiası bile yok. Kaplumbağa gibi kabuğunun içine çekilmişsin. Orada uyuyorsun. Çık artık dışarı.» demişti.

Zaten bu konuşmalarından sonra papa, bir de Philippe’in gösterdiği belgeleri görünce, Tapınakçıların diğer ülkelerde de tutuklanmasını isteyen bildirgesini yayımlamıştı.

Philippe ise, Robert Bruce ile görüşme yoluyla hiçbir yere varılamayacağına bildiğinden, onu dolaylı olarak alt etmenin bir başka yolunu düşündü. Bunun için de, İngiltere Kralı Edward’a hitaben usturuplu bir mektup yazdırdı.

İngiltere’nin yeni kralı 2. Edward, hiç de babası 1. Edward gibi güçlü bir kişiliğe sahip değildi. Babası, sağlığında İskoçlar ile çok didişmiş ama onları dize getirememişti.

Philippe, daha 30 yaşına bile gelmemiş olan bu genç kralın damarına bastı. Onu göklere çıkardı. Parlak sözlerle, Avrupa’da herkesin ona çok güvendiğini, babasının becerememiş olduğu birçok şeyi yüksek yeteneğiyle başaracağına emin olduğunu belirtti. Elbette yılan öyküsü durumuna düşmüş olan şu İskoçya sorununu da en kısa sürede çözümleyecekti. Ona bir tek «Tüm ordunu topla ve İskoçların üzerine saldır.» demediği kaldı.

Şayet İngiltere İskoçya’ya egemen olursa, Tapınakçıların hazinesi bu kez İngiltere kralının eline geçerdi ama Philippe onunla anlaşmanın bir yolunu bulabilirdi.

Guillaume de Nogaret, «Zayıf bir olasılık gibi görünüyor ama bakarsın bir sonuç alınır. İyisi mi bu arada Tapınakçıların büyük üstadını ve hazine ile ilgisi olabilecek diğer şövalyeleri Engizisyona teslim etmeyip kendi elimizde tutalım.» diye bir öneri getirdi. «Bunun için de bir mazeret uydururuz.»

«İyi dedin. Öyle yapalım. Bakarsın bir işe yararlar.»

Önceleri öyle düşündüler ama sonunda onlar da halkın gözü önünde yakılarak idam edilmekten başka hiçbir işe yaramadılar.

Kısa bir süre sonra, Philippe de ölüm döşeğine düştü.

Son nefesini verirken, daha hâlâ «Hazinemi kaçırdılar.» diye sayıklıyordu.





Sonrası “Biraz Daha Bilgi” başlıklı bölümde…



« Son Düzenleme: Aralık 09, 2010, 02:52:42 ös Gönderen: dogudan »
ADAM OLMAK ZOR İŞ AMA BUNUN İÇİN ÇALIŞMAYA DEĞER.


Şubat 04, 2011, 04:16:03 ös
Yanıtla #1

Tapınakçıların ateşte biten sonları hakkında birşeyler yazmazsam olmaz...

14 Mart 1314 günü, Tapınakçıların dört büyük üstadı, Jacques de Molay, Hugues de Pafiroud, Geoffroy de Charney ve Geoffroy de Gonneville, haklarında verilen ömür boyu hapis cezasını ilan edilmesi için, Notre Dame kilisesinin önüne getirildiler. Tarikatın Büyük Üstadı Jacques de Molay hiç beklenmedik bir anda itiraflarını reddetti.

"Yaşamımın sonuna yaklaştığım (yetmiş yaşlarındaydı) şu günlerde, gerçekmiş gibi ortaya konulanların ve din adına yapılanların karşısında duyduğum düş kırıklığını açılamam gerektiğini sanıyorum. Tüm burada bulunanların huzurunda, yeryüzünün ve cennetin önünde, en kötü günahın suçlusu olduğumu kabul ediyorum. Ancak, bu günah, tarikatımıza yapılan iğrenç suçlamaları kabul ederek yalan söylemiş olmamdır. Açıklamam gerekir ve işte açıklıyorum ki, Tapınakçılar tarikatı suçsuzdur; saflığı ve azizliği tartışılmaz."

Diğer iki üstad korku ile dinlerken, tarikatın Normandiya Preceptoru  Geoffroy de Charney aynı şekilde çekinmeden konuşarak Büyük Üstadın yanında yer aldı. Ertesi sabah, Tapınakçıların bu en yüksek rütbeli iki kardeşi, alevler arasından suçsuz olduklarını haykırarak, Seine nehrinin üzerindeki bir adada, ağır ağır yanan kömür ateşinde canlı canlı yakıldılar.

De Molay son nefesinde Kralı ve Papayı şöyle lanetledi :

“Clement ve sen Philip, namussuz alçaklar, her ikinizi de Tanrı’nın huzurunda muhakemeye çağırıyorum. Senin için Clement 40 gün içerisinde ve senin için Philip, seneye”.

Arkada “kutsal emanet” bırakmamak için külleri Seine Nehrine savruldu. İzleyen kalabalık, onları son demlerinde bile suçsuz olduklarını iddia ettikleri için, din şehidi olarak kabul etti.

Papa bu olaydan 28 gün sonra Rhone Vadisi’ndeki Roquemaure’da dizanteriden öldü. Kral ise 8 ay sonra 29 Kasım 1314’te Fontainbleau’da bir av partisi esnasında attan düşerek öldü. Philip’ten sonra gelen varisşeri 4 kral da olağan dışı şekillerde ve kısa süreler içerisinde öldükten sonra, Capetian Hanedanı son buluyor ve lanet amacına ulaşıyordu.

Saygılarımla.
Bir kavramın tarihini bilmediğiniz sürece
Kavramın kendisini idrak edemezsiniz


Mart 03, 2011, 03:22:37 ös
Yanıtla #2

Hoşuma giden küçük bir ayrıntıyı daha paylaşmak istiyorum.

1304 yılında, Philip'in 10 senedir İngiltereye karşı sürdürülmekte olduğu savaş, bir barış antlaşması ile son bulur. Bu antlaşmada herhangi bir toprak kazancı yoktur. Ancak ilginç bir madde vardır. Philip'in kızkardeşi Isabella, II.Edward ile evlenecektir. Edward 1307 yılında İngiltere Kralı olur (1327'de ölene kadar tahtta kalmıştır), 1308 yılında da antlaşma uyarınca Isabella ile evlenir.

1314 yılında İngiltere İskoçya ile savaşmaktadır. Büyük Üstatları o yıl yakılarak öldürülen ve İskoçya'ya kaçan Tapınak Şövalyeleri, , Robert Bruce'un saflarında yer almaktadır.İskoçlar galip gelir. Bu tarihleri boyunca İngilizlere karşı kazandıkları tek savaştır.

Kazanan Tapınakçılar, kaybeden Philip'in kız kardeşi... de Molay'ın laneti burada da mı kendisini gösterdi acaba :)

Saygılarımla.
Bir kavramın tarihini bilmediğiniz sürece
Kavramın kendisini idrak edemezsiniz


 

Benzer Konular

  Konu / Başlatan Yanıt Son Gönderilen:
2 Yanıt
4191 Gösterim
Son Gönderilen: Şubat 04, 2011, 03:26:57 ös
Gönderen: Mustafa Kemal
2 Yanıt
4578 Gösterim
Son Gönderilen: Şubat 04, 2011, 04:07:02 ös
Gönderen: Mustafa Kemal
1 Yanıt
3527 Gösterim
Son Gönderilen: Ocak 07, 2010, 04:07:48 öö
Gönderen: Waldow
2 Yanıt
5523 Gösterim
Son Gönderilen: Ocak 07, 2010, 09:12:37 ös
Gönderen: ozak1977
2 Yanıt
4314 Gösterim
Son Gönderilen: Şubat 04, 2011, 03:47:54 ös
Gönderen: Mustafa Kemal
2 Yanıt
5564 Gösterim
Son Gönderilen: Şubat 04, 2011, 05:35:22 ös
Gönderen: ADAM
2 Yanıt
4978 Gösterim
Son Gönderilen: Ocak 12, 2010, 10:14:29 öö
Gönderen: ADAM
0 Yanıt
3424 Gösterim
Son Gönderilen: Ocak 13, 2010, 08:33:52 öö
Gönderen: ADAM
0 Yanıt
2954 Gösterim
Son Gönderilen: Ocak 23, 2010, 02:22:06 ös
Gönderen: ADAM
0 Yanıt
3113 Gösterim
Son Gönderilen: Ocak 25, 2010, 10:27:27 öö
Gönderen: ADAM