Masonlar.org - Harici Forumu
Inanc => Diger Inanclar => Mitoloji => Konuyu başlatan: ZAMAN - Kasım 09, 2010, 01:12:58 ös
-
Sümerler birçok istila ile karşılaşıp, kendi dillerini sadece kütüphanelerdeki tabletlerde görmeye başladıklarında bir zamanlar Uruk'ta yaşadıkları dönemi altın çağ olarak adlandırmışlardır. Altın Çağa özlemlerine ilişkin dizeleri aşağıda paylaşıyorum.
Bir zamanlar, ne yılan, ne akrep, ne de sırtlan vardı,
Ne aslan, ne yabani köpek, ne de kurt vardı,
Ne korku vardı, ne dehşet,
İnsanın rakibi yoktu.
Bir zamanlar, Şubur, ülkesi, erdemli yasaların, bolluğun yurdu, (doğu)
Uyumlu dilli Sümer, prenslik yasalarının yüce ülkesi, (güney)
Uri, gerekli herşeyin sağlandığı ülke, (kuzey)
Güvenlik içinde dinlenen Martu, ülkesi, (batı)
Bütün evren, uyum içindeki halklar,
Enlil’e tek dilde övgü düzerlerdi.
Ama sonra, cüretkar efendi, cüretkar prens, cüretkar kral, Enki
Enki, emirlerine güvenilen, bolluğun efendisi,
Ülkeyi gözeten bilgeliğin efendisi,
Tanrıların önderi,
Eridu’nun efendisi, bilgelik sahibi,
Ağızlarındaki sözü değiştirdi, çekişme koydu,
Bir olan insanın konuşmasına.
Günümüzden binlerce yıl önce farkettikleri ama önleyemedikleri çok tanıdık değil mi?
Saygılarım ve sevgilerimle,