Sartre - Hiçlik -5

[ceycet]

yetmiş

insanlar kendilerinden beklediklerinden,
fazlasını beklerler başkalarından
büyük sözleri büyük insanlar söyler
susku herkeste aynıdır
insan kendine çakılmış bir çividir
kendini söken, kendini kurtarır
her sorunun bir cevabı vardır
cevapsız bir soru olmak,
zümrüdankanın kanatlarıyla kanatlanmaktır
insan kendini ıslatmadan,
kendine yağmalıdır
herkes bir kahraman olmak ister
bilge ise kurumuş bir ağaç olmayı tercih eder
ismine yaslanmak,
kendini paslatmaktır
ismiyle kendini ayırmalıdır insan
insan kendinden zıplar
başkalarına düşer
kendinden zıplamadan başkalarına düşmek,
ayaksız yürümektir
yalnız kendinden kaçana korkak denir
ırmak akar
arınıktır
rengsizdir
sayılmaz
susar
değişkendir
durağandır
vardır
yoktur
hakikattir
bilmez
kelimeyle kirlenmek,
düşünceyle kirlenmek,
şeytanın karanlık yanlarıyla kendini yamalamaktır
kendini amaçlayan,
başkalarına varır
başkalarını amaçlayan,
daha başkalarına varır
amaçlamayan varmaz
amaçlamadan varmak,
kendine varmış olanların işidir
herkes boşlukta olduğunu söyler,
boşluk olduğunu ise çok az kişi farkeder

***

altmışdokuz

varlığı anlamlı kılan boş olan tarafıdır
kabın boşluğu dolar
evin boş yerlerinde oturulur
dünyanın boş yerlerinde yaşanır
kendi boşluğunda yaşar bilge
kayıbım diyen kayıp değildir
saklananlar gizli değildir
insanı yerçekimi değil,
kelimeler yere bağlar
kendini olan sevgisi,
kendisini öldürmeye yeterli olana,
kendisi hediye edilir
kim vazgeçerse ceplerindeki kelimelerden,
kendi kadar hafif olur
pencereden dışarı bakan,
pencerenin gördüklerini görür
aynaya bakan,
aynanın gördüklerini görür
güne bakan,
güneşin gördüklerini görür
kendi gözleriyle bakan,
her şeyi görür
insanların duydukları sesler kulaklarındadır
alçağa razı olmayan yükselemez
buluta oturmak,
toprağa oturmaktan kolaydır
bunu kimse istemez
herkes şekil vermek ister,
böylece herkes şekillenir
şekilsizlik, her şekilliliktir
kendisini seçmeyen,
başkalarını seçemez
su kendine akar
ağaçta odundur
insanda ettir
soğukta kardır
gece karanlıktır
gündüz aydınlıktır
aynada görülmez
bilmez
hakikattir
yol kendine denktir
yoldan taşan varamaz
yola az kalan eremez
yolda olan sapar
yolda yol olan hedefin kendisidir
gece kara değil,
karanlıktır
hayatlarının sonunda ölenler hiç yaşamamıştır
suskunun şekli yoktur
dokunamaz,
göremez,
anlayamaz,
hissedemez,
ağlayamaz,
gülemez,
söyleyemez,
ölçülemez,
yersizdir,
yine de vardır
bilmez ama bilgidir
bunun için kimse susku olmak istemez
susku olmak,
her şey de bir şey olmak için,
hiç bir şey olmayı göze almaktır
bunu bilen, buna eremez,
göğe yükselen göğü bilmez,
susan sustuğunu bilmez
bilmediğini yapabilen,
kendini kendine ulaştırmıştır
her şeyle dolmak için,
hiç bir şey olmak gerekir

***

altmışsekiz

her ses kendine doğru susar
dışa doğru konuşur
kalp her şeyi bilir,
kendinde değildir
bilgi kelimelerle yakalanmaz
doğrunun doğru olduğu,
doğruluğundan bi-haber olmasıyla anlaşılır
insanı acıları ve sevinçleri seçer
acısını ve sevincini seçen,
ne acır ne sevinir
hem acıdır, hem sevinçtir
acıyı öğrenen, acıyı bilmez
insana her öğreti çekici gelir
derin fakat yanlış ölümleri seçer insanlar
sustuğu zaman,
söylediklerinden fazlasını anlatamayan,
başkalarını kendine hapsetmek için konuşur
söylediklerinin,
suskudan değerli olduğuna inananın,
sözü dinlenmez
durgun bir su,
yosunlu,
kurbağa dolu,
çamurlu,
suskun,
kayıp,
gizemli,
ona giden yol yok,
kendisi de bilmiyor kendi yolunu,
var ama zıddı olmadan var
bilgedir
kendine varır,
yolu unutur,
kendini yaşar,
kendini unutmuştur,
özgürdür,
özgürlüktür
karanlığın ardındaki şafağın önemi yoktur
karanlığın olmadığı yerde,
hakiki ışık yanar
ona ışık denmez,
içi bilinmez,
dışı sevindirir
nurdur
zıddı yoktur
cennet kapılarını açmış insanları bekler,
kimse girmez
dar kapıyı seçerler,
düz yoldan kaçarlar,
karayı severler,
karanlığı bilmezler,
cahildirler,
insanın bilmediklerinin değil,
bildiklerinin cahili olması tehlikelidir
suskuyu rahatsız etmeden,
konuşmak gerekir
bilge bu yazıların faydasızlığını bilir,
yine de bunları okur
denizin sahilde oynaştığı,
kimliksiz kum tanelerinin,
herhangi biriyle kendi varlığını karıştıran,
yüceliğin yücesine erişmiştir
ruh için çizgi yoktur,
bütün çizgileri silen,
göğü yerden
ayırdedemez
sudaki balıklar suda olduklarını bilmez

***

altmışyedi

hakikat her zaman en yakındadır
her insan hakikate erer
hakikate varan,
hakikatte kalmaz
kendini hakikate tutsak eden bilgedir
hakikatin rengsizliği ile,
insan renk istenci carpışır
herkes renkleri seçer
her insan kendi mülkünün kralıdır
başka ülkelere kaçar,
kendi mülkünün vatandaşı olmayan,
her yerde bir yabancıdır
sayıları sayar,
eşyaya renk verir,
acıtılır,
üzülür,
ağlatılır,
öldürülür,
yaşatılır,
yanlış bedendedir
insanlar güzele güzel olduğu için bakmaz
güzele güzel olduğu için,
ancak güzelliğe inanmayanlar bakar
hiçlikten ürken,
kendini sevemez
her kim ne kadar mutluluğa talipse,
o kadar da hüzne taliptir
yolu daraltır,
varmak istemez,
bilmek istemez,
olmak istemez,
görmek istemez,
anlamak istemez,
kendini istemez,
kendindelik kendisizliktir
kahır olmayı,
boşluk olmaya seçer herkes
söz içe doğru kıvrılıp,
yanarak,
dumansız,
sessiz,
duyurmadan,
yok edemiyorsa kendini,
suskuya,
ya da aslına dönüşmüyorsa,
o söz söz değildir,
kementtir
insandan istenen,
kendini sıfırlamasıdır
kimse sıfıra talip olmaz
sıfıra talip olmak,
talepsizliktir
her şeyi elde eder,
istemez,
eğilmez,
ummaz,
beklemez,
değişmez,
hareketlenmez,
elde eder
bildiğini bilen bilge değildir
bilmediği bilen bilge değildir
bildirdiğini bilmeyen bilgedir
kimse kalp atışlarının,
birbirine denk olmasını istemez
aynanın bir ağırlığı yoktur,
ayna her şey kadar ağırdır
görüntülerden,
seslerden,
duyulardan,
renklerden,
yükseklerden,
alçaklardan,
kendinden,
haricinden,
arıdır
kirlenmez
su, ayna, ışık, harf, toprak, ateş
gibidir
suskudur
dikkatle bakan,
gözlerindeki görüntüleri değil,
eşyanın aslını görür

***

altmışAı

herkes aynı yoldadır
onun ardından gider
sonra herkes başka yola sapar
o yola devam eder
herkes arkasındaymış gibidir,
arkasında kimse yokmuş gibidir,
yolda değilmiş gibidir,
bilmeden yürür,
sırra gömülür,
herkes onu bilir,
o kendini bilmez,
kimseyi bilmez,
ne iyidir ne kötü,
vardır, mekanı yoktur
herkes hiçe vefasızlık gösterir
hiçten korkar,
hiçten ürker,
hiçi istemez,
istese hiç olan bir benlik ister,
hiçe saygı göstermez,
sonra hiç olur,
hiç ona karşı cömerttir,
kendini sevmez,
ona inanmaz,
böylece mutlu olmayı bekler,
hiçi cehennemi olur
ağacın hakikati,
meyvesi yenmeyen ağaçtadır
bazıları güle bakar,
bazıları dikeni seçer,
gülün,
diken olmayan,
gül olmayan,
yanlarını kimse görmez
biri başka birine taş atar,
o da ona atar,
başkasının taşı da,
kendi taşı da kendine vurur
biri birine taş atar
taşı kendine vurur
diğeri de ona taş atar,
o taş da ona vurur
ölümü öldüreni öldüren,
kendini öldürmüştür
uzakta,
dağların zirvelerinin göklerle buluştuğu diyarlarda
uçuşan bir kuşun kanadında bir tüy olmak,
dinginlikte yer tutmayan bir boşluk olmaktır
kendini yaşamaya cesaret edemez kimse
kendini yaşamak,
kelimelerden,
harflerden,
duyulardan,
acılardan,
aşktan,
hayatttan,
zamandan ve mekandan
arınmaktır
uçurum ve zirve varken,
yamacı kim seçer
gece ve gündüz varken,
alacakaranlığa kim meyleder
alçak ve yüksek varken,
kim düzde durur
hayat ve ölüm varken,
kim yaşarken ölür
mutluluk ve hüzün varken,
kim boşluğu seçer
varlık ve yokluk varken,
kim hiç olur
aşk ve ızdırap varken,
kim kendini unutur
yalnızca,
yolu tüketenler,
kendini birleyenler,
aradan çekilenler,
rengsizliğe gömülenler,
suskuya iman edenler
göğe karışmak bilgelerin işidir
kendini bilmeyen kendine gider,
kendine varan kendini bilmez
kendini bilen,
başkasını kendi sanır
gizli sırlar çözülmeye çalışılır,
açık hakikati kimse seçmez
elde edilince hiç yitirilmeyen değerlidir
anlamak,
ansız ve anlamsız kalmaktır

***