Ahmet ALTAN
5 Haziran 2007
Yıl 2007...
Biz askeri bir darbeden konuşuyoruz..
Bunu konuşabildiğimize göre,toplum olarak artık iyice utanma duygumuzu yitirmişiz demektir.
Üstelik bizim okur yazarların bir kısmı , "darbe savunuculuğunu" ilericilik olarak göstermeye çalışıyorlar.
Fikir ayrılığını anlarım, değişik ideolojilere sahip olmayı anlarım, farklı ekonomik çözümleri benimsemeyi anlarım…
Ama, darbe yandaşlığını anlamam.
Darbe, **** bir suçtur benim için.
Askeri yetenekleri kısıtlı, disiplinsiz ordular tarafından gerçekleştirilir.
Hiçbir zaman da bir ülkeye ve topluma huzur getirmez.
Arjantin ordusu, darbeci, rezil bir orduydu, binlerce kilometre öteden gelen İngiliz donanmasına mağlup oldu.
Çünkü askerlikle uğraşacağına siyasetle uğraşıyordu.
Siyaset, bir ordunun en önemli vasfını, savaşçılığını ve disiplinini kaybetmesine yol açar.
Eğer genelkurmay başkanı, kendi üstü durumundaki başbakanı dinlemez de hiyerarşi zincirini bozarsa, onun altındaki kuvvet komutanları da onu dinlemez, kuvvet komutanlarının altındaki generaller de o komutanları dinlemez, generallerin altındaki subaylar da generalleri dinlemez, sonunda iş “genç subaylar rahatsız” noktasına gelir dayanır.
Cuntalar oluşur.
Ordunun omurgası gevşer.
İçinde hizipler olan bir siyasi parti gibi davranmaya başlar.
Genelkurmay başkanı, başbakanla ve devlet görevlileriyle özel olarak konuşması gereken hayati konuları basın toplantılarıyla açıklamaya koyulur.
Devlet ciddiyetini kaybeder.
Dost ülkeler güvenmez, düşman ülkeler “kolay bir lokma” olarak görür.
Türkiye için gerçekten istediğiniz bu mu?
Alay konusu olan, küçümsenen, Avrupa’nın ve dünyanın “paryası” durumuna düşen, ciddiyetsiz bir ülke olması mı?
Hukukun dışına savrulmuş bir Türkiye mi istiyorsunuz?
Bunun “ilericilik” olduğuna inanıyor musunuz?
Ben, ciddi, güvenilir, ağırbaşlı, hiyerarşisi oturmuş, disiplinli, sözü dinlenen, güvenilir bir devlet istiyorum.
Geceyarıları muhtıra yayınlayan, devlet meselelerini hükümetle değil gazetecilerle tartışan bir orduyla ciddi bir devlet olamazsınız.
Evet, bu yapı sizi Avrupa Birliği üyesi olmaktan “kurtarır” çünkü kendini bilen hiç bir organizasyon böyle bir devleti arasına kabul etmez.
Biz de kendi içimize kapanır, Rusya’yla ittifak kurmaya uğraşır, Rusya’nın Amerika’yla yapacağı pazarlıklarda kullanacağı zavallı bir piyon oluruz.
İçerde hukuku yok eder, Kürtleri öldürür, aydınları vurur, dindarları evlerine hapseder, ekonomiyi çökertiriz.
Çocuklarımız, kendi yaşıtlarıyla hiçbir zaman rekabet edemeyecek bir pespayelikte yetiştirilir, hayatlarını ve geleceklerini daha şimdiden kaybederler.
Bu mu istediğiniz?
Hukuksuz, demokrasisiz, bir “büyük” devletin kölesi olmuş, askeri bir diktatörlüğün kabulü karşılığında bütün varlığını teslim etmiş bir ülke olmak mı?
Buna mı vatanseverlik diyorsunuz?
Bu vatanseverlik değil…
Bu, kendi toplumuna karşı hastalıklı bir nefret taşımak, kendi insanına, kendi çocuklarına düşman olmak.
Darbe yandaşlığının başka hiçbir anlamı yok.
Kendi halkından korkmayı, kendi halkından nefret etmeyi, halkı darbeyle bastırmayı “ilericilik” olarak sunuyorlar.
Kendi halkına zulmetmek “ilericilik” ise…
Gericilik ne?
Halkından yana çıkmak, onun hakkını korumak mı?
Halkını silahla susturmayı ilericilik, “bırakın halk konuşsun” demeyi gericilik olarak niteleyenlere bir sormak gerek:
Siz “***” ilericiliği birbirine mi karıştırıyorsunuz acaba?
Konu: DARBE (Okunma sayısı 2221 defa)
Mayıs 31, 2007, 03:54:17 öö