Masonlar.org - Harici Forumu
Sanat => Benim Siirlerim => Gece Cenapları => Konuyu başlatan: kudüs prensi - Kasım 18, 2009, 11:56:31 ös
-
Söyleyin;
Ben söylesem de,
Siz inanır mısınız artık:
Mahreminizdeki ter salgınlarıyla
Yüreğinizin her geçen gün bir parça daha çürüdüğüne?..
İzah edin!
Siz hala gökkuşağının
toprağa değen ucundaki hazine ümitleriyle ıslanan,
Kendi düş cinayetlerinin maktulü,
-her mevsim son baharı yaşayan-
Hastalıklı bir ağaç mısınız;
Payına düşen toprak verimi ile yetinemeyen...
Biliniz ki;
Karga tulumba yakaladı;
Olmasını istediğiniz gibi olabilmesi için umut ederek,
Dilek tepelerine bez parçaları bağladığınız
Gerçekler sizi.
Yakaladı, evet yakaladı ve
Bir örümcek kafasına mıhladı:
Sizin düşünsel ve mantıksal mevkiinizi.
İşte tam da bu yüzden;
Benim şiirimin esin bahçesi olan
Kutsal bir parıltı:
Siz:
Güneşe küs kadın;
Söz gelimi değil tüm bu yazılanlar sizin onurunuza
Her vakıt...
-
Cok tilsimli...
O kadina hayran olmamak elde degil ..