Masonlar.org - Harici Forumu

 

Gönderen Konu: Buluşma.......  (Okunma sayısı 2656 defa)

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

Aralık 16, 2010, 10:47:07 öö
  • Orta Dereceli Uye
  • **
  • İleti: 308
  • Cinsiyet: Bay

            Ne zaman, nerede buluşacağını bilmiyordu. Ama bildiği tek şey bir gün buluşup, özlemlerinin biteceğiydi. Uzunca zamandır bekliyordu. Bazen gökyüzünde. Bazen ağaçların kuytularında, dağ yamaçlarında, deniz kenarlarında. Hep o özlem ve sevgiyle, çok aldandığı olmuştu gece göz kırpan yıldızlara bakarken.Ve yine çok ümitlendiği olmuştu güneş batarken yayılan o kırmızımsı turuncuda beliren alev parlaklığında.

           Bir vınlama, bir irkilme, hatta bazen su sesi gibi kulaklarından akıp giden seste hep aramış, aramıştı. Biliyordu, birgün gelecekler ve özlem bitecek. Nicedir arandığını, umutlandığını artık tarih olarak unutur olmuştu. Benliğini kaplayan o duyguyla öylesine bütünleşmiş, öylesine dost olmuştu ki, sanki artık gelmeseler de olurdu. İç içe yaşıyor gibiydiler. Dışarda buluşmaya gerek kalmamış gibi.

           Gökyüzünde, sahilde, ormanda, dağ yamaçlarında aramıyordu artık. Bir anlık bir göz kapama, bir anlık bir iç geçmesi ve tüm benliğinde onlar. Dost bildikleri. Ellerinde, yüzünde, beyninde, damarlarında ılık ılık akan kanında. Şakaklarının atışında, sesinde, bakışlarında.

           O duygularla da uzun yaşadı. Beraberliğin sonsuz hazzını duyarak. Beraberliğin sonsuz güzelliğini, güzelliğine katarak. Ve birgün geldi ki, o da yetmez oldu. Damarlarında akanı, gözlerinden bakanı, ellemek, tutmak, görmek, bilmek diledi. Bir ses devamlı olarak onu çağırıyordu. Üstündeki her şeyi, sana ait ne varsa at ve gel! Sana ait ne varsa at ve gel! At ve gel! At ve gel!

           Epey düşündü neyi atacağını. Maddeden başladı atmaya ama ses hep at ve gel! demeye devam etti. Sonra bağımlılıklarını attı. Ses yine at ve gel! diyordu. Sonra ona hep hak veren nefsini, ben ben diyen sesini ve daha sonra da düşüncelerini attı. Ses artık at ve gel! demiyordu. Sadece gel diyordu. Yumuşak, berrak, sevgi dolu.

           Hiçbir şeyi kalmamıştı. Usulca aktı sese. Öylesine ince, öylesine narin. Ses sardı onu, her tarafını. Ne dediğini duymuyordu artık. O ses olmuştu. Ve o dalga dalga yayılıyordu. Gökte, yerde, dağ yamaçlarında onu arayanlara. ( Aysel Ongun )


IŞIK ve SEVGİ ile KALIN.......

Işık, sadece ışık ama daha fazla ışık.......


 

Benzer Konular

  Konu / Başlatan Yanıt Son Gönderilen:
0 Yanıt
3422 Gösterim
Son Gönderilen: Ocak 13, 2010, 08:33:52 öö
Gönderen: ADAM