Bana Bir Yol Göster Sedat Abi ( 3 )

[enelsır]

  Birşeylerin ters gittiği belliydi. Çok uzun sohbetler etmiş olmamıza rağmen Ramazan'ın özel hayatıyla ilgili pek bir şey bilmiyordum. Sorunun işle ilgili bir şey olacağını düşündüm. Biraz da görmezden gelen, havadaki gerginliği almaya çalışan neşeli bir tonla konuşmaya çalıştım.
- Ne o Ramazan kotayı mı dolduramadın? Ne bu suratının hali? Durumunu fark ettiğimi anlamak onu biraz huzursuz etmiş olacak ki biraz çekingen bir sesle yanıtladı.
- Yok be bilader. Satışlar fena değilde...Sıkıldım be hoca...Valla çok sıkıldım. Bunu söylerken sıkkınlığını yüz ifadesiyle destekliyordu.
- Hayırdır ne sıktı senin canını böyle?
- Her şey be hoca her şey... Önüne henüz konmuş rakıdan koca bir yudum aldı. Kravatını gevşetti ve konuşmaya devam etti.
- Bitmiyor usta bitmiyor. Anasını sattığımın doktorlarına ,reçeteye bizim firmanın ilaçlarından birini yazdırabilmek için atmadığım takla kalmıyor.

 Sanırım sorunu anlamaya başlıyordum. Bizim mesleğin cilvelerinden biri budur işte. İş satmak olunca olayın içine bir sürü konu girer. Hele satın alacak olan birazda parasal yönden rahat birisiyse... İş artık daha da çekilmez bir hal alır . Hele karşısında biraz da ezik durursanız tamam. Yandığınızın resmidir. Gerçi benim firmamın ürettiği malların piyasada muadillerinin pek az olması işimi biraz kolaylaştırıyordu ama yine de Ramazan'ın yaşadığı bu durumu zaman zaman ben de yaşıyordum.
 
Onu rahatlatmaya çalışacak bir şeyler söylemeliydim. Yaşadığının pek de can sıkacak bir şey olmadığını , küçük bir şey olduğunu anlatmaya çalışan kayıtsız bir ifadeyle
- Amaan Ramazan dert ettiğin şeye bak. Ne yapalım dostum? Bizim işimizin de cilvesi bu işte. Ne yaparsın? Dedim.

 Ramazan pek gevşeyecek gibi değildi. Hatta konuştukça daha da çoşuyordu öfkesi. Hata bir ara öyle bir hale geldiki , sanki karşısındaki ben değil bu gün canını sıkmış olan o doktordu. Bana doğru konuşuyor fakat karşısında doktoru görüyordu. Dışarıdan bakan biri kızgınlığının sebebinin ben olduğumu bile düşünebilirdi.

 Anlatığına göre bu doktorla hep sorun yaşıyormuş ama bu gün iyice azıtmış. Hiç hastası olmamasına ve odasında yanlız olmasına rağmen tam iki saat bekletmiş Ramazan'ı. Ramazan bir ara odasına girecek olmuş, tersleyip beklemesini söylemiş. Ramazan da pek genç sayılmazdı , kırklı yaşlarındaydı, kendisinden yaşca hayli küçük doktorun bu tutumu bayağı bir canını sıkmış tabi.

 Yemeğimi Ramazan'ın içini boşaltmasını dinleyerek yedim. Şu doktor haberi bile olmadan benim de akşamımı rezil etmişti. Her zaman kararında içmemize rağmen o gün hem Ramazan'ın durumu hem de muhabbetin uzaması yüzünden biraz fazla kaçırdığımızı söylemeliyim.

 Yemeğimizi bitiririp artık kalkmayı teklif ettiğimde . Ramazan buyurgan bir ses tonuyla '' yoo, yürüyelim biraz, açılırız hem'' dedi. Ne yalan söyleyeyim benimde pek yatasım yoktu. Tadım kaçmıştı. Ama bu muhabbete de daha fazla devam etmek istemiyordum. Huylandırmadan vazgeçirmeye çalıştım. Sarhoşun pek zıttına gitmemek gerek. Sakin bir ses tonuyla'' yok be yatalım artık, saatte bayağı geç oldu'' dedim. ''İyi o zaman sen yat ben biraz turlayacağım'' dedi.

 Odalara çıkan merdivenlerin başına geldip arkama dönüp baktım, Ramazan hafif yalpalayarak otelden çıkıyordu...