BİRAZ FELSEFE YAPTIM7 Temmuz 2009 · Kerem DOKSAT
Sonsuzluğun sonuna ulaştım, elimde sıfır kaldı. Sıfırın içine daldım, sonsuzluğa ulaştım. Yâ Rabbim, ben ne işe bulaştım!
Ezele uçtum, ebediyete vâsıl oldum. Ebediyetten kaçtım, âtiye ulaştım. Korktum ve mâziye rücû ettim, baktım gene ezeldeyim. Yâ Rabbim, ben neredeyim?
En büyük sayıyı hesapladım ve mağrur oldum, ânında bir sayı daha eklendi, mağlûp düştüm. Yâni fena hâlde şiştim!
Basit olayım dedim, âdileştim. Elit olayım dedim, züppeleştim. Geri döneyim dedim, bîmekân kaldım. Oradan da korkunca attım kendimi en uzak yere, lâmekân oldum. Yâ Rabbim, ben ne yaptım!
Yûnus’u aradım, dinbaza çattım. Maddeye daldım, mânâda eridim. Korktum, Allah’a zıpladım, Âraf’ta kaldım. Yâ Rabbim, ben ne yaptım!
Hâddimi bileyim dedim, çakala çattım. Isırayım dedim, dilim yaralandı. Ağzımda kalan, bir damla kandı!
Hawking’e sordum, bir parmak darbesiyle Dawkins’e savruldum. Ne oluyor derken yolda Einsten’a rastladım, selâm verdim ama izafî kaldı.
“Uzaylılar var mı” dedim, geldiler. “Samimi misiniz” diye sordum, “evet” dediler.
Lâkin inanmadım.
Yâ Rabbim, ben neler yaptım!
Mehmet Kerem Doksat – İstinye – 07 Temmuz 2009 Salı