Masonlar.org - Harici Forumu
Sanat => Edebiyat => Konuyu başlatan: MEDUSA - Mart 23, 2017, 02:34:49 öö
-
Yatır başını dizime,
Bana masal anlat.
Çimlerin gülüşlerine sarılsın ruhum,
Dans etsin rüzgârla ağaçlar.
Ne soğuk değil mi acılar ?
Ne acımasız değil mi anılar ?
Üşüyorum bu duvarların arkasında,
Önyargılarım olmuş bütün duvarlar.
Üşüyorum.
Yalnızlık mı çöktü üzerime ne !
Belki sevgisizlik bitirmiştir insanlığımı.
Belki de acılar bırakmıştır ruhumu çırılçıplak.
Unut gitsin!
Bir örtünün üzerinde oturmuşum,
Bir elimde simit, bir elimde çay.
'Yalnızlık çöktü üzerime' diyor Ayasofya.
Sesi biraz ağlamaklı,
duvarları soğuk ve yapayalnız.
Hüzünlü sesini dinliyorum,
Ayasofya'ya bakıyorum gözlerim kapalı.
Şimdi yatır başını dizime
ve anlat bana sırlarını.
Tanrı'nın çiçekleri sarılsın eteğimin dantellerine,
Gökyüzüne öğlenden bakan gözlerim
selamlasın yıldızları.
Aldan yanaklarımı selamlasın Güneş geceleri,
Ay'ın karanlığını savursun yıldızlar gündüzleri.
Tanrı, şarabını yudumlasın Ayasofya'nın tepesinde,
Yıldızlarla öpüşsün çiçekler,
ve karışsın sonsuz gündüzler sonsuz gecelere.
'Fay Frin' isimli ilk kitabımdan... syf. 77-78
-
Vakit ayırıp okuduğunuz için asıl ben teşekkür ederim. Ekim 2015'te yayımlandı, hatta o zamanlar bu güzel haberi forumumuzda da paylaşmıştım. Tekrar teşekkürler...
Sevgiler
-
HİSLERDE KAYBOLAN DÜŞÜNCELER
Mutluluk ne uzak bazılarımıza,
Karanlıksa ne kadar yakın.
İçimizdeki aydınlığı göremediğimiz için
uzaklarda mutluluk,
İçimizdeki aydınlığı hissedemediğimiz için
yakınlarda karanlık.
Öyleyse ne mutlu
İçindeki aydınlığı görebilen ve hissedebilene.
Öyleyse yazık olmuş benim gibilere
Çünkü karanlık ele geçirmiş ruhumuzu.
Kör ve hissiz olmuşuz meğer,
aslında saf ve temiz doğmuştuk...
Sayın Fay-Frin'in aynı adlı kitabından alıntıdır.
Ben severek okumuştum, hala daha zaman zaman okuyorum. Böyle etkinliklerde bulunan özellikle genç kuşağı takdir ve tebrik ediyorum.
Saygılar-sevgiler.
-
Iki dakika önce, ben arkadasimizin siirlerini okurken icerden oglum cagirdi.
Kendisi bir ay önce alti yasina girdi.
Benden birseyler istedikten sonra söyle bir sarki mirildanmaya basladi almanca.
" Alle Menschen werden Brüder."
Türkcesi " Bütün insanlar kardes olacak".
Bilgisayarin basina döndügümde ilk gözüme carpan misralar sunlar oldu.
" Cünkü karanlik ele gecirmis ruhumuzu
Kör ve hissiz olmusuz meger"
Sormak istiyorum sair arkadasima.
Nedir bu " karanlik" veya karanliklar?
Bizi "kör" eden seyler nelerdir.
Bizi "hissiz" yapan veya birakan nedir?
Herkes kendine göre muhakkak bir cevap verebilir veya verecektir ama acaba sair arkadasimiz bu misralari yazarken neleri düsünerek yazdi?
Oglumun dilegine bütün ictenligimle katiliyorum ve inaniyorum ama yinede sormadan edemiyorum.
Kardes olmamiza engel nelerdir sair arkadasim?
-
HİSLERDE KAYBOLAN DÜŞÜNCELER
Mutluluk ne uzak bazılarımıza,
Karanlıksa ne kadar yakın.
İçimizdeki aydınlığı göremediğimiz için
uzaklarda mutluluk,
İçimizdeki aydınlığı hissedemediğimiz için
yakınlarda karanlık.
Öyleyse ne mutlu
İçindeki aydınlığı görebilen ve hissedebilene.
Öyleyse yazık olmuş benim gibilere
Çünkü karanlık ele geçirmiş ruhumuzu.
Kör ve hissiz olmuşuz meğer,
aslında saf ve temiz doğmuştuk...
Sayın Fay-Frin'in aynı adlı kitabından alıntıdır.
Ben severek okumuştum, hala daha zaman zaman okuyorum. Böyle etkinliklerde bulunan özellikle genç kuşağı takdir ve tebrik ediyorum.
Saygılar-sevgiler.
Sayın Alşah, hoş sözleriniz için çok teşekkür ediyorum. Bir diğer şiirimle katkı yapmanız da beni çok mutlu etti. Sevgiler