II. Abdülhamid

[Ittihatci]

Abdülhamit'in amcası Abdülaziz Yeni Osmanlılarca hal edilmiş yerine hürriyet taraftarı V. Murat geçirilmişti.
V.Muratta tahta geçtikten sonra akıl hastalığı alametleri görülmeye başladı ve bu durum her geçen gün ağırlaşmaktaydı.
Yeni Osmanlılar bunun üzerine kendilerine yakın duran Veliaht Abdülhamite başvurdular. Abdülhamit kendilerine Kanuni Esasi'yi ( Anayasa) ilan edeceğine ve reformlar yapacağına, kendisinin de ilerici olduğuna dair teminatlar verdi. Bunun üzerine tahta çıkarıldı.

Tahta çıkar çıkmaz sinsi bir politika takibiyle amcasını halledenleri cezalandırma yolları araştırdı, ince entrikalar çevirerek birçoklarını sürdürdü, boğdurdu (Namık Kemal, Mithat Paşa vs...). Bu sırada patlayan 93 harbini de vesvese, vehim ve taht kaygılarıyla çok feci biçimde yönetti, sonucu Ruslara boyun eğilen Ayestefanos Antlaşması ve onun biraz yumuşatılmış hali olan Berlin Antlaşmasıdır. Bu savaş esnasında meydana gelen bir olay onun durumunu anlatmaya değerdir:

Rus-Rumen birleşik kuvvetleri kötü yönetilen Tuna ordumuzu atarak Plevne önlerine gelmiş, burada Gazi Osman Paşa komutasındaki bir avuç kahraman Türk'e takılmışsa da aldığı takviyelerle bu hattı da aşarak Edirne civarına kadar inmiştir. İstanbul'a ilerleyen Moskof'un önünde durulamamakta, Abdülhamit cepheye gitmeye ikna edilememektedir, çünkü İstanbul boş kalırsa taht altımdan kayar diye korkmaktadır...

Bu sırada Garp Ordusu kumandanı ilerici Süleyman Paşa'dır. Osmanlıdaki ilk Türkçülerden olan Süleyman Paşa, Abdülhamiti oldukça korkutmaktadır, keza müstebit amcasını hal edenler arasında o da vardır.
Süleyman Paşa Çanakkale ve Bolayır tahkimatını tutmaktadır. Rusların Enez'e çıkarma hazırlığında bulunduğunu, tahkimatın sol yanının takviyesi ve olası çıkarmayı engellemek için İstanbul'dan iki zırhlı ister, zırhlılar verilmez. Tekrar ister gene verilmez. Sebebini sorar, padişahın irade vermediği cevabını alır, bunun üzerine çok cüretkar bir mektup daha yazar ki bu mektup tüm dinleyenleri ağlatır. Zırhlılar gönderilmez, Süleyman Paşa görevden alınarak hapsolunur, Moskof Yeşilköy'e kadar gelir...(bkz.S.K.İrtem)

Savaşı bahane den Abdülhamit meclisi süresiz tatil eder ve sözünden DÖNER. 33 yıllık saltanatında muazzam donanmamızı bana darbe yapar diye çürümek üzere Haliçe çektirir (ki bunun acısı Trablusgarp ve Balkan Savaşlarında rezil olup Sarayburnu'nda batan gemilerden anlaşılacak, deniz savaşlarına çıkılamayacaktır). Bedeli 40 sene sonra Ege Adaları olacaktır...

Abdülhamit ordudan da korkar, talim yaptırılmasını engeller, orduyu manevraya çıkarttırmaz, Harbiyeliler tek kurşun atmadan mezun edilir. Bedeli 40 sene sonra Balkanlardır...
Abdülhamit orduya kapıkulu misali Arnavut erlerinden alaylı paşalar alır. Cahil, kaba, yobaz, Türk düşmanı paşalardır bunlar, bir kısmı da Araptır. Bedeli Kumanova hezimetidir!..

Abdülhamit Arabı Arnavutu yüceltirken Türkü baskı altında tutar, vatan ve millet kelimelerinin gazetelerde yayınlanmasını engeller, yüzlerce vatanseveri milliyetçiyi sürdürür, sefil eder. Modern bir çağda Türk burjuvazisinin gelişimini köstekler, milletimizin geri kalmasına yol açar. Yahudi, Ermeni, Rum, Bulgar, hatta Arnavut ve Arap gelişirken bize gene yol verilmez. Türküm diyen Yıldızda günlerce sorgulanır. Bedeli Dünya Savaşı'dır, NATOdur, bugünkü geri kalmışlığımızdır!..

Vatansever insanlar güçbirliği ederek zalim istibdatı yıkmış ve millete güç vermişlerdir. Aralarında Yıldızda sorgu edilmiş Mustafa Kemaller, Enverler, Haliller, Çakmaklar, Karabekirler, Ali Fethiler, Cemaller vardır. Her biri vatan uğrunda şehit ya da gazi olan, öldüklerinde artlarında şereflerinden başka birşey bırakmayan millet sevdalılarıdır. Onlar Jön Türkler'dir...