Masonlar.org - Harici Forumu
Sanat => Edebiyat => Konuyu başlatan: MEDUSA - Ağustos 27, 2015, 06:31:39 ös
-
Fay Frin : Günbatımını izliyorum sana bakarak.
Üstad : Neden gündoğumu değil ?
Fay Frin : Çünkü sen gecesin. Kapkaranlıksın. Ama yine de bazen o karanlığın içinden hayata başını çıkarıp gülümseyen yıldızların var.
Üstad : Sen kimsin ?
Fay Frin : Hz. İsa'nın elinden tuttuğu, Tanrı'ya ulaşmaya çalışırken gözleri kamaşan. Katolik Kilisesi'nde ilahi dinlemeyi seven ve mum yakıp dua eden bir Azize'yim.
Üstad : Şarap içer misin Fay Frin ?
Fay Frin : Keşke seni içebilsem doyasıya. Başımı göğsüne yaslayıp öylece uyuyakalsam. Ne asilsin. Zerafetinde eriyor bedenim. Sen benim gecemsin. Sabahını bekleyen gecem.
Aynı kadehten içiyorduk şarabı o gece,
Üzüm ve ekmek yiyorduk.
Tozlanmış kitapların boğuk İlahisi eşliğinde,
Şöminede yanan ateş konuşuyordu.
FAY FRIN...