SİZCE HANGİSİ

[İNSAN]

Felsefe dar alanda top koşturmak değildir. Ancak bazen kaçınılmaz olarak iki düşünce arasında paslaşmak gerekir.

Şimdi ben forum meydanına izninizle bir top atacağım; kaleler ise, iki Alman-Fransız filozofun ham maddesinden oluşacak.
Bunlardan bir kale yakından tanıdığımız Descartes.
Diğer kale ise daha az yakından tanıdığımız Heidegger.

Descartes daha yaşlı ve aralarında yaklaşık üçyüz yıl var.  Onu daha yakından tanıyor olmamızın sebebi bizlere 'atasözü' diyebileceğimiz bir anlayış bırakmış olmasıdır. Herkes bilir.Konu düşünceye geldiğinde her zaman ilk onu söyleriz :
'Düşünüyorum,o halde varım'

Heidegger ise aradan yıllar geçtikten sonra yeni bir anlayış getiriyor ve daha farklı bir şey diyor. Lakin onu pek bilmez,her tartışmada söylemeyiz :
''Varım,o halde düşünüyorum'

Unutmayalım amaç kazanmak değil ; iyi oynamak.

Sizce bunlardan hangisi ?

[ARARAT]

Düşünüyorum o halde varım seçiyorum çünkü var olan herşey düşünmez,düşünen ancak varlığından haberdar olur,ben hayatım ilk olarak düşünceye inanırım herşey önce düşüncede var olur sonra varlığından haberdar olunur.

[Etimolog]

Varım o halde düşünüyorum düşündüğümü düşünüyorum anlamında yani var olduğumu söyleyemem ama o zaman varlık kavramı nasıl düşüncede oluşur ?

[İNSAN]

Fikrimce ikincisi daha cazip geliyor.

Birincisi ise insanın varlık sahasını kısıtlıyor gibi.

İnsan varlığına 'düşünmek' fiilini bir oksijen tüpü gibi monte ediyor sanki.

Yani insana hayat veriyor ; fakat yaşatmıyor.

[sun]

Düşünüyorum, o halde varım. Descartes'e katılıyorum çünkü düşünen her daim doğruyu bulucak ve topluma bir katkısı olacaktır. Faydasız bir insanın düşünebildiğine de inanmıyorum. Varlık kelimesine çok derin bir anlam vermiş Descartes sanıyorum.

[ThomasReid]

Descartes neden 'Düşünüyorum, öyleyse varım" demiş?
Bunu söylemekteki amacı neymiş ve hangi yoldan bu noktaya varmış?

Heidegger ise direk, aynen söylendiği gibi 'Varım, öyleyse düşünüyorum' demiş mi dememiş mi şu anda kestiremiyorum.
Ama eğer demişse bunu ne için demiş?

Bu iki görüşün birbirlerini dışlamalarının sebebi yukarıda özetlenen cümlelerin semantiğinin farklı olmaları mı?
Bence ilk önce bu sorulara cevap vermeli???
Ne dersiniz?

Bu cümlelerin söylendiği bağlamı eğer iyice ortaya dökersek, ne ifade ettiğine yoğunlaşırsak belki yukarıda sorulan soruyu farklı bir şekilde formüle edebiliriz.

Ne dersiniz?

Saygılarımla

T.R.

[İNSAN]

Descartes damdan düşer gibi bu sözü söylememiştir. Öncesinde birçok şey söylemiş ve en son bu kanıya varmıştır.

Yani tüme varmıştır.

Diğeri ise , o tümden gelmiştir.

Yani oturduğu yerden slogan gibi"Cogito,ergo sum" dememiştir.

Descartes için önce vazgeçilmezler vardı :

* Açık seçik fikirler dışında her türlü fikre sarılmamak.

* Sorunları parçalara ayırmak

* Düşünceleri basitten karmaşığa,özelden genele,somuttan soyuta doğru sıralamak.

* Sürekli gelinen düşünce yolunu kontrol etmek.

Önce bu ilkeleri belirledi ve sonra şunları dedi :

* Aslında hiçbir şeyi göründüğü gibi kabul etmemeliyim.

* Bu sobanın karşısında oturduğumu nasıl bilebilirim.

* Bundan emin olamam. Rüya ya da hayal görüyor olabilirim.

* Ya da yaramaz bir şeytan benimle oyun oynuyor olabilir.

*  Kuşku duymayacağım tek şey, bir şey düşünüyor olmam. Rüya gördüğümü, benimle alay edildiğini ya da bir bedenim olmadığını bile düşünsem, bu böyle.

* İşte buldum!

Düşünüyorum, öyleyse varım!

[karahan]

Düşünüyorum, öyleyse varım!

Varlığının sebebini düşünmeye bağlamış,düşündüğü için var olduğunu,varlığını keşfetmiş.

Düşünüyorum, öyleyse varım!

Buda aynı mantık varlığının sebebini düşünmesine bağlamış.

Çok kullanılan bir söz yumurtamı tavuktan çıkar,tavukmu yumurtadan.
Pek farkı yok.

Düşünmek bilincin anahtarıdır,başlangıçtır.

Her ikiside mantıken doğrudur bana göre.

[İNSAN]

O da güzel.

[Hacamat]

Öğrenmeseydik düşünebilirmiydik
Çok mu "dik" konuştum