Masonlar.org - Harici Forumu
Sanat => Edebiyat => Konuyu başlatan: enelsır - Ağustos 10, 2011, 10:34:42 ös
-
Ne zaman karşılaşsak pırıl pırıl gülümseyen bir yüzle karşılaşırdım. Bir kere olsun, asık , karamsar bir yüz ifadesiyle karşılaşmadım. Bu sadece yüz ifadesiyle sınırlı bir durum değildi. Ramazan gerçekten cıvıl cıvıl, umut dolu bir insandı. Dediğim gibi çok yakın değildik, fakat işimiz gereği yolumuz sık sık kesişirdi. Ben Avrupa merkezli bir firmada satış mümessili olarak çalışıyordum. Tarım aletleri üreten bir firmaydı. Şirketin merkezi İstanbul'daydı fakat ben batı Karadeniz ve İç Anadolu bölgesinden sorumluydum. Bu yüzden İstanbul'da yaşamama rağmen ayın on, onbeş gününü bu bölgelerdeki illerde geçirirdim.
Farklı sektörlerde çalışıyor fakat aynı işi yapıyorduk Raman'la. O da bir ilaç firmasında satış mümessili olarak çalışıyordu. Önceleri birbirimizin farkına varmamakla beraber, her ayın belli günleri aynı otellerde karşılaşıyorduk. Özellikle de Zonguldak'ta çok sık denk geliyorduk. Bir keresinde hem Zoguldak hemen arkasından da Eskişehir de karşılaşınca ( hem de otele kaydımızı yaptırırken) selamlaştık. Gittiğimiz şehirlerde işimiz bir kaç gün sürüyordu. Gündüzleri ikimizde işlerimizi yapıp otele döndüğümüzde uzun sohbetlere dalardık.
Bu bir süre sonra öyle bir hale geldi ki iş gezilerine çıkarken birbirimizi arar günleri denk getirmeye çalışırdık. Düzenli olarak aynı şehirleri ziyaret ediyor olmama rağmen iş dışında tanıdığım insan sayısı pek azdı. Bu yüzden Ramazan'ın arkadaşlığı yabancısı olduğum bu şehirlerde bir boşluğu dolduruyordu.
Ramazan'ın gelişmiş bir içki içme kültürü vardı. Özellikle rakı sofrası ve mezeler konusunda çok bilgiliydi. Eğer nazımızın geçtiği bir otelde isek mutfağa girip hünerlerini sergilediği bile olurdu. Alkolle pek aram olmamasına rağmen Ramazan'la oturup kadeh tokuşturmaktan çok hoşlanırdım.
Ramazan müziğe de çok meraklıydı. Özellikle klasik Türk müziği hayranıydı. Bu konuda da çok bilgiliydi. Bazı akşamlar bana uzun uzun makamdan usulden bahsederdi. Bir akşam bu konuyla alakalı yaptığı şu konuşmayı hala hatırlarım:
'' Bak Hasan Türk müziğinin teknik alt yapısıda sağlamdır, fakat gerçek gücünü nereden alır biliyor musun?... Sözlerinden. Biraz dikkatli dinlersen dağlar, denizler, cennet, cehennem, Allah, şeytan, güneş ,kar, bebek ,yaşlı, her şey ,her şey gizlidir o sözlerde... Okumasını...Dahası dinlemesini bileceksin. Şu sözlere bak mesela:
''Kirpiklerinin gölgesi güllerle bezenmiş
Mevlam yaratırken seni bir hayli özenmiş''
Şu sözlerdeki derinliğe bakar mısın Alllah aşkına. İki mısrada sevgilisine hem kirpiklerin ok gibi diyor, yanakların al al diyor, çok güzelsin diyor. Ve bütün bunları hiçbirini tam olarak söylemeden yapıyor. Bak bak bak! 'Kirpiklerinin gölgesi güllerle bezenmiş''. Ne demek şimdi bu? Yani diyor ki kirpiklerin o kadar uzun ki güneş vurunca gölgesi yanağına vuruyor. Sonra ne diyor? '' Gölgesi güllerle bezenmiş'' , yani yanakların gül gibi al al... Ne derinliktir ya hu!''
Bütün bunları anlatırken öyle keyifle anlatırdı ki, hani o çok bilmiş insanlara has ukalalığı zerresini göremezdiniz. İlgim olmayan konular olduğu halde pür dikkat dinlerdim onu. Öyle huşu içinde anlatırdı ki.
Yine böyle bir iş gezisinde Zonguldak'taydık. Benim işim bitmiş otele erken dönmüştüm. Duş alıp biraz uzandım, sonrasında otelin yemek salonuna geçip Ramazan' beklerken bir tek rakı söyledim kendime. Bayağı bir geç geldi... Gelişinden bir şeylerin ters gittiği anlaşılıyordu. Bıkkın ve bezmiş bir ifadeyle oturdu karşıma. Sıkkınlığını belli etmemeye çalışan zorlama bir ifadeyle '' eee ne yiyoruz'' dedi...
-
Sn. enelsır'ın 2 yazısına da yorum gelmeyince kendimi bir şeyler yazmak zorunda hissettim.
En azından Sn. enelsır, hikayesini birilerinin merakla okuduğunu ve beklediğini bilmeli diye düşünüyorum.
Saygılarımla...
-
Başkaları da var kaygılanmayın,ama devamı gecikince hüzünlendiriyor insanı...