BİLGELİK ÖYKÜLERİ-Geleceğini Biliyordum

[İNSAN]

GELECEĞİNİ BİLİYORDUM

Savaşın en kanlı günlerinden biriydi.
Asker, en iyi arkadaşının az ilerde kanlar içinde yere düştüğünü gördü. İnsanın başını bir saniye bile siperin üzerinde tutmayacak ateş yağmuru
altındaydılar.Tam cepheden dışarı doğru bir hamle yaptığı sırada başka bir arkadaşı onu omzundan tutarak tekrar içeri çekti, Delirdin mi? gitmeye değer mi?
Baksana delik deşik olmuş. Büyük olasılıkla ölmüştür bile. Artık onun için yapacak hiçbir şey yok. Boşuna kendi hayatını da tehlikeye atma sakın!
Fakat asker onu dinlemedi ve kendisini cepheden dışarı attı. İnanılması güç bir mucize gerçekleşti. Asker o korkunç ateş yağmuru geleceğini biliyordum. Altında arkadaşına ulaştı. Onu sırtına aldı ve koşa koşa geri döndü. Birlikte siperin içine yuvarlandılar. Fakat cesur asker, yaralı arkadaşını kurtaramamıştı. Siperde kalan arkadaşı dedi ki: Sana değmez demiştim. Hayatını boşu boşuna tehlikeye attın. Değdi, dedi, gözleri dolarak asker. Nasıl değdi? Bu adam ölmüş, görmüyor musun?
Yine de değdi.
Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağdı. Onun son sözlerini duymak, dünyalara bedeldi benim için.Ve hıçkırarak arkadaşının son sözlerini tekrarladı :
Geleceğini biliyordum.

Not : Bu öykünün tam olarak kime ait olduğunu anımsamıyorum. Ancak Murat Çiftkaya'nın Bilgelik Öyküleri adlı yapıtında geçen bir öykü olduğunu hatırlıyor gibiyim.

[Risus]

Daha önce okumuştum. Oldukça manidar. Teşekkürler.

Saygılar...

[İNSAN]

Ben de ilk okuduğumda baş parmağımı ayraç yaparak kitabı katlamış, bir süre düşünmüştüm Sayın Risus.
O an neler geçmişti zihnimden hatırlamıyorum ama, kıskandığımı dün gibi hatırlıyorum.

Keşke, bütün dostluklar böyle olsa...

Saygılar,