Ben , beni tanımak için çaba sarfettiğimde ,
Ben beni sorgulayarak kusurlarımı bir bir ortaya çıkardığımda nereye doğru yol alıyorum ?
Ben kendime ne kadar yaklaşabilirim ?
Nedir beni benden ayıran ?
Neden asırlardır yapılıyor bu mücadele ?
Ve neden ben böylesine huzursuz, yanlız ve kusurlarla dolu yaratıldım ?
Kayalıklarda güneşleyen bir ayı balığının ,
Karnını tıka basa doyurmuş bir kedinin vurdumduymazlığı benden esirgendi.
Onlar gibi yaşayan yerle gök arasındaki
Binlerce varlıktan farklı bir kaderle yaşamam istendi.
Bildiğinin bilincinde olan tek varlık olarak yaratıldım.
Sorulmadı,
Hiçbir şey söylenmedi.
Ben sorduğumdaysa hiç bir zaman cevap verilmedi.
Şimdi artık biliyorum.
Bildiklerimi kullanarak üretiyor, ürettiklerimi tüketiyorum.
Ben
Yerle gök arasında sadece ben
Boyun eğmeden doğaya hükmetmek istiyorum
Çok çok zaman önce ağaçlardan toprağa indim.
Ayaklarımın üzerinde durarak
Ellerimi,parmaklarımı kullanmayı öğrendim.
Yiyecekleri ezerek,parçalayarak yediğimde çenem küçüldü,
Kafa yapım farklı bir şekle büründü
Beynim bu yeni yapıda büyüyüp gelişerek yaratmaya başladı
Yaratan,
Hükmeden ben,
Dünyanın merkezinde durarak kimi zaman tanrısına haykırdı
İsyanlarında nedeni, niçini arayarak herşeyi sorguladı.
Hepimiz aynı yerdeyiz.
Tevazuyla boyun eğen, toleransla susup dinleyen,
Hepimiz aynı yerde,
Kendimize göre dünyanın merkezindeyiz.
Herşey bizim çevremizde olur
Ve tüm yaşam bize göre bizim çevremizde yaşanır.
Ben olmasam, merkezde durmasam
Benim çevrem, o çevreye bağlı yaşantılarda olmaz
Ben varım, bana göre merkezde duran
Sen varsın , sana göre merkezde olan
O var , ona göre merkezde bulunan.
Seni içimde hissederken,
Senden bir parçanın bende olduğunu bilerek
Ve yüreğimin her atışında
Yaşamın güzelliğini farkederek
Tevekkülle boyun eğemem kaderime
Ben bilenim
O kutsal birliktelikten ölümsüzlüğü yaratanım
Bedenim yok olup gidecek gülüp geçiyorum
Değişmeyecek ne kaldıki bu evrende
Sorarım sizlere
Bugün bıraktığınız yarın aynı mı ?
Her şeyi biz yarattık
Mabedleri , inançları
Herşeyi biz yarattık,
Kutsallıktan günahın batağına uzanan her esere
İnsan denilen varlığın imzasını attık
Dünya üzerinde ölümden kaçarken
Kültürü yararak ölümsüzlüğe uzandık.
Her birimiz bu koca evrende bir güneş sistemiyiz,
Bizleri çarpışmaktan,birbirine girerek kaostan alıkoyan tek değerimiz var elimizde.
Tolerans ve tevazu.
Ben senin yerinde dursam,
Senin yaşadıklarını yaşayarak , senin gibi hayata baksam
Sen olabilirmiyim hiç ?
Sen yürüdüğünde ben hürmetle kenarda duranım
Ben koştuğumda sen hürmetle susansın
Bu olmasa,
Sen ve Ben ,
Sistemler birbirine girerek kaos doğsa
Hiç bir şey kalmazdı ortada.
Denkleri sırtında
Çölün ıssız ve yanlız dünyasında
Kum taneleri kadar yakın olmazdık
Onlar gibi bir bütünü oluşturmak için yan yana durmazdık.
Ne zor şeydir çölden uzakta bir kum tanesi olmak,
Kumsalların sonsuzluğundan mahrum kalmak.
Me zor şeydir bir kumsaatinin boşluğunda
Üsteki guruptan koparak aşağıya ulaşamadan ;
Arada , beliryemeden zamanı boşlukta durmak.
Görüyorum,
Bana sevgiyle dolu bakıyor gözlerin,
Gönlünün kapısı açılmış
Sorgusuz sualsiz gel diyor.
Ama o sevginin ve gönlün
Bana fazla olduğunu biliyorum.
İşte bildiğini bilen insan olarak
Sevgine ve sana layık olabilmek için
Sana sahip olduğum pürüzlerden,çıkıntılardan
Arınmak için çalışıyorum
Tevazu deme sakın sözlerime
Ben ne olduğumu biliyorum
Bende senin gibiyim,
Sevgimi verdim gönlümü açtım sana
Ve sen de pürüzlerden arınarak gelmelisin bana.
Sen oradasın , bense burada
Bıkmadan usanmadan çalışmalıyız
Tek enerjimiz cesaretimiz,
En büyük yargıcımız vicdanımız,
İtidal,basiret ve adaletle
Bizler birbirimize layık olabilmek için yaşamalıyız.
İleri, hep ileri diyerek koşuyorum
Okullarda aldığım eğitimler,
Bana öğretilenler,
Söylenenler ve çevremde yaşanılanlar
Benim yaşadıklarım
Hep aynı yönü gösteriyorlar.
İlerlerlemek
Kim olduğumu , ne olduğumu
Ve nerede durduğumu anlayarak gelişmek.
Bu çabalarımla bir yere doğru koşarken,
Bir şeyden kaçtığımı fark ediyorum.
Yoksa ben kaçarken koşanmı oluyorum ?
Kaçarken koşmak
Ve kaçtığını gözardı ettiğinde
Bir hedefe
Bir yöne koşuyor olduğunu sanmak.
Şimdi oysa
bakıyorumda şu koca evrene
Bir benzerim yok,
Arıyorum , soruyorum ama bulamıyorum
Sahip olduğum bilginin yakıcılığında
Bir gün bitecek bir hayatın acımasızlığında
İnsan olarak yalnızlığımı yaşıyorum
tanrım belki de bundan dolayı isyanlarıma karşı hoşgörün
Belkide bundan dolayı
Ben tanrıyım diyerek
Ölümsüzlüğü arayan haykırışlarıma gösterdiğin tebessüm
Beni sen yarattın
Ve sen yaşamla beraber ölümü bana verdiğinde
Ölümsüzlüğü isteyeceğini biliyordun
Onlar karşı karşıya duramazlar
Yaşamın aydınlığından ölümün karanlığına doğru uzanarak
Hakikati arayanlar yol bulamazlar
Siyahla beyazın zıtlığı yaşanmaz orada
Birbirine girmiştir ölümle yaşam
Ben o birlikten yaratırım ölümsüzlüğü
Yerle gök arasında
Tüm canlılar bilmiyorlar yaşadıklarını
Ve bilmiyorlar bir gün bu hayatın son bulacağını
Yazılanlar ya da konuşulanlar
Tarih olur unutulurlar
En güzel sözü söyleyenler
En güzel metni yazanlar
Şunu bilmelidir
Yerle gök arasında
Söylenmedik hiç bir şey
Kalmamıştır aslında
Önemli olan
Ketumiyetle bağlanabilmek
Bağlanılanın güzelliğinde
Canlı ya da cansız
Tüm yaratılanları
Evreni kucaklayabilmek
ben , sen , o , biz , hepimiz
aynı yolun yolcusu
sırtına dengini almış ,ısısız çöle doğru yürüyen birer yolcuyuz
yollarımız farklı belki
kimi kuzeye kimi güneye
önde gidenler arkadan gelenler hep kum tanelerini
ve ıssız çölün yalnızlığını görecekler
ve gidenler gibi gelenlerde bıkmadan usanmadan sorularına cevap isteyecekler.
bildiğini bilen olmak ayrıcalık
o sadece bana verildi
ve tüm yaratılanlar içinde sadece ben biliyorum
bir gün öleceğimi
bu ne acı bir durum
ne acımasız bir seçim
tanrım neden
neden insanı seçtin
bunu bilmeden
diğer canlılar gibi bende yaşayıp gitseydim
yazılmış kaderime
onlar gibi boyun eyseydim.
Konu: Esenlikler (Okunma sayısı 4827 defa)
Ocak 28, 2008, 10:46:09 ös