BİR MASONUN MASONLUĞA İLGİSİNİN AZALMASI - 4

[ADAM]

Bir masonun Masonluğu ilgisinin azalması, toplantılara katılmamaya hatta belki ödentisini bile vermemeye başlamasından ötürü, bunun sorumluluğunun sadece kendisinin üzerine yıkılamayacağını, locasındaki üstad-ı muhterem başta olmak üzere tüm loca üyelerinin bu sorumlulukta payı olduğunu belirtmiştim.

Kimi masonlar ise bu bağlamda şöyle diyor: «Bir kardeşin Masonluktan kopuşu ya da kendisinden beklenen ilgisini yitirmesinden ötürü, öncelikle onu bir locaya öneren kardeşler sorumludur. O kardeşler, kabullenmeseler bile bu sorumluluğu taşırlar.»

Bu doğruysa, bir kişiyi mason olmak üzere önermek pek ağır bir sorumluluk… Kim bilir belki de masonlar localarına bir aday önermek bakımdan bu nedenle tutuk davranıyor, masonların sayısı belki de bu nedenle istendiği oranda artış göstermiyor.

Masonlar şöyle diyor: «Bir mason, bir tanıdığını aday olarak önerirken, onun yalnızca tüzüklerde bir adayda aranan temel niteliklere sahip oluşunu yeterli görmemelidir. Masonluğa girdikten sonra da, yıllar boyunca locasının düzenli bir üyesi olacağına yeterince güvenmelidir.»

Olabilir ama elbette kendisi öyleyse… Masonlar arasında kendilerinin düzenli bir üye oluşuna karşın bir zamanlar kendilerini önermiş olanların çoktan beri ortalıklarda olmadığından yakınanlar da var.

Anlaşılan birçok mason, bu sorumluluğun bilincine vardığı fakat bunu üstlenmeyi göze alamadığı için pek az sayıda aday öneriyor. Önce kendisini, kendi sorumluluğunu güvenceye almak istiyor.

Öte yandan birçokları da bu sorumluluğun bilincine varmadığı ya da bunu pek önemsemediği için birçok aday öneriyor. Bu adaylardan Masonluğa girebilmesi bakımından açık ve belirgin bir sakıncası olmayanlar kabul ediliyor ama Masonluktaki yaşamları ne beklenildiği ölçüde verimli oluyor ne de uzun sürüyor.

Acaba locasının toplantılarına katılmayı çok aksatan bir masonun önderine önermiş olduğu o kişinin neden toplantılara katılmayı aksattığı sorulacak olursa, buna nasıl bir yanıt verir? Herhalde vereceği yanıt «Bilmiyorum. Kendisine sorun» olamaz; olmamalıdır.

Masonluğun tüzüklerde ya da ritüellerde falan yazılı olmayan ama kimi masonların Masonluğun töresi ve yazılı olmayan gelenekleriyle bağlantılı kitaplarında belirttiğine göre; “Önderin sorumluluğu, önerdiği kişinin Masonluğa girişiyle bitmez; asıl bundan sonra ağırlaşır. Masonlukta yeterince ileri bir aşamaya gelinceye kadar onun yanında olmalı, onunla yakından ilgilenmelidir. Özellikle çıraklık döneminde onunla loca toplantılarında karşılaşmakla kalmamalı, onu sık sık aramalı, başka yerlerde ve zamanlarda da onunla birlikte olarak Masonluk ile ilgili konuları görüşmelidir. İzlenimlerini öğrenmeli, sorularını yanıtlamalıdır. Bu bakımdan locanın ikinci nazırı ile sürekli iletişim de kurmalıdır. Toplantılarda, onun diğer kardeşlerle yakınlaşmasını sağlamaya çalışmalıdır. Mabetteki oturum sırasında olamıyorsa bile kardeş sofrasında ve diğer buluşmalarda onun yanında yer almalıdır. Onu, locada yapılmakta olan görüşmelere zaman zaman katılmak üzere teşvik etmelidir. Böylece onu, masonik ortama ısındırmak için çaba göstermelidir. Tüm bunları yaparken, yeni kardeşin kendisine bağımlı kalmamasına da dikkat etmelidir.”

Böyle deniyor ama kimi zaman bir engelinin bulunuşu nedeniyle toplantıya gelemeyen bir masonun önerdiği bir çırağın, o gün orada önderini göremediği için ne yapacağını bilemediği, âdeta şaşkına döndüğü, huzursuz olduğu, yabancılık çektiği, kendini bir kalabalık içinde yalnız kalmış, sudan çıkmış balık gibi duyumsadığı bile olduğu söyleniyor. Böyle bir olgu, herhalde o önderin noksanlığıdır; önermiş olduğu kardeşi gereğince ve yeterince hazırlayamamış olduğunun göstergesi sayılsa gerektir.

Kimi masonlara bakılırsa; “Önderin bu görevi, önerdiği kardeşin kalfalık döneminde de değişmez. Kuramsal olarak üstatlığa yükseldiğinde son bulur ama gerçekte çok daha uzun sürer. Belki ancak o kardeş de Masonluğa adaylar önermeye başladığında sona erdiği söylenebilir. Aradan kaç yıl geçmiş olursa olsun, bir kardeş toplantılara katılmayı aksatmaya başladığında, onun bu durumuyla ilgilenmek de öncelikle önderinin görevidir. Gelmeyişinin gerçek nedenlerini araştırmalı, oturup kendisiyle bu konuyu enine boyuna ve tüm açıklığıyla görüşmelidir. Bunu yapması için, üstad-ı muhteremin ya da nazırlardan birinin kendisini bu konuda görevlendirmesini hatta bir anımsatmada bulunmasını beklemesi gerekmez. Bu girişim, onun, daha öneriyi yaparken almış olduğu bir görev niteliğindedir.”



Demek oluyor ki, Masonluğa karşı ilgisi azalmaya yüz tutmuş olan bir mason, eninde sonunda Masonluktan ayrılır. Toplumda “Masonluktan ayrılma” diye bir olgunun bulunmadığına ilişkin yanlış bir kanı var. Bazı kitaplarda da öyle yazıyor ama belli ki o kitapları yazanlar mason değil ve bu konuyu iyi bilmiyor, ya kulaktan dolma aktarımlarda bulunuyor ya da sadece bir tahmin yürütüyorlar. Masonların kaleme aldığı kitaplarda ise, şayet bu konuya değinilmişse, kimi masonların Masonluktan ayrılabileceği belirtiliyor. Bir mason Masonluktan nasıl ayrılabilir, nasıl ve niçin ayrılamaz?... Bir başka başlık altında bir de bu konuyu irdelemek istiyorum. Sanırım forum üyelerinden birçoğu da bunu merak etmektedir; yararlı olacağını sanırım.