"Anlaşmazlık, ruhsal tekamül için bir zorunluluktur. Anlaşmazlık olgusu dar bir çerçeveden ele alındığı zaman anlaşmazlığın birçok zararlar doğurduğu sanılır. Oysa, anlaşmazlık olgusunun değeri evrensel bağlamda değerlendirildiğinde ortaya çıkar.
“Anlaşmazlık madde kainatının, tekamül laboratuvarının en önemli öğesidir. Kemal (olgunlaşma, gelişme) yolcuları bu laboratuarda çeşitli deneyimler geçirmeye zorunludurlar. Anlaşmazlık evrenin tümünde vardır ve tekamül boyunca da meydana gelmeye devam edecektir. Çünkü bu, kainatın bütünü için gereklidir. Eğer tüm ruhlar anlaşmış olsalardı ve bütün şuurlu varlıklar endirekt (dolaylı) hareketlerinin şemasını çizdikten sonra sonuçlarını kontrol olanaklarına sahip olabilselerdi, kainatta hiçbir çarpışma, hiçbir zararlı hareket meydana gelmezdi. Böyle bir tekamül ise deneyimsel olmaktan uzak ve tümüyle teorik bir mahiyet alırdı. Anlaşmazlık kainatın uygulama kısmıdır ve deneyime dayanır.
“Varlıklar anlaşmazlığın, yanlışlığın, kaza ve emrivakilerin sonuçlarından doğan acı derslerle kemal yollarının o sonsuz meçhulünde silahlanırlar. Hatalar tekrarlandıkça, varlıklar hatalardan kurtulma çarelerini ararlar. Kazalar, hesapsız planların kainatta ve âlemlerde kendi çaplarında yarattıkları karışıklık demektir. Yani varlıklar gayelerine ulaşmak için, fırsat buldukça başkalarının planlarına saygısızlık gösterirler.
“Yanlışlık daima düzensizlikten kaynaklanmaktadır. Daha açık bir ifadeyle yanlışlığı doğuran düzensizliktir.
“Ruhlar kainatta ve alemlerde birçok inceleme yapar ve bilgi edinirler. Bu bilgilerini kemal düzeylerine göre uygulamaya kalkarlar. Bu arada birtakım yanlışlıklara ve hatalara düşerler. Bu hatalar birçok ıstıraplara malolur. Fakat bu ıstıraplar kendilerini uygulamada deneyim sahibi yapacağından bilgileri olgunlaşır. Hataya düşe düşe bunların sonuçlarından çıkaracakları hükümlerdir ki birer değer taşırlar. Bu değerlere sahip olmayan varlıklar olgun sayılmazlar.
“Bir insan düşününüz… olgun bir insan !... Onu ‘ol'duran birçok şey (yaşadığı birçok olay) vardır. O olaylar o kişinin ruhunun yüzeyine çarparak geçip gitmişse bir değer ifade etmezler. (O yaşadığı olayların kişiye birtakım değerler veya olgunluk kazandırması için) o olayların muhakkak ki ruhunun derinliğine nüfuz etmesi, orada şuuraltındaki birikimlerle kaynaşması, saflaşması ve değerlenerek anlamlı bir şekle dönüşmesi gerekir.
“Istırap insana ders verir. Ama o insan çektiği ıstırabı ve aldığı dersi ruhunun en ince köşelerine kadar yansıtabilmiş ve yine oranın her zerresinde onu acı acı duyabilmiş ise ıstırap çekmiş sayılır.
“Istırap ruha kendi rengini verir. Istırap ile renklenmeyen ruh, ıstırap çekmiş sayılmaz. Istırap insana önce büyük bir hayat dersi, sonra görüş berraklığı ve bakış keskinliği verir. İşte insan, olayları berrak gördüğü zaman şaşmaz ve yine olaylara keskin bir bakışla bakmasını bildiği zaman yanılmaz. Bu yanılmayan insan ‘deneyimli' sayılır.
“Deneyimler teorik bilgiye benzemezler, pahalıya malolurlar. Çünkü deneyim teorik alandan daha geniş, daha derin bir ders öğretir.
“Kainatta görülen aksaklıklar teorik bilgilerin eylem alanında uygulanması içindir. Varlıkların tekamülünde bir zorunluluktur. Fakat onların kişisel gözlemleri gereklidir. Aksi takdirde edinilen bilgiler birer dogma olmaktan ileri geçemezler.”
Tebliğ Kaynağı: Kemal Yolcusu
Günümüz Türkçesine Uyarlayan: Alparslan Salt
Konu: Anlasmazlik.Hata ve Izdirap.. (Okunma sayısı 2564 defa)
Ekim 10, 2011, 02:45:56 ös