Eleştiri ve aşırı yerme

[MASON]

Eleştirel düşünebilme üzerine...
Kendinize, küçük bir bebekken kendinizi olduğunuz gibi sevdiğinizi
hatırlatabilirsiniz. Bedenini eleştirerek "Ah, kalçalarım çok büyük" diye
düşünen bir bebek yoktur. Bebekler, bir bedenleri olduğu için
heyecanlıdırlar. Duygularını ifâde ederler. Bir bebek mutluyken bunu hemen
anlarsınız ve bebek öfkelendiğinde, bütün mahalle bunu da hemen anlar.
İnsanlara duygularını göstermekten asla korkmazlar. Anda yaşarlar. Siz de
bir zamanlar öyleydiniz. Büyürken, etrafınızdaki insanları dinlediniz ve
korkuyu, suçluluk duygusunu ve eleştiriyi onlardan öğrendiniz.
Eleştirinin normal olduğu bir ailede büyüdüyseniz, yetişkinliğe
ulaştığınızda siz de eleştirel olursunuz.
Öfkenizi ifâde etmenize izin verilmeyen bir ailede büyüdüyseniz, muhtemelen
biriyle yüzleşmekten, tartışmaktan, öfke gösterilerinden korkarsınız ve
kendi öfkenizi bastırırsınız; sonuçta öfkeniz içinizde birikir.
Herkesin suçluluk duygusuyla yönetildiği bir ailede büyüdüyseniz, muhtemelen
yetişkinliğinizde siz de aynı şekilde davranırsınız. Muhtemelen sürekli
olarak "Özür dilerim" diyerek ortalıkta dolaşan birisinizdir ve asla bir
şeyi doğrudan isteyemezsiniz. İstediğiniz elde etmek için o ya da bu şekilde
insanları kullanmanız gerektiğini hissedersiniz.
Eleştirel insanlar genellikle çok fazla eleştiri alırlar, çünkü eleştirmek
kendi davranış kalıplarıdır. Ne verirsek, onu alırız. Daima mükemmel
olmaları da gerekir. Ama kim mükemmel ki? Siz hiç mükemmel biriyle
karşılaştınız mı?
Ben karşılaşmadım. Başka biri hakkında şikâyet ediyorsak, genellikle kendi
kişiliğimizin bir yönüyle ilgili şikâyet ediyoruzdur.
Aşırı Yeme Alışkanlığı
Aşırı yemek, daima korunma ihtiyacı anlamına gelmiştir. Kendinizi güvensiz
hissettiğinizde veya korktuğunuzda, bedeninize bir kat daha güvenlik
eklersiniz.
Kendi hayatıma bakarak, kendimi güvende hissetmediğimde kilo aldığımı fark
ettiğimi söyleyebilirim. Hayatım çok hızlı akarken ve çok fazla şey
yaparken, kendimi çok fazla yayarım ve korunma ihtiyacı duyarım.
Dolayısıyla, şöyle derim: "Pekâlâ, şimdi güvenlik konusunda çalışma zamanı.
Güvende olduğunu, her şeyin yolunda olduğunu, bütün bunları yapabileceğini,
bütün o yerlere gidebileceğini bilmeni istiyorum. Şu anda olanların hepsini
kandırabilirsin ve güvendesin. Seni seviyorum".
Kilo, içinizdeki korkunun sâdece dışa yansımasıdır. Aynaya baktığınızda ve
size bakan şişman kişiyi gördüğünüzde, eski düşünce kalıplarınızın
sonuçlarına baktığınızı bilin. Düşünce tarzınızı değiştirmeye
başladığınızda, sizin için gerçek olacak şeyin tohumunu atarsınız.
Asıl mesele aşırı kilolardan değil, olumsuz düşünce kalıplarından
kurtulmaktır.
POZİTİF GÜCÜN BÜYÜSÜ (The Power is Within You) -Louise L. HAY

[karakan]

bir sorum var.diyelim ki aşırı kilolarından şikayetçi bir insan var.ve ehrkes ona hareketleriyle ve tavırlarıyla çok kilolu olduğunu hissettiriyor.olay burada başlıyor.olumsuz düşünce kalıplarından kurtulmak o insanın aşırı kilolarını yok sayması mıdır yoksa çevresindeki insanları mı yok saymasıdır?

[Prenses Isabella]

bir sorum var.diyelim ki aşırı kilolarından şikayetçi bir insan var.ve ehrkes ona hareketleriyle ve tavırlarıyla çok kilolu olduğunu hissettiriyor.olay burada başlıyor.olumsuz düşünce kalıplarından kurtulmak o insanın aşırı kilolarını yok sayması mıdır yoksa çevresindeki insanları mı yok saymasıdır?

Sorunuzu yönelttiğiniz Kişi'ye yani Sayın Mason'a karşı bir Saygısızlık olmasın ama okuduğumda aklıma gelen şey şu oldu, izninizle tabi;

Söylediğinize göre bu şuna benzedi: Bir Kişi, kendine göre mi yoksa Başkalarına göre mi hareket etmelidir? Aslında Toplum Psikolojisi, bazı yerde Birey Psikolojisiyle çelişiyor ya da çakışıyor diyelim. Peki burada ne yapmak gerekir? Tabiki herşeyin bir çözümü muhakkak ki vardır ama asla Çevremizdekileri ( Insanları ) asla yok sayamayız. Bana kalırsa Bireyin salt Kendine göre yaşaması ne kadar yanlış bir tutumsa, aynı şekilde Başkalarına göre de yaşaması yanlıştır. Tek çözüm kaynağı ; Denge'dir. 

Bu arada yukarda vermiş olduğunuz örneklem üzerinde durmak istiyorum müsadenizle, çünkü örneklemenizde ele aldığınız kilo problemi tek bir sorunmuş gibi gözükmektedir ve hepimizce bilinen bir gerçek vardır ki, salt bir yönde problem oluşmamaktadır. Kilo problemi bir şekilde çözüldü ya da çözümlendi diyelim, peki ya diğer sorunlar? Hayat salt sadece sorunları çözmekle mi sözkonusudur? Tabiki değildir. O halde sorunların çözümünü ortak bir yönde kaynağından bulunması gereklidir. Haliyle de tek bir sorunmuş gibi gözüken bütün sorunların ortak düğüm noktasının kolaylıkla analize edilebilineceğinin düşüncesindeyim.

Yalnız burada ince bir detayı da açığa çıkardığınızı düşünüyorum. Kişi hakkında belirlenmiş bir yargı ve Kişi'nin bu yargıyı çürütmek istemesi. Toplumun Bireye bakış açısı. Püf nokta budur işte. Sonuçta Kişinin hakkında oluşmuş yargılar sözkonsuyken örneğin bir hırsıza bakılan bakış açısıyla işinde gücünde olan namuslu vatandaşa bakılan bakış açısı tabiki bir değildir. Burada Bireye ağır bir sorumluluk yüklenmiş gibi ve en önemlisi de Kendini Topluma nasıl, ne şekilde kabullendirdiğindir. Kötü bir imaj üzerinden mi yoksa pozitif bir yansıma ile mi? Örneklemenizde ele alınan X 'in kilo problemi belirli bir süreden sonra bir takıntı haline gelmiştir ve bu giderek saplantıya dönüşür ve nereye giderse gitsin bu akımı sürekli olarak pesinde, beraberinde götürecektir. İyi ama bu sorunu gidermek için X'in yapması gerekenler ne olabilir? Bunun bir çözüm yolu vardır : o da zayıflamak

Saygılar,

[BULGARIA]

Bende bu günlerde kendimi bu konuda geliştirmek yada daha doğrusu düzeltebilmek için desem daha doğru olur. Ukalalık dersem kendimi dozajı fazla eleştiriye tabii tutmuş olurum fakat ona yakın derecede bir davranış içinde yakaladım birkaç defa bu sorunumu çözme çabası içindeyim. Karşımdaki eğer benim bilmediğim bir konu hakkında benimle tartışıyorsa aşırı derecede eleştirdiğimi ve bilmediği konu hakkında ezme derecesinde üstüne gittiğimi farkettim. Fakat sevindiğim nokta bu hatamı da farkettim ve şu an düzeltme çabası içerisindeyim.


Saygılar.

[hypatia]

 İnsanın önce kendini tanımasından yola çıkılmalı. Kendini  tanımak için, olaylara karşı tavrını incelemeli ve gerektiğinde kendine karşı öz eleştiride bulunmalı.Önemli olan başkalarının düşündüğümü yoksa olaylara karşı kendi düşüncelerinin ne duruma geldiğimi? Başkalarının ne düşündüğü üzerinde kafa yoran birey kendi ne olur acaba?
Bakıyorum kilo üzerinde biraz fazla durulmuş bende bu konu üzerinde misalleştirme yapayım. Kilo üzerinden duyulan rahatsızlığı misal olarak ele alalım.

Kilo, başkalarına nasıl göründüğümüz içinmi rahatsızlık veriyor yoksa vücud aktivitemisi kısıtladığı içinmi rahatsızlık duyuyoruz;bunun önceliği de ayrı bir önem kazanır ve asıl bunun üzerinde kendimizi tahlil etmeliyiz;başkaları bu durumda ikinci planda kalmalı.

[ADAM]

Eleştiri başlığı altındaki bir konunun niçin bu forumun “Psikoloji” bölümünde yer aldığını anlayabilmiş değilim ama bunun üzerinde durmak istemem.

Bu bağlamda dilimizde biraz kavram karışıklığı yaratmakta olduğumuzu da belirtmek isterim. Örneğin “eleştiri” ile “öz eleştiri” aynı kefeye konulmamalı. Önceki tenkit ya da kritiktir, sonraki ise nefis muhasebesi.

Öz eleştiri için kişinin kendine tanımaya çalışması gerek, buna kuşku yok ama eleştiride bulunmak için buna hiç de gerek yok.

Eleştiride bir eleştiren ve bir eleştirilen var yani bu bir eylemi içeriyor. Öz eleştiri ise kişinin kendi kendini eleştirmesi yani bu işte bir dönüşüm söz konusu. Ancak öz eleştiri bile psikoloji biliminin alanına giren bir olgu değil.

Hani bir de yerme var… İşte o bambaşka…

Kimileri yermeyi eleştiri sanır. Bu bağlamda yerme sözcüğünü değil de eleştiri sözcüğünü kullanır ama asıl yapılan iş yermedir. Bunun eleştiriden farkı hiçbir olumluluk içermemesi, salt olumsuzlukları ortaya koymasıdır.

Bunu böyle deyince işte şimdi eleştiriyi tanımlamaya sıra geldi. Masodn Sözlüğü’nda bunun çok güzel bir tanımının verildiğini görüyorum: Bir düşünü, söz, çalışma, tutum, davranış ya da yapıtın, iyi ve kötü ya da olgun ve noksan yanlarının karşılaştırılmasıyla yapılan değerlendirme… Böyle olunca da işte ne öz eleştiri ne de yerme.

Bu konu üzerinde biraz daha durmak isterim. Bu durmak isteyişimin nedeni de Masonlukta eleştirinin çok önemli ve değerli bir yer tutuşu. Zaten tanımını Mason Sözlüğü’nden alışımın nedeni de bu.

Ancak ola ki benim bu aşamaya kadarki bu deyişlerimle uyum içinde olmayan, bunlara karşıt deyişleri olanlar vardır. Önce onları bir görmek isterim.