Masonlar.org - Harici Forumu

 

Gönderen Konu: ÖLÜNCE ÖLMÜŞ MÜ OLACAĞIZ?  (Okunma sayısı 2278 defa)

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

Ekim 26, 2008, 10:23:32 ös
  • Skoç Riti Masonu
  • Aktif Uye
  • *
  • İleti: 919
  • Cinsiyet: Bay

ÖLÜNCE ÖLMÜŞ MÜ OLACAĞIZ?

 Karanlıktaymışlar.
 İki embriyo, bir ana  rahminde...
 Her şeyden habersiz bekleşiyorlarmış, sudan bir beşiğin içinde...
 Sarılıp birbirlerine, karanlıkta uyumuşlar öylece...
 Haftalar geçmiş, ikizler gelişmiş.
 Elleri, ayakları belirginleşmiş.
 Gözleri çıktıkça meydana,
 İkisi de çevrede olup biteni fark etmiş...
 Ne rahat, ne güvenli bir dünyaymış bu...
 Sıcak, ıslak, sevgi dolu...
 'Öyle güzel bir dünyada yaşıyoruz ki' demişler, '...bize ne mutlu...'
 Gel zaman git zaman, çevreyi keşfe girişmişler.
 Bu karanlık dünyayı ve hayatın kaynağını deşmişler.
 Onları besleyip büyüten kordonu fark edince
 O kordonla kendilerini var eden Anne'lerine şükretmişler.
 Sonra başlamış bir varoluş tartışması:
 ' Buraya nereden geldik, biz nasıl olduk' diye sormuş ikizler...
 'Annemiz' demiş biri, 'O bizi var etti, bize can verdi.'
 'Ne biliyorsun' diye itiraz etmiş öteki, 'Sen hiç Anneni görmedin ki...':
 'Belki de o sadece zihnimizdedir. Anne inancı bizi rahatlattığı için uydurduğumuz bir şeydir.'
 Süredursun ana rahmindeki tartışma, ikizler büyüyüp gelişmişler.
 Rahme sığmaz olup tekmeleşmişler.
 Artık parmakları ve kulakları varmış kerataların...
 Büyüdükçe anlamışlar ki, yolun sonu yakın...
 Gün gelecek, bu güzelim hayat bitecek;
 Karanlık bir yolculuk, onları bir başka diyara çekecek.
 '- Buradaki hayatımızın sonuna yaklaşıyoruz' diye fısıldamış ikizlerden  biri efkarla...
 '- Ben gitmek istemiyorum' diye diretmiş öteki; 'doyamadım ki daha hayata...'
 '- Ama mukadderat alnına yazılandır; dua et, belki doğumdan sonra  hayat  vardır.'
 Sormuş karamsar olan:
 '- Bir gün bize hayat veren kordo! n kesilecek. Ondan sonra başımıza neler gelecek?'
 Şiirle cevaplamış iyim ser olan:
 'Birçok giden/ memnun ki yerinden/ çok seneler geçti/ dönen yok seferinden...'
 Ve günlerden bir gün, yer sarsılmış, duvarlar kasılmış.
 Dayanılmaz sancılarla ikizler beklenen günün geldiğini anlamış.
 Buruşuk kollarıyla birbirlerine son kez sarılıp vedalaşmışlar.
 Ve 'ömrümüz bitti' diye çığlık çığlığa ağlaşmışlar.
 Azrail sandıkları bir el kesmiş onları hayata bağlayan kordonu,
 Ağlaya ağlaya karanlık bir koridordan öbür hayata çıkmışlar.


 Bu bir CAN DUNDAR Yazısıdır,

 hayatı sadece dünyadan ibaret sananlar
 gibi, yaşamlarının sadece ana rahminde olduğunu ve doğunca öleceklerini
 sanıyorlar..
stilus absentis...


Ekim 26, 2008, 11:11:27 ös
Yanıtla #1
  • Ziyaretçi

  Size ölümden sonrasına dair bir şeyler anlatabilsem keşke belki o zaman biter insanın insana zulmü..
  Ama var hissediyorum birazda olsa ve herkez için bir başlangıç olması umuduyla...
  Saygılarımla...


Ekim 27, 2008, 02:07:08 öö
Yanıtla #2
  • Aktif Uye
  • ***
  • İleti: 788
  • Cinsiyet: Bay

Demekki insan kendi aklı ve yorumuyla,tanrının göndereceği bir kitaba ihtiyaç duymadan,tanrıyı da,ölümden sonra ki yaşamıda bulabiliyormuş . .
Vostede é vostede. . Nunca perder o caducidade. .


Ocak 07, 2009, 09:03:51 ös
Yanıtla #3

Sadece başka bir Forma dönüşüyoruz :) Bir tür başkalaşım gibi. Sonra ölümün bir son olmadığını anladım. Meğersem sadece bir tür dönüşümden ibaretmiş. Varlığın başka bir şekle bürünmesi gibi..

Evrende hiçbirşeyin yok olmadığınu bu sayede kavradım.   
הדבר היחיד לשמור על אנשים בחיים הוא אהבה וכבוד

Aimer et être aimé c’est sentir le soleil des deux cotés.

«Ոսկե Տարիքը - Փոթորիկները, չի կարող կանխել մարդիկ սիրում են ծովը.