Defne Dalı

[ADAM]

Geçmiş aylar içinde bir ara “zeytin dalı” konusunu gündeme getirmiş ve bunun Masonluktaki yerini olanaklarımız ölçüsünde ve sınırlarımızı taşmadan incelemeye çalışmıştık. Derken buradan konu Tufan’a uzanmış ve bunun üzerinde de Sayın Asimov başta olmak üzere  (sağolsun) kimi üyelerimiz değerli katkılarda bulunmuştu.

Beri yandan Masonlukta zeytin dalının ilgili derecelerde Defne Dalı ile birlikte değerlendirildiğini de biliyoruz. Daha önce bilmeyenler var idiyse, onlar da şimdi öğrenmiş oldu; evet, masonlukta Defne Dalı da bir simge olarak kullanılır; Zeytin Dalı ile birlikte oluşu da popülerdir.

Defne hoş kokulu ve geniş yapraklı bir yeşil ağaçtır; üstelik bildiğimce her dem yeşil olanlardandır. (Buraya bir resim getirmek istemiştim; beceremedim; bağışlayın.)

Masonlukta da her nedense bu her dem yeşil ağaçlara bir merak var… Kışın yapraklarını döken ağaçların pek sözü geçmiyor. Oysa dğumyaşam-ölüm-yeniden doğum ya da doğanın sürekli olarak kendini yenileyişi olgusunun masonik öğreti çerçevesinde çok önemli bir yer tuttuğunu göz önüne alınca, neden sonbaharda yapraklarını döken, kışın uyuyan ve ilk baharda yeniden canlanan ağaçlardan söz edilmediğini iyiden iyiye sorgularız.

Böyle bir sorgulamaya hakkımız var mı?

Yok ama olsun! Biz yine de sorgularız. Hem bu sorgulama belki bizi başka değerlendirmelere de götürür. Unutmayalım: Masonlukta bir öğreti vardır; bu nesneldir; onun öznel değerlendirilmesi ise bireysel olarak masonlara bırakılmıştır. Biz mason olmasak da bu değerlendirmeyi paylaşabiliriz; olabildiğince…

Çok mu iddialı oldu? Belki Masonlukta öyle bir ağaç da vardır. Bana denk düşmemiş olabilir elbette. Varsa sözümüzü geri almasını da biliriz.

Masonik literatürde belirtildiği üzere, Masonlukta defne, insanın olumsuz tutkularını yenmesinin, öz varlığına egemen olmasının, onurunu koruyup saygınlığını geliştirmesinin simgesi olarak benimsenir. (Burada olumsuz tutkulardan söz edildiğine ve bunları yenmek gerektiği belirtildiğine göre, demek ki Masonlukta onaylanan olumlu tutkular da var. Ne dersiniz?)

Tarihte defne dalının, bir taç şeklinde örülerek kullanıldığını, bunun öncelikle “zafer” kavramını simgelediğinin benimsendiğini biliyoruz. Bunun Masonluğa özgü olmayıp, bir genel benimseyiş niteliği taşıdığını da biliyoruz. Nitekim Zeytin dalı da öyle değil miydi?

Şimdi önemli olan, Masonlukta söz konusu edilen bu zaferin ne gibi bir şey olduğu… Antimasonik cephedekilere bakarsanız, işte görüyorsunuz derler, masonlar savaşa hazırlanıyor, nitekim zafer kazandıkları zaman ödüllendirilecekler: Başlarının üzerine defne dalından örülme bir taç yerleştirilecek!

Paha biçilmez olduğu yanlış mı?

[asimov]

Geçen sefer zeytin dalı diye girdim, Tufan'dan çıktım. Bu nedenle bu sefer böyle birşey yapmak istemem.
Ama ben şunu merak ederim. Hem zeytin hem de defne aynı iklimin bitkileridir. Akdeniz İkliminin. Bu iklim kabaca her iki yarımkürede 30-40 enlemleri arasında görülür.

O zaman bu bitkiler simgesel anlamda bu coğrafya da ki operatif masonlardan mı geçmiştir modern masonluğa?

Neden zeytin ve defne? Zeytin çok uzun ömürlü ama defne öyle değildir.

Belki zeytin ve defnenin değerli bir bitki oluşundan geliyor olabilir. İnsanlar tarih boyunca bu bitkilerin yağlarından yararlanmışlardır. Her ikisi de özellikle tanınan bitkilerdir.

[asimov]

Sayın ADAM defne fotoğrafı aktaramadığını söylemişti. Belki bunlar kendisine yardımcı olur...


http://www.estanbul.com/images/imported/2008/04/defne-1.jpg[/img]

[enelsır]

"Masonik literatürde belirtildiği üzere, Masonlukta defne, insanın olumsuz tutkularını yenmesinin, öz varlığına egemen olmasının, onurunu koruyup saygınlığını geliştirmesinin simgesi olarak benimsenir. (Burada olumsuz tutkulardan söz edildiğine ve bunları yenmek gerektiği belirtildiğine göre, demek ki Masonlukta onaylanan olumlu tutkular da var. Ne dersiniz?)"

Bu bölümü okuyup ardından Sayın ADAM'ın iletisinin sonunda sormuş olduğu soruyu okuyunca aslında cevap kendiliğinden geliyor gibi. Kişinin, yukarıda anlatılan ve defne'nin insan üzerinde simgelediği (Sayın ADAM'ın deyişi uyarınca Masonlukta olduğu üzere) olgulara bakınca... Kişinin yapacağı en büyük savaşın aslında kendisiyle yapacağı savaş olduğunu görüyoruz. Eh, bu savaşı kazanmaya da zafer denmez de ne denir? Ben ( Yine Sayın ADAM'ın dedikleri uyarınca), Masonlara kolaylıklar dilerim. Çünkü içine girdikleri savaş öyle her babayiğidin kazanabileceği bir savaş değil gibime geliyor. Kişinin kendisinden daha büyük, daha dehşetli bir rakibi olabilir mi?

Ben kendi adıma bunu başarabilmiş bir mason olması ihtimalini çok düşük bulurum. Yani o mason henüz aramızda değildir. Bulunduğumuz forum gereği konuyu Masonluk üzerinden değerlendiriyoruz ama siz bu deyişlerimi genel anlamda tüm  insanlar için söylediğimi düşünün. Ben yukarıda anlatılan savaşı kazanmış bir insanın  yeryüzüne geldiğini düşünmüyorum...

Tabii bunlar benim düşünülerim. Belki size karamsar ve umutsuz gelmiş olabilir... Gelmesin. Zira bu deyişlerim bu savaşın henüz bitmediğini hala ve daha da şiddetlenerek arttığını belirtmek adına söylenmiştir. Yani savaş sürüyorsa hazır olmalı, dik olmalı, gözü açık olmalı, tetikte olmalı kişi... Bu bilinçte olmak da az şey midir?

Anlatmaya çalışırken yoruldum ya hu... Bir de masonları düşünüyorum... Bizzat isteyerek ve bilerek bu savaşın içinde olduklarını söylüyorlar... Ne diyeyim? Kolay gelsin...

[asimov]

Madonluğun bir sonu olmadığına göre, kişinin kendi ile savaşınında bir sonu yoktur.

Kamil insan, olgun insan bu anlamda sadece teoride olabilir. Ancak kişi her ne olursa olsun, erdemli, dürüst , dogmalardan arınmış, topluma yararlı bir birey haline gelebilir.

Yararlı bir birey ancak toplumun bir ürünüdür. Belki de masonluk bu anlamda bireyler arasındaki dayanışmadan güç alarak amaçlarını gerçekleştirmek istiyor.

Simgelerin anlamı bu olsa gerek. Bu kadar açıklama aslında tek bir simgeye sığdırılabilir. Masonluğun değeri de burada.

Devirler, insanlar, düşünceler değişse bile, simgeler ve ifade ettikleri değişmiyor.

[ADAM]

Çok güzel katkılar, çok güzel...

Masonlardan bir ekleyeceği olan yok mu acaba?

[symbol]

Çok güzel katkılar olmuş,bende nacizane fikirlerimi ve konuya biraz katkı yapmak istedim.Masonlar,tüm insanlık için ülkü mabedi yapmak amacıyla çalışırlar.Masonluğun bu görevi,ancak tüm insanların birlikte mükemmele ulaşmaları ile son bulacaktır.Hür masonluk için insan ülkü mabedinin sıradan bir taşı değil,binanın bütün özelliklerini ihtiva eden bir taştır.Onun içindir ki bu mabet,hem bizim dışımızda,fakat bir o kadar da kendi içimizde yükselmektedir.

Saygılarımla...

[karahan]

Sn.Symbolün anlatımına katılırım lakin bu ülkü mabedi işi masonlukta neden bu kadar önemli onuda şu yaşadığımız dünyaya biraz net bakmaya çalışınca görülüyor/görülüyorda ne oluyor ülkü mabedini insanlık için inşa ettiklerini söylüyorlar işte benimde tamda bu noktaya itirazım var,hangi insanlık?
Hangi insan türümü demeliyim yoksa,insanlığın kendisi için bir ülkü mabedi yapıldığından haberi bile yoktur bende bu forum sayeinde öğrendim.Masonlar insanların kendisi için bir şeylerin yapıldığını bilmedikleri bir yapı inşa ediyorlar,tamamda hadi masonlar bunu becerdi ve tamamladı sonra birde bunu insanlığa uyarlaması işi var(yaşatıp hayata geçireceksin)buda en az onun inşası kadar bir zaman almazmı?

Sanki aralarda hep boşluklar kalıyor toplum yararına yapıldığı söylenen bir sistemin toplumdan kopuk yapılmasını ben düz mantık çözemedim.Dolayısı ile masonluktaki bu ülkü mabedi işinede hep ütopik bakmışımdır.
Kendi aralarında başarıya ulaşır sözüm yok lakin tüm insanlığa ulaşıp başarıya ulaşırmı bakınız oradan emin değilim.

[asimov]

Toplumlar, devletler, düşünceler değişmesine rağmen, insanlığı ilgilendiren temel sorunlar değişmiyor.

Ülkü mabedi sembolik anlatımı bu nedenle masonlukta çok önemli. Masonluk bunu söylüyor ama gerçekleştirmek istediği toplumun bundan haberi olmayabilir.

Bunun temeli nedeni özgür düşünceye, özellikle masonlara karşı gösterilen Toleranssızlıktır. Aslında buToleransızlık sadece masonlara karşı değil ama konumuz burada masonluk.

[Spock]

O halde Ülkü Mabedi'nin tam olarak neyi tanımladığı anlatılmalı ki bizler de tartışmaya katkıda bulunalım. Mason Sözlüğü'ne göre:

Ülkü Mabedi: Bkz. İnsanlık Mabedi

İnsanlık Mabedi: Masonluğun evrensel amaç ve ülküsünün tasarımsal simgesi. Eş anlama gelmek üzere “Ülkü Mabedi” terimi de kullanılır.

Tamam bunu anladım da, evrensel amaç ve ülkü ne o zaman? Ortada bir amaç ve ülkü var ama insanlık kendisi için yapıldığı söylenen bu amaç ve ülküden bihaber. Peki ya "insanların çoğunluğu bu amaç ve ülküden haberdar olsalardı, belki de hoşnut olmazlardı" gibi bir durum varsa ne olacak?

Hayır diyeceğim ki şimdi evrensel amaç ve ülkü herhalde "insanlığın tek çatı altında birleşmesi, sınırların kalkması, bilime dayalı bir sistem kurulması, kaynakların doğru yerlere aktarımı olabilir"... Fakat o da olamaz, çünkü Sayın ADAM başka bir konu başlığı altında "Masonluğun tek dünya devletinin kurulmasıyla ne alakası var?" diyerek bu önermemi zaten baştan savuşturmuştu. Bu nedenle benim aklıma başka bir şey gelmiyor bu evrensel amaç ve ülkünün ne olması gerektiği ile ilgili.