“Okunacak en büyük kitap insandır.”
Hacı Bektaş-ı Veli.
Bu sözün felsefesine girmek gerek. Kendini okumakla başlayalım.
İnsan önce kendini okumalı. Kendini okuyan insan, karşısındaki insanda kusur aramaz. Hor görmez. Affedici olur.
Kendini okuyan insan, ilimin mezara kadar devam edeceğini de bilir. Çünkü hiç bir zaman tam pişmeyeceğini bilir. Ham olduğunun farkına varır, ölüm döşeğinde bile ilmi arar.
Kendini okuyan insan hatalarını görür düzeltmeye çalışır. Kul hakkı yemez. Öfkelenmez, öfkelense bile uygun dille doğruyu anlatır. Sever, çünkü içindeki ışığın diğer insanlarda da olduğunu bilir.
Kendini okuyan insan, diğer insanları da doğru okur, sezgisi güçlenir. Artık diğer insanları okumaya başlayınca, hata gördüğünde kendine döner, bunu yapmamalıyım telkinlerini yapar. İlmi daha da güçlenir.
Sonuç olarak kendini okuyan, insanı okuyan, ilme adım atar, hayatını bu doğrultuda yaşar. Işığı artar, aydınlanır ve aydınlatır.
-İnsanı okuyan, ışığı okur.-
Sevgiler.
