Atilla İlhan' dan...

[poyraz06]

Aysel Git Basimdan

aysel git başımdan ben sana göre değilim
ölümüm birden olacak seziyorum
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim
aysel git başımdan istemiyorum
benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün
dağıtır gecelerim sarışınlığını
uykularımı uyusan nasıl korkarsın
hiçbir dakikamı yaşayamazsın
aysel git başımdan ben sana göre değilim
benim için kirletme aydınlığını
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim

Islığımı denesen hemen düşürürsün
gözlerim hızlandırır tenhalığını
yanlış şehirlere götürür trenlerim
ya ölmek ustalığını kazanırsın
ya korku biriktirmek yetisini
acılarım iyice bol gelir sana
sevincim bir türlü tutmaz sevincini
aysel git başımdan ben sana göre değilim
ümitsizliğimi olsun anlasana
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim

sevindiğim anda sen üzülürsün
sonbahar uğultusu duymamışsın ki
içinden bir gemi kalkıp gitmemiş
uzak yalnızlık limanlarına
aykırı bir yolcuyum dünya geniş
büyük bir kulak çınlıyor içimdeki
çetrefil yolculuğum kesinleşmiş
sakın başka bir şey getirme aklına
aysel git başımdan ben sana göre değilim
ölümüm birden olacak seziyorum
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim
aysel git başımdan seni seviyorum

[Isis]

YENİK SERÇE

 

Yaban

ve asi

dağlara dağılan taylar gibi.

ve yangın

gençliğinin alazında ışıltılı bıçaklar gibi.

 

Adana’da yollara dizilmiş garlarda,

çığlık çığlığa peronlarda

çocuklar gibiydi gözleri.

 

/Adı Nevin,

şarap içer, rüzgâr giyerdi geceleyin...

 

O, kanadı kırık bir kuştu,

beyaza vurulmuştu;

kimseler görmnedi bir başka renk sevdiğini.

Kimseler…

Görmedi kimseler kirlendiğini...

 

/Adı Nevin,

hüzün kokar ve korkardı geceleyin.../

   

                      “Kendini martılarla bir tutma” derdim; “senin kanatların yok. düşersin,   

                       yorulursun, beni koyup koyup gitme ne olursun!”*

 

 O, kanadı kırık bir kuştu,

                        gülümserken vurulmuştu.

                        Kimseler görmedi uçtuğunu.

                        Kimseler…Görmedi kimseler öpüştüğünü...

 

 /Adı Nevin,

                        özlem tüter ve ç(ağlardı) geceleyin./

 

   IV

 “Işığın” diyordu: Kırılıp düştüğü yerlerden geliyorum; karanlık kördü ve acımasız... Ellerimle   kırdım ben de kalan kanatlarımı; kanatlarımı kanatmaktan geliyorum...

  O bir yenik serçeydi sıkılınca ağlamaya çıkardı. Sonra da çift çıkardık; kar yağardı, biz dinlemez, çıkardık!O kentte bütün sokaklar biz yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı, insanlar dar yapılmıştı, çıkardık!

 

   Kar durmazdı, üşüşürdü saçlarına ve hep bir şeylere ağlardı o karlı havalarda...

Avurtlarına çarpan kar taneleri, gözyaşlarının sıcaklığına çarpıp erirdi...

Erirdi... Biz yan yana, yana yana... Yana yana!

 

   /O bir yenik serçeydi sıkılınca ağlamaya çıkardı,

                                      ben yürüsem bütün yollar ona çıkardı...

 

                                      Gitti... Kanatları yüreğimdeydi.

                                      Kalan, elimde minyatür bir kuş şimdi.

                                      Yitirdim o aşkın kimliğini;

                                      h ü k ü m s ü z d ü r...

                                       

                                     /Adı Nevin,

                                      ihaneti tutuşturduk bir sabahleyin!/

[akasya]

Merhaba

Bir düzeltme, Attila İlhan, çift "t" ile.  "Atila" köpek suratlı anlamına gelir,

saygılarımla.

[KUZEYDOĞU]

An gelir Atillâ İlhan ölür...

Saygıyla...