Masonlar.org - Harici Forumu
Sanat => Benim Siirlerim => Konuyu başlatan: arte - Şubat 21, 2011, 02:34:22 ös
-
Aşk, kelimelerin yetersizliğinde görülen düştür.
Anlam ise, yaşamın görülmeyen yüzünde saklıdır.
Özgürlüğü fark eden; düş gören ve anlamı bulan kişidir.
Hüzün açar kapıları özgürlüğe.
Onun açtığı kapıları kapatmak, özgürlüğü parmaklıkların ardında bırakmaktır.
Acıtacağını bile bile mutlu olmaya çalışırız.
Oysa mutlu olmaya çalışmak kendimize ihanettir.
Ruh, önce özgürlüğü ister.
Özgür olmak kartallar ve aslanlar ülkesinde yalınayak yürümektir.
İçinde tek bir korku kırıntısı bulunmadan var edilmiş uçurumdan aşağıya bakıp, huzur duymaktır.
Zamanı geldiğinde itileceğini bile bile beklemektir kıyısında.
Tıpkı, aşkı uğruna ölen bir çokları gibi yüzünde tebessüm, yüreğinde vazgeçmemenin verdiği inançla öylece beklemektir.
Yaşama atılan bakışın altındaki çığlık, rüzgarın dudağa dokunduğu yerde çıkardığı ses gibidir.
Yankısı dünyanın duyamayacağı kadar kısık ve kısa; derin ve düşseldir.
Dinleyen için toprağın bereketi gibi bol, tanrının hikmeti kadar ilham verici bir ezgidir.
O an, yani ezginin kulakta başlayıp aklın kıvrımlarında devam eden dansında, içi yalnızlıktan üşür; eli güneşe değer insanın.
İtilmeden kendi atlamak istesede, kıyısında olmanın heyecanı tutar.
Yürek adım adım ölüme aşık olur.
Aşk, ölümle yan yanadır.
Yaşamak daha da acılaşır.
Yaşamın, tekliğe mi mahkum, yoksa armağan mı edildiği artık bilinmez olur.
Ve yolculuk başlar.
Artık, kah kanat takar, kah toprağa batar halde; yarı diri, yarı ölü bir aşıktır insan..
arte/181210