Masonlar.org - Harici Forumu

 

Gönderen Konu: Alemdeki Kayıp  (Okunma sayısı 797 defa)

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

Ekim 12, 2018, 01:09:25 ös
  • Orta Dereceli Uye
  • **
  • İleti: 94
  • Cinsiyet: Bay

Yükleyerek bir valize bütün varlığını gitmişti...
Atmosferini yitiren bir dünyanın ıslak kaldırımlarında yürüyordu Hera. Yitik, vuruk ve bir haziran sarmalının kışa döndüğü, bütün mutlulukların yürürlükten kalktığı bir abideye dönüşmüştü hayat.
"Gitme" dedi.

Gitme!
Gidipte bütün aynalara hüzün yükleme,
Beni ağaçlara, yollara, kaldırımlara, evlere, şehirlere küstürme.
Henüz bir aylıkken annesinin koynundan koparılan bir bebek eyleme,
Her şeyin biraz daha abartılmış halini sırtıma yükleme...

Gitme dedi Hera...
Varlık ile yokluğun dairesinden çıkmış, bitap düşmüş, kaburgaları yer değiştirmiş bütünle ilerliyordu.
Zamana küskün bakışlarıyla, ikna ile imhanın, kağıda not düşülmüş bütün siyah mürekkeplerin tonuna doğru ilerliyordu. Bütün ezgiler feryadı figan, ne varsa sevgiye, umuda ve varlığa dair hepsi hazan.

"Kendine iyi bak" dedi giderken...

Bu son bakış, bu son uğurlayış, bu son tren,
Elleri üşüyor, ellerinden her şey düşüyor birden.
Artık sevmek için de dönmek için de ölmek için de bir kıvılcım yeterdi.
Her şeyini kaybeden bir insan ne kadar iyiyse,
O kadar iyiydi işte.
Bıçak sırtı, uğultulu bir gece, sanki bin yıldır ağlayan bir mabet!
Merdivensiz kıyıların dibinde,
Örülmüş taşlar içinde,
" Yok bir şeyim" cümlesindeki çok şey artık işte.
Ölüm dediğin böyle yavaş değil birden olmalı,
Elleri, saçları bir durak bir liman,
Kavuşmak mahşere kalıyordu,
Kaldı...

.....








« Son Düzenleme: Ekim 12, 2018, 01:11:38 ös Gönderen: Manyetizma »
Yaptığın işi gönlünde hissedersen, ırmaklar çağlar içinde. Mimar Sinan