İyilik, tahammül ve erdem gibi, Tanrı’nın ruhunun oluşturduğu diğer niteliklerle de bağlantılıdır. Gerçekten de, iyiliği geliştiren biri, bu niteliği tahammül göstererek ortaya koyar. Kaba davranışlar karşısında bile sabırlıdır. İyilik genelde başkalarına yapılan yardımlarla gösterildiğinde, erdemle bağlantısı olduğu ortaya çıkar. Mukaddes Kitapta ‘erdem’ için kullanılan Yunanca sözcük bazen sadece “iyilik” olarak da tercüme edilebilir. İsa’nın ilk takipçileri bu niteliği öyle şaşırtıcı biçimde gösteriyordu ki, Tertullianus’a göre paganlar onlara ‘özü iyilik olan insanlar’ diyordu.
10. İyilik ile sevgi nasıl bağlantılıdır?
10 İyilikle sevgi arasında da bir bağlantı vardır. İsa, takipçileri hakkında şöyle dedi: “Eğer birbirinize sevginiz olursa, benim şakirtlerim olduğunuzu bütün insanlar bununla bilecekler.” (Yuhanna 13:35) Pavlus da bu sevgi hakkında şöyle dedi: “Sevgi çok sabreder, lûtufla (iyilikle) muamele eder.” (I. Korintoslular 13:4) İyilik, Kutsal Yazılarda sık sık geçen “vefalı sevgi” ifadesiyle de bağlantılıdır. İyilik, vefalı sevgiden kaynaklanır. “Vefalı sevgi” olarak tercüme edilen İbranice ifade, şefkatten daha fazlasını kapsar. Bir amaca sevgiyle sımsıkı sarılır ve o amaç gerçekleşene dek onu bırakmaz. Yehova’nın vefalı sevgisi çeşitli şekillerde kendini gösterir. Örneğin, bu nitelik O’nun kurtarma ve koruma eylemlerinde görülür.—Mezmur 6:4; 40:11; 143:12.
11. Tanrı’nın vefalı sevgisi bize hangi güvenceyi veriyor?
11 Yehova’nın vefalı sevgisi insanları Kendine çeker. (Yeremya 31:3) Tanrı’nın sadık hizmetçileri kurtarılmaya veya yardıma ihtiyaç duyduklarında, Yehova’nın sevgisinin gerçekten vefalı olduğunu bilirler. O’nun vefalı sevgisi hayal kırıklığına uğratmaz. Bu nedenle, Tanrı’nın hizmetçileri şöyle söyleyen mezmur yazarı gibi imanla dua edebilirler: “Ben senin inayetine (vefalı sevgine) güvendim; yüreğim kurtarışınla mesrur olacaktır.” (Mezmur 13:5) Tanrı’nın sevgisi vefalı olduğundan, hizmetçileri O’na tüm yürekleriyle güvenebilirler. Onlara şu güvence veriliyor: “RAB kavmını kendisinden atmıyacak, ve mirasını bırakmıyacaktır.”—Mezmur 94:14.
