Söz, kendini patika yollarda anlamlandırıyor.
Cesaretini, sessizliğe karşı ispat edebiliyor ancak.
Ve sadece karanlıkta
‘Saklayacak bir şeyim yok’
Diye haykırabiliyor.
Yalnızlığı soruyor şiire.
Ve tarif etmesini istiyor ölümsüzlüğü,
Bir köleden.
Anlatacak hiçbir şeyi olmayan
Pek çok okyanusla tanışıyor.
Ve ağlıyor;
Rüzgâr ile bulutun sancak yarışında.
Özleyeceğim sizi diyor,
Yitip giden zamana!
Sözler veriyor,
Yankılarında çoktan kaybolmuş olan uçurumlara…
