MASONLUKTA TÖRE ya da MASON TÖRESİ - 4

[ADAM]

Konu: İyilik

İyilik, dinlerin de öncelikli ilkelerinden biridir. Ancak dinlerde insanın iyilik etmesinin karşılığına bir ödül konmuş, kötülük yapanların ise ceza göreceği bildirilmiştir. Böylece, iyilik bir zaman gelip de ödüllendirilme umudu ile yapılır olmuş, cezalandırılma korkusu da kötülükten sakınmayı sağlamıştır, sağladığı kadar.

Tarih boyunca, yasal yaptırımlarla da Tanrı ya da cehennem korkuları saçılarak da, “kurtuluş” ve “cennet” söz verişleriyle de insanların iyi kişiler olup, iyilikte bulunmaları sağlanamamıştır. Çünkü bu yoldan iyi olmak ve yapılacak iyilik, ancak o sözü edilen ödül umudu ya da ceza korkusu sürdükçe var olabilir. Şayet ödül umudu azalır, ceza korkusu da kalkarsa, iyi insan olmanın ve iyilik etmenin gerekçesi kalmaz. Hele bir de ne öyle bir ödülün ne de cezanın olduğu, bunların birtakım insanlarca uydurulmuş bulunduğuna ilişkin bir kuşku doğarsa, işte o zaman bir bakmışsınız ki “iyilik” sözcüğü sözlüklerden bile silinmiş.

Masonlukta ise “iyi insan” olmak ve başkalarına iyilik etmek, her şeyden önce kişinin kendisine karşı duyduğu saygının, sonra da insan ve insanlık sevgisinin ürünü olarak nitelenir. Herhangi bir çıkar gözetmeden, hiçbir karşılık beklemeden yapılan iyilik bir erdemdir.

Toplumda beğeni (takdir), övgü ya da saygı kazanmak, başkalarının ilgisini çekebilmek amacıyla yapılan iyilik, böylece “iyilikçi görünmek” de iyi kişi olup iyilik etmekten çok farklı olup, bir gösterişten başka bir şey değildir ki, bunun sonucunda sahiden de iyi bir iş bulunsa bile erdemden sayılamaz. Bunun için Masonlukta her türlü iyiliğin bildirilmeden ve anlatılmadan, karşılığında hiçbir şey beklemeden yapılması öngörülür.

Nitekim hani kimi zaman soruluyor: “Masonlar ne gibi iyi işler yaptı?” diye… Buna çoğunlukla doğru dürüst, doyurucu, ikna edici bir yanıt verilemiyor. İşte bu yüzden.

İyiliğin tek bir ödülü olabilir. O da bir insanın iyi kişi olup başkalarına da iyilik etmekle edindiği onur, bundan ötürü duyduğu mutluluktur.


Bu yazdıklarım elbette tartışmaya açık. Sonraki konumuz doğruluk ve dürüstlük olacak.

[ceycet]

Aslında,karşılık beklemeden yapılan iyilik ödülüyle birlikte geliyor inancındayım.

Karşılık beklemeden yapılan iyiliğin verdiği tatmin hissini,o kalıcı huzuru başka ne verebilir ki?...

Hele birde bunu başkalarından,özellikle iyilik yapılandan gizlemeyi başarabilenin,bunu dillendirmeden hayatına devam edebilenin ayakları yere basmaz.

"Almak"haz verir,"Vermek"ise mutluluk!...

İşte bunun için,Kuran sık,sık tekrarlar..."İnfak"edin,yani dağıtın.

Ne kadarını?

Geçinmen için yeterli olandan fazlasını...

Ama,tabiki kabukçular herzamanki gibi bunu kendi çıkarlarına göre uyarlamışlar ve zavallı inananları da inandırmışlar.

Fitreyle,zekatla yapılacak iyilik insana nekadar ne kazandırır?Hiçbirşey.

Komşusu açken tok yatılmayacakmış.Havuzlu villada oturanın,aç komşusu olur mu;hangi zenginin aç komşusu var.Komşusu aç olan zaten fakir.Fakir,fakire yapacaksa,zengin kime yapacak.

Karşılık beklemeden verilen bir selamın bile mutluluğu kalıcı oluyor.

İnanmayan deneyebilir,karşınıza çıkan ilk tanımadığınız insana selam verin;bakın içinizde neler oluyor.

Masonluğun buna benzer hedefleri oluğunu biliyorum;umarım tüm insanlığın hedefi haline gelir.

Yapabilene ne mutlu...


Saygılar

[Tij]

İyiliğin tek bir ödülü olabilir. O da bir insanın iyi kişi olup başkalarına da iyilik etmekle edindiği onur, bundan ötürü duyduğu mutluluktur.

 Beni pekte tatmin etmiyor ama aklima Salvador Allende gibi bir Mason ve güzel insan gelincede, gerisini yazmaktan vazgeciyorum.

Saygilar