TAOCULUK ÜZERİNE

[GölGe]

                                                                           TAOCULUK ÜZERİNE

Gezginler, çalgılarından sesler çıkaranlar....
Dinlediler hışırdayan çamların seslerini
Sayısız oyuklarda,
Soğuklar gibi tükenen ölen ezgileri
Çanların üstüne düşen soğuklar gibi.
Aldırmadım günün doğuşuna, dağların
Üstünden gelen,
Gördüm karanlık güz bulutlarını da. 

Li PO

[GölGe]

Pırıl pırıl güz, bulunmaz onda gözlerim, kararmaz,
Yükselir çevrende ışıyan sis.
Erir, karışır gökle uzakta bir dere.
Issız bir köy gömülür süt gibi sislere.
Düşer birkaç yaprak, sürüklenir soluğunda yellerin.
Batar bulutlu tepelerin ardında güneş,
Geç döner yuvaya turna kuşu yalnız.
Başlar alacakaranlığın egemenliği
Bağrışır ormanda kargalar.

Tu Fu

[GölGe]

Astarlı palto sıcacık başlık bir de
Yumuşak deriden ayakkabı.
Küçük kulede alçacık pencerede
Yavaş yavaş sönen kömür ocağının üstünde
Oturarak.
Gövdenin tadı damağında, gönül mutlu,
Ne sıkıntı, ne baskı, ne de sakınca.
Bilir mi dersin bunun tadını batı başkentinde
Oturan saraylılar, bilmez mi?

Po Chu-i 

[GölGe]

Geceyarısı, çıt pıt yok evde
Olduğu yerde susaatı da.
Uyku girmiyor gözüme bu titreşen görüntüler
Yüzünden
Bahar çiçekleri, ay altında göz kamaştıran.

Wang An-shih

[GölGe]

''Biz, söylevde boş ve uzak duran nesneleri kullanmayız. Biz, Tao'nun gerçekliğini öğrenmek istediğimizde, onu, kendi özel varlığımızda arama gereğindeyiz. Her varlık, onun gerçek ilkesini özünde taşır; biz buna ''Tao'nun Yolu'' diyoruz. Ancak, ''Tao yoldan daha çoktur. O yoldur ve yolu açan yoldur. O, üzerinde tüm yaratıkların ve nesnelerin yürüdükleri sonsuz bir caddedir. Ancak, varoluşu Tao yapamaz; o, varoluşun kendisidir. O hepsidir ve hiçbiridir, tüm varlığın kaynak nedenidir, etkisidir. Tüm varlık Tao'dan gelir, Tao ile uyum içindedir, sonunda yine hepten Tao'ya dönecektir.''**

Chu-hsi