Masonlar.org - Harici Forumu
Mason ve Masonluk Nedir? => Kardeslerimiz => Konuyu başlatan: MASON - Eylül 25, 2006, 12:28:32 ös
-
Geçmişten günümüze canlı köprü
1935 – 1948 yılları arasındaki 13 yıllık zorunlu tatilimizin öncesinde, 1934 yılında Kardeşliğimize katılıp da hala nur saçmaya devam eden bu ulu çınarla unutulmaz bir saat geçirdim. 71 yıl evvel 23 yaşında iken tekris olan kardeşimize telefon açıp randevu istediğimde, büyük bir memnuniyetle kabul etti.
Albert Guakil Kardeşimiz fotoğrafların çekilmesi için yardımını rica ettiğim Ahmet Hikmet Turan ile beraber, büyük olasılıkla tekrisi tarihinde inşa edilmiş olup halen Kardeşimiz gibi görkemli ve bakımlı konutuna heyecan ile gittik.
Salona alındık. 61 yıllık evlilikten sonra 2003 yılında kaybettiği Gilda Hemşire’nin yokluğunda kendisine bir erkek ve bir kadın refakatçi eşlik ediyor. Guakil Kardeş gayet şık giyimli ve bakımlı bir kılıkta ve gözleri parlayarak bizleri karşıladı.
93 yılın yükünden doğan kulak arızası dışında, oldukça sağlıklı görünüyordu. Nitekim kendisi de “iyi bir ömür sürdüm, hala da iyiyim” diyerek görüntüsünü doğruladı. Konuşmamız sırasında, gayet normal olarak unuttuğu isimler çıkınca, üzülüyordu.
1911 yılında İstanbul da doğup, 1934’te babası Kardeşimizin elinden tutarak cemiyetimize getirdiği delikanlı, 71 yıl sonra da o günleri aynı heyecanla anıyordu.
Guakil Kardeş 1942’den sonra, ailesi ile birlikte 10 yıl gibi bir süre Roma ve Milano’da oturmuş ve işlerini yönetmiş. Daha sonra aile İstanbul’a dönmüş. 1951 yılında Kardeşlik Muhterem Locası’nın çalışmalarına katılmış. Sahibi olduğu Otokar şirketi, petrol şirketlerine ait gereçlerin mümessilliğini yapmış.
Son yıllarda emekliliğin tadını çıkartan Kardeşimiz, kışları Nişantaşı’nda, yazları ise çocukluğundan bu yana oturdukları Büyükada’da geçiriyormuş.
Geçmişe ait anılarının en başında, Atatürk ile tanışması ve sık sık onunla beraber Büyükada Anadolu Kulübü’nde bulunması geliyor. Masonluk yaşamında, halen Fahri Üyesi olduğu Kardeşlik Muhterem Locası’nda Hasenat Eminliği ve Sancaktarlık görevinde bulunmuş. Halen de, imkân buldukça çalışmalara katılıyormuş.
Kahvelerimizi içtikten sonra, Albert Kardeşimiz’in de yorulmaya başladığını görünce, “daha uzun yıllar birlikteliğimizi sürdürmek dileği ve yakında tekrar görüşmek sözü” ile ayrıldık kendisinden.