taşlar üst üste yığılmıştı,
aralarında renkli bir taş göz alıyordu,
öyleki taş ustası yerinden kalkı verdi.
Üşengeç değildi taş ustası
sadece mutsuzdu.
Renkli taş bir sebep oluverdi.
Taş oymaları, mabetler geçiverdi aklından,
olabilir miydi.
Belki bu defa...
Kıpırdadı yüreği taş ustasının,
sonunu bildiği bir filmi izler gibi görünsede bütün izler,
ayaklandı taş ustası,
taşın kaderi değişecekti....
peki ya taş ustasının kaderi,
hayata bağlayan
avamca umut
ve başka bir seçenek sunmuyordu hayat
avamca yaşamaktan gayrı.
"Nede olsa taşı ikiye bölen o son vuruş değil,
ondan öncekilerdir…"
17.10.2016
