Ama birgün büyüyeceğiz, kocaman olacağız İşte o zaman atı olmayacağız kimsenin

[NOSAM33]

ADANALI SANATÇI YILMAZ GÜNEY'İ ÖLÜM YIL DÖNÜMÜNDE SAYGI İLE  ANIYORUZ .Fotoğraf 1960 lı yıllar Karataş /Oymaklı köyünde elcilik yapan babası Hamit Pütün'ü ziyaretİnde babası ,kız kardeşi yeğenleriyle beraber bu fotoğrafı çektirirler... Doğum tarihi: 1 Nisan 1937, Yenice, Yüreğir
Ölüm tarihi ve yeri: 9 Eylül 1984, Paris, Fransa....bir yazısı ile anıyoruz....YENİCENİN ATLARI   
Çocukluk günlerim, anamın acıklı, türkülü masallarıyla, hikayeleriyle doludur. Yenice’de, o uzun kış geceleri, masal anlatsın diye zengin evlerine çağırırlardı anamı. Anam, beni ve benden iki yaş küçük bacımı da götürürdü. Kadınlar, çocuklar bir odaya doluşur anamı dinlerdik. Herkesi ağlatırdı anam. Biz de ağlardık. Masal kahramanlarının ağzından türküler söylerdi anam; dokunaklı ve etkili...
Zengin evlerinde bize, ceviz, kızılcık kurusu, pestil verirlerdi. Ben bunların bir kısmını yer, bir kısmını da kan kardeşim İsmail’e götürürdüm. Kara kuru bir çocuktu İsmail. Dişleri kapkaraydı. Sekiz yaşlarındaydık. Ben ve İsmail. Yüreğir ovasında, Yenice’nin iki küçük atıydık. Varlıklı çocukların atı olurduk ikimiz. İpleri renkli kağıtlarla süslenmiş gemilerimiz vardı. Akşamları okuldan çıkınca, at olur uçardık, ben ve İsmail. Çocuklar yorulup evlerine gidince ikimiz kalırdık. Ben onun atı, o da benim atım olurdu, sırayla. Akşamları at olur uçardık Yenice’de. İkimiz de dal gibi inceydik. İsmail hepimizi, bütün atları geçerdi; hep birinci olurdu. Birgün, sonuncu olduğum için, atı olduğum çocuk beni dövdü. Çok dokunmuştu bu İsmail’e. Ben ağlıyordum sümüğümü çekerek. Çocuklar bırakıp gitmişlerdi bizi. Duvarın dibinde, akşamın serinliğinde yalnızdık. İsmail gözlerini uzaklara dikmiş, suskun bekliyordu.
"Bir daha kimsenin atı olmıyalım” dedi bana.
O güne dek, hep başkalarının atı olurduk. Bizim hiç atımız olmadı birbirimizden başka. Düşündük, karar verdik. Kimsenin atı olmayacaktık artık.
Fakat sözümüzde duramadık. Bizi dövdü çocuklar...Korkumuzdan yine at olduk onlara.“Şimdi çocuğuz” dedi İsmail, “ama birgün büyüyeceğiz, kocaman olacağız İşte o zaman atı olmayacağız kimsenin.”Büyüyünce kimsenin atı olmayacaktık.
Bir yıl sonra İsmail öldü. Su toplamıştı karnı. Öküz arabasıyla acele Adana’ya götürmüşlerdi; hastaneye. Kurtulamadı... öküz arabasyıla getirdiler ölüsünü. Onu, köyümüzün küçük mezarlığında, küçücük bir mezara gömdüler. Eski bir tahta diktiler başucuna... helvasını dağıttılar. Anası çok ağladı İsmail’in. Bende çok ağladım. Ve ona söz verdim.
Büyüyünce kimsenin atı olmayacaktım.
İşte benim savaşım İsmail’in ölümüyle başlar. Yoksul çocuklar kimsenin atı olmasın diye de sürer gider. Ve İsmail, bütün dünyanın ezilmiş, yoksul çocukları adına yaşar, büyür içimde
Yılmaz GÜNEY,
Selimiye 1973.
Fotoğraf yeğeni  Levent Demirezen den alınmıştır

https://scontent.fada2-3.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-6/376923089_2039179603102603_2598875987055202568_n.jpg?_nc_cat=101&ccb=1-7&_nc_sid=4c1e7d&_nc_ohc=a97iS4mYZ9cAX-802z3&_nc_ht=scontent.fada2-3.fna&oh=00_AfDvW_9lA2LE6dVL2pYw6acwLnyYC-j_9E83GBo8buhY-A&oe=65071A30


Ölümsüz Ruhu karşısında saygıyla eğilirim. Haksızlığa baş kaldırmanın örnek ismi ... Yukarıda anlatılana sonuna kadar katılıyorum ...Aynı olayın bir benzerini bizzat bende yaşadım .Tarsus'un ileri gelen kişisinin yeğeni olan kadın bizimle oynayan yeğenine kızdı ; bu çocuklarla ne diye oynuyorsun dedi o anımı hiç unutamam. O aşağılık kadını ölene kadar takip edeceğim ve bir gün suratına vuracam.O ezik eğosunu ...Siz bilmezsiniz dostlar ÇUKUROVA BÖLGESİNDE bu durumlar çok yaygın eğer fakirsen İnsan yerine konmazsın onların gözünde marabasın, yovmiyecisin vb. Hele Tarsus'ta ve civarında Dağlı diye tabir edilen kısımın da oturanlara dağlı diye aşağılarlar, Ovada oturanlar . Türk ,Türke bunu yapıyor diğer bölgelerden gelen marabalara ne diyorlardır Allah bilir. Benim anneannem fakir ve gururlu bir insandı bu Tarsus'ta olan bir olayı paylaşıp konuyu kapatacağım .Anneannem köyde ot dövmeye giderdi inanır mısınız köyün imamı sabah ezanını bilerek erken okurmuş sırf işçiler güneş açmadan tarlada olsunlar diye çünkü AĞA denen kişinin kuklası olurdu İmam denen zavallı ... Allah ın emirleri ikinci planda kalır bu kemik yalayıcılarının yanında.  Bu topraklarda böyle İnsan müspette si AĞALAR, insanlara baskı yaparlar. Hala köylerde TARLA satılırken önce Ağaya giden;  alır mısın ağa diye. ÖLDÜNÜZ KAN EMİCİ TOPRAK SAHİBİ ZENGİNLER ; 3 metre çukurdasınız ne elinize geçti o zulümlerin ve egolarınızın sizi götüreceği yer CENENNEMİN NAR Kısmı olur inşallah. Başınızı ağrıttım ve zamanınızı aldım .Haydi hoşça kalın...



HAYIR SEVER ZENGİNLERE BİR SÖZÜM YOK .PAYLAŞAN İNSAN BAŞIMIN TACIDIR ...



VE BEN KOMÜNİST OLDUM ...


Saygılar