Bu başlıkta Necip Fazıl’ın şiirlerini paylaşabiliriz.
Müjde
O gün bir kanlı şafak, gökten üflenen ateş;
Birden, dağın sırtında atlılar belirecek.
Atlılar put şehrine gediklerden girecek;
Bir şehir ki, orada insan ayak üstü leş.
Yalnız iman ve fikir; ne sevgili ne kardeş;
Bir akıl gelecek ki, akıllar delirecek.
Ve bir devrim, evvela devrimi devirecek.
Her şey birbirine denk, her şey birbirine eş.
Fertle toplum arası kalkacak artık güreş;
Herkes tek tek sırtına toplumu bindirecek.
Gökler iki şakkolmuş haberi bildirecek.
Müjdeler olsun size; doğdu batmayan güneş!
1969
Dip not; bu şiiri sayın Cumhurbaşkanı da okudu bi kaç kez. Bu şiirdeki ‘müjde’den kasıt kıyam(ayağa kalkış) süreci mi?
Sevgiler.
