Alçak Gönüllülük

[ADAM]

Kavramlar kişilerin zihnine (ben o kişilerden biriyim) belli bir şekilde yerleşip belli çağrışımlar yaptırıyor. Kişi, o kavramların yerine bir başkasını, eş anlamlı olsa bile koyamıyor. Eş anlamlı o diğer sözcüğü mutlaka bir ayrıntı farkı (nüans) eklemek gereksinmesini duyuyor.

Alcak gönüllülük kavramı işte böyle bir şey. Tevazu bunun Arapça kökenli eski dildeki karşılığı. Oradan türetilen sıfat mütevazı. Bunu daha da ileri götürebileriz mütavazıyen diye, geriye gidip kökenini ararsak zanırım vâ'z fiiline gidiyor.

Alçak gönüllülük keyifsiz bir söz dizisi. İşi bozan "alçak" sıfatı". Aslında bunun tersi gisbi görünün "yüce gönüllülük" terimi de hiç tersii değildir. Kibirli bir insan yüce gönüllü olamaz. Yüce gönüllülük gösterisinde bulunabilir. Oysa alçak gönüllüklük kendini olduğundan alçak göstermek değil, yüce gönüllülük kendini olduğundan üstün göstermek değil.

Türk Dil Kuirumu'nun ileri gelenleri bu konuda yeterli özeni göstermemiş gibi geliyor bana.

Ancak burada diyalektik bir işleyiş de yok. Onun için kişi hem kibirli hem alçak gönüllü olamaz. Bu nedenle Sayın hailstkorm'un görüşüne şimdilik katılamam. Buna katılabilmem için bana Sosyoloji bilim dalından bu konuda yapılmış kanıtlı araştırma sonucu getirmesi gerekir.

Alçak gönüllülüğün aşarılığa kaçırılması, mskinlik. aşağılık kompleksi, bir tür şizofrenik rahatsızlık falan olsa gerek. Psikiyatr olsaydım, bunu çok kolay açıklayabilirdim ama olmadğım için kendini bilerek benden bu kadar.


     

[hailstorm]

Birde şöyle yaklaşalım bu duruma ozaman Sn.Adam,
Egoizm : İnsan eylemlerinin kökeninde “ben sevgisi” vardır. Ahlak ise insanın kendini koruma güdüsünün dışa vurulmasından başka bir şey değildir. Bu görüşü savunan Thomas Hobbes’a göre, insanda, hayvanlarda olduğu gibi “kendini sevme” ve ”kendini koruma” içgüdüleri vardır. Dolayısı ile insan doğası gereği “bencil” dir. Bencil olan insan her şeyden önce kendi “çıkar” ını düşüneceğinden evrensel bir ahlak yasası yoktur, kişiseldir.

Mütevazı : tevazu sahibi kişidir.
tevazu : alçakgönüllülük.gösterişsizlik.

fakat bazı "egoist" kimseler, egoizmin ters teptiği durumlarda sadece övgü alabilmek için "mütevazı" olurlar.Fazla mütevazı olmak aşırı kibirdendir..

Çünkü şu açıdan bakacak olursak aslında egosunu tatmin etmek isteyen kibirli bir kişi, sadece bulunduğu toplumda "kendini beğendirmek" amacıyla "mütevazı" rolünü benimseyebilir.

[ADAM]

Sayın hailstorm'un dediği bence doğru ama işte o zaman tevazu ya da alçakgönüllülük değil, onun gösterisi oluyor bu yapılan. Bir yapaylık, yapmacıklık var. Bu yapaylık ve yapmacıklık saygıda da vardır; ona yağcılık denir argoda. Sevgide bile vardır. Sevecenlikte de vardır. Gerçek bir alçak gönüllülükte kendini gösterme gibi bir kaygıya gerek yok çünkü o kişi kendinin ne olduğunu da ne olmadığını da biliyor ve ona göre davranıyor.

Ancak konu egoya gelince... Evet, eskiden okudklarımdan anımsadığım kadarıyla, özellikle birbirine karşıt olsa da Freud ve Jung'un bu bağlamdaki tezleri uyarınca insan asla alçak gönüllü olamıyor. Sanırım alçak gönüllü olabilmesi için ot obur olması gerekiyor. Et obur hayvanların hepsi egoya pek bir meraklı.

Kendini beğendirme...

Bu tasa alçak gönüllülüğe sığmıyor. Bunu bu forumda da ilginç bir şekilde görüyoruz. Her nedense yönetim bir beğenilme ve beğenilmeme puanlaması yerleştirdi foruma. Üstelik bu beğenilme ya da beğenilmeme o yazı ile bağlantılı değil, yazanın genel tutumu ile bağlantılı. Ben de veriyorum o puanları ama kişiye değil; bir yazıyı beğendiğimde (+), beğenmediğimde (-). Elbette (+) duruma kimsenin bir dediği yok (üstelik benimki çok fazla) ama tersinden yakınanlar var.

Burada kim kusurlu? (-) verenler mi?

Neden o çok fazla (-) alan bir öz eleştiri yapmaz? Neden dönüp kendisine bakmaz "Ben niçin bu kadar çok (-) alıyorum?" diye. Neden ille de kendisine (-) verenleri kusurlu bulmak eğilimindedir?

Sanırım kibirli oluşundan. Alçak gönüllü labilse, o yolu bulacak ve kısa bir süre içinde (-)-lerini giderip (+)lara geçebilecek.

İster alçak görnüllülük deyin, ister tevazu... Bu gerçekten ve içtenlikle benimsenen bir tutum ve davranışın ürünüyse kutlanmaya değeir bence. İşin kötüsü, o kişi mahcup duruma düşer kutlanınca.
   
 

[Özer Baysaling]

Sayın Adam bu sitede büyük uğraşılarla çok derin bilgiler vererek bizi aydınlatıyor. Bu açıdan tebrik ve teşekkürlerimi ifade etmeyi görev sayarım.
Ancak "Alçak Gönüllülük" konusunu Masonluktaki felsefesiyle biraz daha açarsa memnun olacağım. Çünkü yazısında da ifade ettiği gibi çok yönlü hassas bir konu. Masonluk bunu nasıl değerlendiriyor?
Halk arasında "Sahte tevazu gizli kibirden gelr" misalinin ayrıntı noktası nedir?

[ADAM]

Bu konuyu Masonluktaki felsefi görüş bakımından da değerlendirmekte acaba ne denli yarar var?

Bunu forumdaki masonlar bilir kuşkusuz. Örneğıin Sayın Eureka bu başlığa katkıda bulunanlardandı. Belki o Sayın Herkül'ün dileğini karşılayabilir.

Ben tüm bu konulara sadece genel kavramlar ve bilgisel yönlerinden bakabiliyorum. O nedenle benden bu kadar. Özür dilerim.

Sevgiler.