ADEM

[evvah]

Önümüze yollar düştü Adem
Hep bitecek dediğimiz, bitmeyen
taş toprak tuzak dolu
bir uzun yol ki, yetişemedik biz

Önümüze şehirler düştü Adem
akşamlarında kayıp insanlar
sabah, ezan sesleri
ve dolu dolu yağmur
ince yağmur
inci gibi yağmur düştü
çatılardan aktı penceremize
ve biz,
şehirlerde yaşayamadık

Önümüze sevdalar düştü Adem
savaş gibi sevdalar düştü
ne şerrinden ne şerbetinden
bihaber olduk
şimdi unuttuk sevmeyi biz
unuttuk
unuttuk
unuttuk Adem.