Birçok kimseler, Kutsal Kitap'ı ve özellikle Yeni Ahid'i 'Tanrı Kelâmı' saymaktadırlar.
1546'da Merano Ruhanî Meclisi, Kutsal Kitap'ın Tanrı ilhamı olduğundan şüphe olunmasını yasak etmiştir. Hristiyan kiliseleri her zaman için Kutsal Kitap'ın ya "söylenerek yazdırıldığını" ya da herhalde "Tanrı tarafından ilham olunduğunu" kabul etmektedirler. Protestanlar ise,Papa'nın otoritesini reddederek Kutsal Kitap'ın otoritesi üzerinde özellikle ısrar etmişlerdir. Bununla beraber, bunların bazıları Tanrı İlhamını, din ve ahlâkla ilgili kısımlara inhisar ettirmeyi ileri sürmüşlerdir. Bu tez, Katolik Kilisesince reddolunmuştur.
Bununla beraber, sayıları gittikçe artan bilginler, Yeni Ahid'e olduğu gibi, Eski Ahid'e de, çeşitli edebî ya da tarihsel metinleri incelemek için kullanılan eleştirimsel usulleri uygulamaktadırlar.
İncil terimi tam anlamda Hristiyanca değildir. "Müjde" ve "Müjde getirene verilen ödül" anlamındadır. Örneğin, İmparator Augustus'un getirdiği iyiliklere uygulandığında, nesnelerin yeni bir nizamında Tanrı vahyini gösterir.
Bizim bildiğimiz altmış aşkın 'İncil' bulunmakla beraber ancak dördü asıl olarak tanınmıştır ki, bunlar ; Matta, Markos, Luka ve Yuhanna'dır. Neden dört? Çünkü dört, mistik bir sayıdır. Azize İrene: "Dört yön; Doğu-Batı-Kuzey-Güney vardı da ondan" demektedir.
Geleneksel teze göre, Matta( yahut Levi) bir gümrük mültezimidir. İsa tarafından Hristiyanlığa kabul edilmiş ve onun havarilerinden biri olmuştur. Markus'un ise Kudüslü bir kadın olan Meryem'in oğlu olduğu rivayet edilmektedir. İlk hristiyanlar bu kadının evinde toplanmaktaydılar. Markus, havari Paulus'un iş arkadaşı, sonra da havari Petrus'un kâtibi olmuştur.
Rivayete göre, Yuhanna da İsa'nın en sevdiği müridi idi ve peygamber,çarmıha gerileceği sırada, anasını ona emanet etmişti. Ephesus'ta oturdu. Orada İncil'i yazdı. Daha önce de Patmos adasında Vahy'i yazmıştı.
Bundan anlaşılacağı üzere,İncil'lerin yazarları arasında iki tanık ve tanıkların iki yakın iş arkadaşı vardır.
...
