Masonlar.org - Harici Forumu
Sanat => Edebiyat => Konuyu başlatan: Ares - Haziran 21, 2014, 12:50:19 öö
-
Haşimli ve çekilmez olan hayata dayanamayıp intihar etti Suat. Daha önceleri de bir çok defa intihar etti. İntihar etmek istedi bazen, ölmek istemiyordu sadece intihar etmek istiyordu. Ölüme daha fazla yaklaşacağını umarak intihar etmek istiyordu. Çok fazla düşünüyordu demek ki düşünebiliyordu. Kasvetli havalarda dışarıya adımlarını attığında anlamsız bir şekilde yürürdü. Önüne bir çalı çıksa da ona takılıp düşeceğini bilse de yürürdü. Sanki bir şey ona sadece yürümesi gerektiğini söylüyordu. ''Haydi Suat adımlarını at hadi, hadi, hadi ! ''. Öfkeli haliyle kaç kişiyi öldürmüştü. Daha sonraları o da saymayı bıraktı. Düşünceleri beyninde bir soykırım yapıyordu. Öldürmek, parçalamak istiyordu. Ama ona ne istiyorsun diye sorulduğunda sadece ''kaçmak'' diyor ve küçük bir tebessümle bakıyordu. Bencil ve çekilmez birisiydi. Fazlasıyla çekilmezdi. Onun o kendini bilmiş hali çevresinde hiç dost bırakmıyordu. Bencilliği yüzünden hiç dost edinememişti. Herkes onun arkasından fısıldıyor ve ne kadar çekilmez birisi olduğunu konuşuyordu. Evet fazlasıyla bencildi. Ölmeyi istemiyordu. Bir gün öleceğini bildiği halde ölmeyi reddediyordu. Ama Suatı kötü yapanlar bunlar değildi. Suat kötü birisi değildi. Başkalarına kötüydü ama o bunu kötü birisi yapmaz. Onun yanlış olması sizin doğru olduğunuzu da göstermez.
Selim, Suat'ın yakasını tutarak tekrarladı ''suat şimdi ne olacak''. Suat zar zor kalkan eliyle Selimi işaret ederek iğrenç bir gülümseme ile''bunu sen mi soruyorsun ?'' dedi. Selim sinirden ağlıyordu. Suat'ın kulağına yaklaşarak bağırdı '' peki ya ölüm, ölüm diyorum suat, öleceksin '' dedi. Suat gülümseyerek ''saçma'' dedi...
-
Azrail'e güzel bir cevap olsa gerek.