Çün sana gönlüm mübtelâ düşdü
Derd ü gam bana âşinâ düşdü
Zühd ü takvâya yâr idim evvel
Aşk ile benden hep cüdâ düşdü
Va’iz eydür gel aşkı terkeyle
N’ideyim sabrım bi-vefa düşdü
Nice terk etsin aşkı şol âşık
Ana karşı sen mehlikâ düşdü
Vechini görsem dağılır aklım
Zülfün ana çün muktedâ düşdü
Kim seni buldu kendi yok oldu
Vaslına ey dost cân bahâ düşdü
Aşka uşşâkın da’vet etmişsin
Cân kulağına ol sadâ düşdü
Bu Niyâzi’nin aşk vücûdunda
Zerre komadı hep yaka düşdü
Niyazi Mısri Divanı 184 , 10 Heceli
