Aynadaki yansımamın düşüydüm belkide
Belkide gölgemin hayali
Suretlerimden öte ben kimim?
Bir can içinde bin bir kırık cam dışında varoldu benliğim.
Kaybolmuş bir mabedin dehlizlerinde,saklı düşlerim.
Soğuyan ellerimin yitip gitmiş hissinde,
hala tutmaya çalıştıgım o sessizlik,
var olduğumu sandığım herşey içinde.
Belkide ben şimdi o sessizliğin düşüydüm belkide.
Kahramanları ölmüş hikayelerin titrek sesiydim.
Onları son kez dinlemiş çocukların göz yaşlarında saklı.
Bir delinin deliliğine aradığı sırdan bir sıfat gibiydim.
bulursa, acısından yeniden doğacağı.
Düşüncelerin bedenlenmiş esaretlerinde tutsaktım.
Birbirlerinin kopyası o zavallıların içinde.
Bir kabus içindeki belki son bir rüyaydım.
Gün doğumunu beklerken o kayıp gecemde
Belkide aç bir çocuğun diz çöktüğü o topraktım.
Savaş simsarlarının ezip kuruttuğu diyarlarda
Yitik şehirlerin, eski tanrıların çorak vadileriydim.
Günahın içinde yeşermiş son güllerini koparan.
Umudunu yitirmiş bir çehrenin,
acısının ardındaki son maskeydim.
İlk damlanın sileceği son bir makyaj gibi.
Kör bir serçenin konduğu parmaklıklar arasında
serkeş bir mahkumun düşlerindeydim.
Ve son kez...
Yırtık bir yelkenden gelen rüzgarın sesini dinledim.
viran limanların çığlıkları ardında saklı
Aslında tüm kayıp kelimelerin şehri aşktır.
Gölgesi tüm şiirlerin bedelinde saklı
Anlamak için kaybetmek,yazmak için yeniden doğmak gerekli.
Tık-Tik-Tak
Not: İlk şiir denemem.Hatalarım için affola,düzeltmeye çalışıyorum.
Sevgiler
