Herşeyin üstünde bir Tanrı (EUM) olduğuna inanmak, egoyu törpüler ve insanın kendini büyük görmesini engeller. Bu iyi bir şeydir. Bunu belirterek başlayayım.
İnsanlığın gelişimi aşamasında binlerce yıldır büyük bir Tanrı inancı belirmiş ve bu inanç süregelmiştir.
Peki tanrı var mı?
Var, ama nasıl, kendi penceremden açıklayayım;
Dünyada bir mabed kurulacaksa bu mabedin tepesinde insan suretinde bir yüksek ruh olmalı. Bu insanoğlunun Tanrı figürü olabilir. Ama peki tanrı kavramı bunla biter mi?
Bitmez, evren ve ya çoklu evrenler düşünüldüğünde bir tek insan ırkı ve bu insanların bedenleri için ruhlar mı vardır? Zannetmiyorum.
Muhtemelen daha gelişmiş bedenlerde enkarnasyona uğrayan daha gelişmiş ruhlar ve ya ruha benzer yapılar mevcuttur. Ve bunlarında bir ülkü mabedi ve tepesinde de oranın tanrı ruhu var olabilir, hatta muhtemelen vardır.
Bu evren ve ya evrenlerin en gelişmiş medeniyet ve ya medeniyetlerinin yönetici ruhları Tanrı mıdır? Tanrıdır.
Bunların üstünde, evrenlerin üstünde, herşeyi yoktan vareden bir Tanrı var mıdır?
Olabilir. Bir bilgisayar oyunu düşünün, bilgisayardaki oyun karakterleri insanlar olsun, bilgisayarı kullanan ve oyunu yönlendiren kişi de otomatik olarak o oyundaki insanların Tanrısıdır. Oyunun içindeki karakterler onu göremez duyamaz ama belki ancak sezebilirler.
Herşeyin üstünde gerçek bir Tanrı ( ve ya Tanrılar) dışında, doğa ve evren kendi 'yerel' Tanrı ve ya Tanrılarını evrimsel olarak yaratır.
Yani Tanrı ve Tanrılar vardır.
Tanrının olması ve bunu insanların kâbullenmesi iyidir. İnsanları kibirden uzaklaştırır. Yani Tanrı olmalıdır da.
Bu yazdıklarım kişisel düşüncelerdir, hata ve eksikler vardır.
Sevgiler.
