Tırtıl kelebeği gördüğünde ne hisseder? Geleceğini mi görür? Yoksa güzelliğini, özgürlüğünü kıskanır mı? Kendinde o kanatların olmamasını yadırgar mı acaba? Vücudundaki benzerlik, geleceğe umutla bakmasını mı sağlar?
Yerçekimine bağımlı olmak, kölelik hissi verir mi tırtıla? Beklide özgürlüğü kelebeğin kanatlarında görür. Bilir mi kelebeğin duygularını? Anlayabilir mi kelebeği? Yoksa nefret mi eder köleliğinden? Baş edemeyince yerçekimiyle, nefretini kelebeğe çevirir mi acaba?
Acaba tırtıl kaç kere doğduğunun farkında mıdır? Her doğumda aynı acıyı mı çeker? Her doğumun bir devrim, yeni bir başlangıç olduğunun farkında mıdır? Değişimin güzele doğru olduğunu bilir mi acaba?
Vücudunun irileşmesine rağmen yemeğe niçin devam eder? İrileşmesi, yedikçe şişmesi, kabuğunun yenilenmesini gerektirdiğini bildiği halde, neden yemeğe devam eder? Belki de bilmez öylece tüketir kendisini, çevresini. Tırtıl iyice şişmanladığında dış kabuğunu bir yılan gibi değiştirir. Yeni çıkan dış kabuk biraz daha yemesini sağlar. Acaba değişimin kaçınılmaz olduğunu fark ettiğinde düşünde kelebeğimi görür? Görür, belki de korkar değişimden.
Bunalımdan bunalıma girer mi acaba? İçini kemiren, kendini yiyip bitiren, binlerce tırtılın içinde kendini yalnız hissettiren bir duyguyu yaşar mı? Kelebekten nefret mi eder yoksa? Kim bilir, belki de tüm tırtıllardan nefret eder, onlara benzediği için. Acaba o kadar büyük mü nefreti?
Yaşadığı ağacı tüketir, bir yapraktan diğerine hoyratça saldırır. Açlığından, nefretinden, öfkesinden rahatsız olur mu? Her şeye rağmen sevebilir mi kendini, kelebeği gördüğünde?
Belki de içinde bir yerlerde onun aç gözlülüğünden, yeme hırsından, her şeyi tüketme güdüsünden rahatsız olan bir şeyler vardır. Kelebeği arzulayan bir şeyler vardır. Belki de içindeki değişimi, güzeli (kelebeği) arzulayan hücreleridir, tırtılı yok edip kelebeğe dönüştüren
Tırtıl bilinçsizce tüketir. Onu hiçbir şeyin durduramayacağını düşünür. Veya düşünmez öylece yapar. Doğası gereği.
O açgözlü doymak nedir bilmeyen tırtılın, kaçınılmazdır kelebeğe dönüşümü,
Belki de koza örmesindeki sebeptir, kelebek olamayacağını düşünmek. Her şeyden kaçmak istemesidir. Lanetlendiğini düşünmesidir, kelebeği gördüğünde. Doymak bilmez açlığının, hırsının, öfkesinin farkına varmasıdır belki de kendini kapatan. Kim bilir, belki de ölmeyi istiyor, kimsenin görmediği şekilde. Öylece yok olmak hayaliye örer kozayı… Kim bilir. Beklide utanır kendinden, her şeyden. Usulca örer kozasını. Kendini gömer. Yavaş yavaş ölmek ister. Derin uykulara uyanmak ister. Kelebeğe beslediği nefretten utanır beklide. Kelebeğe dönüşeceğini bilmeden. Ölüme yatar beklide. Usul usul uykuya dalar. Beklide…
Kelebek ne hisseder kozasından çıktığında? Ömrünü bilir mi? Geçmişini…?
Hatırlar mı acaba tırtılı? Yoksa küçümser mi tırtılı gördüğünde? Belki de kendine benzediğinden, nefret eder ondan. Çiçekten bir çiçeğe uçarken özgürlüğünün farkında mıdır? Tırtıl olmadığı için sevinir mi?
Bilir mi ömrünü? Ne kadar yaşayacağını? Kanatlarının güzelliğinin farkında mıdır? Tırtılın köleliğini aşağılar mı? Belki de düşünmez hiçbir şeyi. Öylece yaşar. Kim bilir, belki de biliyordur tırtıl olduğu dönemi. Nefret ediyordur belki de geçmişinden. Hatırlıyorsa, hala taşıyor mudur öfkesini? Belki de o günleri düşünerek mutludur, şimdiki halinden. Tırtılları aşağılıyor mudur? Yoksa anlıyor mudur onları?
Ömrünü bilir mi…? Yaşayacağı süreyi...? Bilir mi acaba yumurtalarından tırtıl çıkacağını? Umut ediyordur belki de kelebek çıkmasını? Belki de bilirde, elinden bir şey gelmez, razı olur kaderine.
Ömrünü bilir mi? Kalan süresini…
alıntı
Konu: TIRTIL VE KELEBEK (Okunma sayısı 4327 defa)
Ocak 27, 2011, 09:43:06 öö