Zerre düşünmeden kadınımın, çocuğumun yanına gider; onlarla beraber hayatta kalabilmek için hemen her türlü hareketi yapardım. Ben her şeyden önce aileme karşı sorumluluk hissederim ve kesin bir mağlubiyetin ardından şehir savaşı sürdürme kararına da elimden geldiğince uymam ve kaçarım. Ailemi güvenli bir yere götürdükten sonra onların hayatlarını sürdürmeleri için bana ihtiyaçları varsa da asla askere dönmem.
Realist cevaplar verebildiğimi düşünmüşümdür her zaman böyle sorulara, bu sebepten Kurtuluş Savaşı'nın isimsiz kahramanları benim için ulaşılması imkansız bir mertebedir örneğin. Ruhları şad olsun, onlara binlerce şükran...
