Masonlar.org - Harici Forumu

 

Gönderen Konu: Kötü ve kötülük neden var ?  (Okunma sayısı 15448 defa)

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

Kasım 20, 2010, 06:42:29 ös
  • Ziyaretçi

Bu soru hakkında diğer üyelerin düşüncelerini ve görüşlerini merak ediyorum...

İyiliğin değerini ölçmek için mi? Doğada bir denge için mi? Saygılar..


Kasım 20, 2010, 09:15:01 ös
Yanıtla #1

Kötülük, özgürlüğün bir türevidir. Eğer kötülük, acı, mutsuzluk, olumsuzluk vb. hiç olmasaydı,  muhtemelen herkes aynı hayatı, aynı şekilde, aynı tercihlerle yaşarlardı. Kavranması kolay olsun diye dini terminolojiden bir örnek verirsek; melekler için irade, yani özgürlük diye bir şey yoktur. Dolayısıyla yap denileni yapan emir erleridirler. Onlar için kendileri için çizilmiş sınırların dışına çıkmak ontolojik olarak, (doğaları gereği) imkansızdır ve onlar için kötülük yoktur.

Eğer onlara irade verilmiş olsaydı durum başka olurdu.

İnsan ise özgürlüğe mahkumdur. Tercih yapmak, seçmek, aklını kullanmak ve ona göre yol almak durumundadır. Bu tercihlerde, ilkesel davranabilir, aklını kullanabilir, iyiye yönelebilir. Fakat bu daha çok çaba harcaması anlamına gelebileceğinden, birçok insan, ilkesel davranmak yerine çıkarına yönelir ve kötü bir eylemi uygulamaya geçirir.

Bu nedenle "kötülük neden var?" sorusu, "özgürlük neden var?" sorusuyla doğrudan ilgilidir. Özgürlüğün neden var olduğu sorusu da, insanın neden var olduğu sorunsalıyla ilgilidir. Son tahlilde özgür bir insan var olduğu için kötülük vardır denilebilir.

(Not: Herkes insanı "özgür" bir varlık diye tanımlamaz. Deterministik filozoflar, özgür iradeyi yok sayarlar. İnsanın özgür olduğu düşüncesinde herkes mutabık değildir.)
Karanlıklar prensi bir beyefendidir. W.Shakespeare


Aralık 03, 2010, 02:43:53 ös
Yanıtla #2
  • Ziyaretçi

Çok değişik bir yaklaşım...
Kötülükle özgürlüğü eş tutmak...
Var olan en özgür şey Tanrı'dır. Şey diyorum çünkü Tanrı'yı anladım diye bilecek halde değilim. Özgürlük aslında insana Tanrı'nın sunduğu güçtür. Yarata bilme veya var ede bilme gücüdür. Kötülük ise yaratıcılık yeteneğine sahip olmayan insanların, yaratılan Tanrısal güzellikleri yok ede bilme becerisidir. Buda güdü ile gerçekleşir. Kötülük planlama ile olmaz güdüler ile oluşur. Kötü olmak düşünülerek gerçekleşmez, iç güdüsel oluşur... Bu da Tanrı'nın noksan olduğu kalplerde sanırım yeşeren bir güdüsel düşünce olmasından kaynaklıdır. Melekler ise içi Tanrı dolu, güdü yoksunu, planlı varlıklardır.

İnsan olmayı bece bilmiş varlık kötülük yapamaz çünkü; içinde yaratılmışın kıymetlisi olan Tanrı'nın sevgisini taşıyan duygularla dolu olduğunda adı insan olur.. Kötülük sadece ve sadece güdüdür... Eksikliktir... Olmamışlıktır.. Yarımlıktır..
« Son Düzenleme: Aralık 03, 2010, 02:51:21 ös Gönderen: Atila »


Aralık 03, 2010, 07:10:41 ös
Yanıtla #3

Bu soru hakkında diğer üyelerin düşüncelerini ve görüşlerini merak ediyorum...

İyiliğin değerini ölçmek için mi? Doğada bir denge için mi? Saygılar..


Bunun en guzel yanitini zaten siz vermissiniz:)
הדבר היחיד לשמור על אנשים בחיים הוא אהבה וכבוד

Aimer et être aimé c’est sentir le soleil des deux cotés.

«Ոսկե Տարիքը - Փոթորիկները, չի կարող կանխել մարդիկ սիրում են ծովը.


Aralık 03, 2010, 08:04:54 ös
Yanıtla #4
  • Ziyaretçi

İyilik ve Kötülük.Birbirlerini dengeledikleri için varolduklarını düşünüyorum.Birbirlerine karşıt ama birbirlerinin tamamlayıcısıdırlar.İyi olmadan Kötü olamaz,Kötü olmadan da İyi olamaz.

Saygılarımla


Aralık 03, 2010, 09:28:44 ös
Yanıtla #5

Çok değişik bir yaklaşım...
Kötülükle özgürlüğü eş tutmak...
Var olan en özgür şey Tanrı'dır. Şey diyorum çünkü Tanrı'yı anladım diye bilecek halde değilim. Özgürlük aslında insana Tanrı'nın sunduğu güçtür. Yarata bilme veya var ede bilme gücüdür. Kötülük ise yaratıcılık yeteneğine sahip olmayan insanların, yaratılan Tanrısal güzellikleri yok ede bilme becerisidir. Buda güdü ile gerçekleşir. Kötülük planlama ile olmaz güdüler ile oluşur. Kötü olmak düşünülerek gerçekleşmez, iç güdüsel oluşur... Bu da Tanrı'nın noksan olduğu kalplerde sanırım yeşeren bir güdüsel düşünce olmasından kaynaklıdır. Melekler ise içi Tanrı dolu, güdü yoksunu, planlı varlıklardır.

İnsan olmayı bece bilmiş varlık kötülük yapamaz çünkü; içinde yaratılmışın kıymetlisi olan Tanrı'nın sevgisini taşıyan duygularla dolu olduğunda adı insan olur.. Kötülük sadece ve sadece güdüdür... Eksikliktir... Olmamışlıktır.. Yarımlıktır..


Ben aslında kötülüğü özgürlükle eş tutmadım. Kötülüğün, bir irade olarak özgürlük ortamında gerçekleşeceğini söyledim. Aynı özgürlük ortamında iyilik için de geçerlidir. Ortada tercih yapabilecek bir canlı var mı? Var. Dolayısıyla kötülük ve iyilik de bu yüzden vardır.

Öte yandan salt özgürlüğün insana bir eylem gücü verdiğinden başka bir güç olmadığını düşünüyorum. Yani salt özgürlük, yaratıcılık doğurmaz. O aynı zamanda kötülük de doğurur. İnsanın yaratıcı eylemler ile yıkıcı eylemlerinin oluşma mekanıdır özgürlük.

Kötülüğün temelinde güdüler, yani duygular olduğunda sizinle hemfikirim. Ama onun düşünülmeksizin gerçekleştiğini sanmıyorum.

Açıklayayım. Bence tüm kötülükler, önce bir yoksunluktan doğar. İnsan, bir takım şeylere sahip olmadığını farkeder. Bunu daha çok, başka insanların o şeye sahip olduğunu görerek farkeder. Burada bir şeylerin yoksunluğu vardır. Mesela bu somut bir şey olarak her çeşit mal, para olabilir. Veya bir yeteneğin eksikliği olabilir. Ben çok iyi çalışıyorumdur, iş arkadaşım ise benimle aynı yetenekte değildir, ve "kendi yoksunluğunu" farkeder. Kötülük henüz oluşmamıştır kafasında. Yine mutlu insanlar, mutluluklarına sahip olamayan insanların ilgilerini çekerler ve onlarda da bir yoksunluk farkındalığı oluştururlar.

Kötülük henüz oluşmamıştır. (Buraya dikkat).

İşte, bu yoksunluk, eksiklik farkındalığından sonra, o insan güdülerini (güdü burada devreye girer) tatmin etme ihtiyacı hisseder. "neden ben de buna sahip olmayayım ki?" "neden ben de böyle yaşamayayım ki?" veya "neden ben de bu yeteneğimi geliştirmeyeyim ki?" diye.

Bu durumda insan eksik bir pozisyondadır. Kendi eksikliğini farketmiştir, artık bir kaygısı vardır. Mal kaygısı vardır, şan-şöhret-popülerlik kaygısı vardır, cinsellik kaygısı vardır, tecrübe etme, denemiş olma kaygısı vardır, kısaca hayatta insanı mutlu eden her bir şeye kaygısı vardır.

Burada bir parantez açmak istiyorum. Bu kaygıları ben hiçbir zaman kötülemiyorum. Normal bir insanın sahip olması gereken hayat kaygılarıdır bunlar. Hatta Psikolog Alfred Adler'e göre, tüm gelişim bu eksiklik farkındalığından doğmaktadır. Alfred Adler buna aşağılık kompleksi diyordu, ve istisnasız tüm insanların hayatlarının her döneminde bu duyguyla güdülenip, başarma hırsı elde ettiklerini söylüyordu. Bence yerden göğe haklıdır. Sinoplu Diyojen (ve tüm tasavvuf çilecileri) ise ne yazık ki benimle hem fikir değil ; onlar tüm bu kaygıları, kötülüğe yönlendirdiği için eleştirir de eleştirirler. İnsanın mutlu olması için yolları bellidir; "tüm kaygılarını bir kenara bırak ve mutlu ol" ne kadar basit değil mi? :D Bu, tabii ki kaygısı olmayan insan için mutluluk sağlayabilir. Ama bunu başarmak çok zordur. Ayrıca bu tip bir yaşam ataleti, az çalışmayı, durgunluğu vb. beraberinde getirecektir. Sinoplu Diyojen gibi köpeksi yaşamaya neden olacaktır.

Sinoplu Diyojen ve tarih boyunca bu adamla fikirsel arkadaşlık etmiş insanların bir yanılgısı vardı; kötülük, evet bu kaygılardan, sizin deyiminizle bu güdülerden çıkar. Fakat gelişim de bu kaygılar sonucu ortaya çıkan bir şeydir.

İşte kötülüğün olduğu noktaya geldik.

Yoksunluğunu farkeden, ve artık bir kaygısı olan insan için önüne iki yol çıkar.

Bu iki yoldan birini, özgür iradesiyle seçmek ve tatbik etmek zorundadır. (Ha bunu ister bilinçli bir şekilde yapar, ister bilinçsiz bir şekilde, bu sonuçta kendi eyleminin sorumluluğundan kurtulma lüksünü ona vermez).

Birinci yol, eksikliğini farkettiren şeye ulaşmak için ÇALIŞMAKTIR! Gelişmek için çalışmaktır. Çaba sarfetmektir. Enerji sarfetmektir. O hedef her neyse buna meşru yollardan ulaşmayı istemek ve sonunda başarmaktır.

İkinci yol ise, (işte şeytan burada devreye girer ve kötülük burada başlar) o şeyi çalmaktır. Çaba sarfetmeden o şeye konmak istemektir.

Eğer o şey çalınmakla elde edilecek bir şey değilse (örneğin bir insanın mutluluğuna özenebilir ve onun mutluluğunu çalıp siz mutlu olamazsınız, veya biri çok başarılıysa, onun başarılı olma yeteneğini çalamazsınız) o halde, kendi kaygısından kurtulmak için, o kişiyi alaya alma, gülme, arkasından iş çevirme, işini yokuşa sürme, dedikodusunu yapma, huzurunu bozma veya en kötüsü o adamı öldürmek gibi seçenekler sizi mutlu edecektir.

Şimdi kim tüm bunların plansız olduğunu söyleyebilir? Belki evet, kötülük yapan insan bu kadar düşünmüyor. Ama kötülük yapan insan, kendisine hiç zararı dokunmasa da bir insana düşmanlık etmesinin nedenini kendisi çok çok iyi biliyor. Bu, kendine dahi itiraf etmek istemeyeceği bir şeydir; haset.

Güdülerini meşru yolla tatmin etmek varken, gayrı meşru yolla tatmine kalkışmak kötülüğün bir tanımıdır. "Ben başaramıyorsam, başkasına zarar vereyim" Kötülüğün en büyük prensibidir. Bu öyle bir prensiptir ki, kişi hiçbir maddi veya manevi kazanç sağlamamasına rağmen, bir başkasının mutluluğunun bitmesinden mutlu olur. Bir hırsız en azından çaldığı paradan mutlu olur. Parasını çaldığı kişinin mutlu olup olmaması kendisini çok ilgilendirmez. Ama kötülüğün en uç noktası, kötülük uğruna kötülüktür ki, bu kendisi gayrımeşru da olsa hiçbir fayda sağlamadan, başkasının mutluluğunu hatta bizzat cinayetle varlığını ortadan kaldırmak suretiyle mutlu olmaktır.

Cinayet bunun en son noktasıdır. İlk noktaları ise daima alay ve küçümsemedir. Yazı ve tartışma alanında bu, haksızlığını anladıktan sonra konuyu saptırma, konudan çıkıp bireye hakaret, vb. biliçli eylemlerdir. Daha yetenekliyi gördüğünde olgun bir insanın duyacağı duygu gıpta olmalıdır. Gıpta "ben de onun gibi olmak istiyorum" duygusudur. İçi takdir ve öğrenme hisleriyle dolmalıdır.  Gıptada başka insana düşmanlık yoktur, sadece gelişmek arzusu vardır. Fakat kötü birinin duyduğu duygu hasettir. Kendi yeteneğini geliştirme sorumluluğundan kaçar, ve yetenekliyi madden veya manen öldürmeye niyetlenir.

Saygılar.



« Son Düzenleme: Aralık 03, 2010, 09:41:33 ös Gönderen: popperist »
Karanlıklar prensi bir beyefendidir. W.Shakespeare


Aralık 04, 2010, 06:31:33 öö
Yanıtla #6
  • Ziyaretçi

Herşey zıttıyla vardır


Ağustos 14, 2012, 10:27:44 ös
Yanıtla #7
  • Mason
  • Orta Dereceli Uye
  • *
  • İleti: 261

 Sübjektif insan için kötülüğün hiç mevcut olmadığı, sadece farklı iyilik kavramlarının var olduğu söylenebilir. "Hiç kimse herhangi bir şeyi kasıtlı olarak kötülük için, kötülük olsun diye yapmaz." Herkes iyilik uğruna, onu anlayışına göre hareket eder. Fakat iyiliği farklı şekillerde anlar.

Saygılarımla...
Tek bildiğim hiçbir şey bilmediğimdir.
(Socrates)


Ağustos 14, 2012, 10:46:20 ös
Yanıtla #8
  • Uzman Uye
  • ****
  • İleti: 3234
  • Cinsiyet: Bay

Kötü ve kötülük neden var ?


Basit ; bana göre ŞEYTAN'ın varlığının ispatı için vardır. Şeytanın olmadığı yerde Kötülük de olmaz .

Saygılar
audi-vide-tace
    dinle-gör
        sus


Ağustos 15, 2012, 12:30:35 öö
Yanıtla #9
  • Seyirci
  • Uzman Uye
  • ****
  • İleti: 4031
  • Cinsiyet: Bay

Kötülük kötümüdür peki ?iyiyi bu kadar iyi yapıyor ise nasıl kötü olabiliyor,yada iyinin iyi olduğunu anlayabilmemiz için kötüye ihtiyacımız var ise kötüyü neden böyle algılıyoruz hem ona ihtiyacımız var hem yaftalıyoruz.

Her şey zıttından hasıl oluyor zıtlıklar birbirinin tamamlayıcısı oluyor.Kadın ile erkekte bu zıtlıklarla beraber yaratılmış şimdi acaba kadınmı erkekmi kötüdür demeliyiz.
sizce hangisi kötüdür tabiki erkeğe göre kadın ,kadına göre erkektir cevap.

karınlık ile aydınlıkta zıttı ama birbirlerine o kadar muhtaçlarki acaba hangisi kötüdür kasranlıkmı aydınlıkmı.Kötü sadece bir anlam mana olamazmı,birşeyin oluş sebebi olamazmı.

Cennette herşey serbest iken sadece elmaya yasak gelmesi neden acaba  başlangıcı başlatmak için zıtlıkları başlatmak için bir buton görevimi gördü elma.

Kötü ve kötülük vardır ve olması gerek sebep sonuç ilişkisi için kişinin olması için kişiye lazımdır ama sonuçtan sonra ise hiç bir anlamı kalmıyor.

Biz insanlar için yani yaratılmışlar için bu ve benzeri her kavram önemli ve tartışılır peki yaradan gözünden nasıldır acaba.

Yani allah için iyi veya kötü olmanın bir manası varmıdır?iyiyide kötüyüde aynı özenle ve bilgi ile yaratan allah için manası ne olaki acaba,bencemi koskoca bir hiç onun bir işine yaradığını sanmıyorumı için böyle değil.

saygılarımla
ÖZGÜRLÜK BİLE SAHİP OLMAK İÇİN SINIRLANDIRILMALIDIR.

EDMUND BURKE

Hayat Bizi Resmen Dört İşlemle Sınar. Gerçeklerle Çarpar, Ayrılıklarla Böler, İnsanlıktan Çıkarır ve Sonunda Topla Kendini Der.  leo


 

Benzer Konular

  Konu / Başlatan Yanıt Son Gönderilen:
2 Yanıt
8241 Gösterim
Son Gönderilen: Aralık 03, 2008, 03:24:56 ös
Gönderen: amurdad
14 Yanıt
13764 Gösterim
Son Gönderilen: Ağustos 25, 2012, 12:45:33 ös
Gönderen: BULGARIA
5 Yanıt
6097 Gösterim
Son Gönderilen: Temmuz 11, 2010, 08:35:47 ös
Gönderen: Supeluta
28 Yanıt
22027 Gösterim
Son Gönderilen: Ekim 24, 2011, 12:41:24 ös
Gönderen: popperist
KÖTÜLÜK

Başlatan Tij Insan

8 Yanıt
5291 Gösterim
Son Gönderilen: Ekim 14, 2011, 08:27:31 ös
Gönderen: Tij
6 Yanıt
6493 Gösterim
Son Gönderilen: Şubat 05, 2013, 08:31:52 ös
Gönderen: karahan
9 Yanıt
3897 Gösterim
Son Gönderilen: Nisan 25, 2014, 02:25:22 ös
Gönderen: Attis
1 Yanıt
2658 Gösterim
Son Gönderilen: Eylül 29, 2014, 06:48:22 ös
Gönderen: Nicolus
20 Yanıt
9455 Gösterim
Son Gönderilen: Ocak 09, 2015, 12:29:56 öö
Gönderen: darkshadow
0 Yanıt
1909 Gösterim
Son Gönderilen: Mart 30, 2015, 03:04:13 ös
Gönderen: Ömercan