Masonlar.org - Harici Forumu
Sanat => Edebiyat => Konuyu başlatan: Felix Steiner - Eylül 04, 2011, 02:43:50 ös
-
Yaşlı kızıldereli reisi kulübesinin önünde torunuyla oturmuş, az ötede birbiriyle boğuşup duran iki kurt köpeğini izliyorlardı. Köpeklerden biri beyaz, biri siyahtı ve oniki yaşındaki çocuk kendini bildi bileli o köpekler dedesinin kulübesi önünde boğuşup duruyorlardı.
Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu, yanından ayırmadığı iki iri kurt köpeğiydi bunlar. Çocuk, kulübeyi korumak için bir köpeğin yeterli olduğunu düşünüyor, dedesinin ikinci köpeğe neden ihtiyacı olduğunu ve renklerinin neden illa da siyah ve beyaz olduğunu anlamak istiyordu artık. O merakla, sordu dedesine: Yaşlı reis, bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı.
- "Onlar" dedi, "benim için iki simgedir evlat."
- "Neyin simgesi" diye sordu çocuk.
- "İyilik ile kötülüğün simgesi. Aynen şu gördüğün köpekler gibi, iyilik ve kötülük içimizde sürekli mücadele eder durur. Onları seyrettikçe ben hep bunu düşünürüm. Onun için yanımda tutarım onları.
Çocuk, sözün burasında; "mücadele varsa, kazananı da olmalı" diye düşündü ve her çocuğa has, bitmeyen sorulara bir yenisini ekledi:
- "Peki" dedi. "Sence hangisi kazanır bu mücadeleyi?"
Bilge reis, derin bir gülümsemeyle baktı torununa:
- "Hangisi mi evlat? Ben, hangisini daha iyi beslersem!"
-
Sayin Felix Steiner
bilmem dün yayinladigim IYILIK adi altindaki paylasimimi okudunuzmu, okur ve fikrinizi söylerseniz sevinirim.
Yazinizda bence anahtar bir cümle var " Ben, hangisini daha iyi beslersem"
-
Sn. Tij, bence de "Ben, hangisini daha iyi beslersem." anahtar cümledir.
İki kurt köpeğinin boğuşup durması, birisinin ölmesiyle sonuçlanmıyor bu hikayede. Sadece bazen birisi kazanıp, diğeri geçici bir yenilgi alıyor. Bizde de aynen böyle işliyor bu durum. Bazen o kadar iyi bir insan oluruz ki, kötülük adeta bizim benliğimizden silinip gitmiş gibidir. Ancak bu geçicidir; başka bir gün gelir ve kötülük de yapabiliriz. Bu sefer de tam tersi bir durum oluşur; sanki iyiliğin zerresini barındırmıyor gibi görünürüz.
Her halükarda, hangi tarafımızın baskın çıkacağı bizim irademize bağlıdır. Eğer "iyi" bir insan olmaya karar verirsek, kötülük uykuya dalar. Taa ki biz "iyi" olmak için gereken "istek" ve "inancı" kaybedene kadar...
Saygılarımla
-
Ben yine kurtlardan devam etmek istiyorum,
Bir, neden kurtlari besliyoruzki yani neden onlari kendi dogal yasamlarindan kopariyoruz, onlari kendi dogalliklarina biraksak onlar kendi kendilerini beslerler ve bizde iyilik yapmis sayilmayiz.
Iki , kurtlari beslerken veya sizin deyminizle iyi ve kötü taraflarimizdan hangisini daha fazla beslersek o tarafimiz galip gelir. Düsünebiliyormusunuz burda bile bir menfaat var, yani biz hangisi isimize gelirse onu besleyecegiz ve o taraf galip gelecek.
Gelin biz bu kurtlari ormana yollayalim, hi nedersiniz? ;D ;D ;D
-
Bence insan aklını dinlemeli. Eğer aklımız yerine kalbimizi dinlersek kaybederiz. Çünkü akıl her zaman doğruyu söyler. Kalp insanı aldatabilir.
Bilgi güçtür.
Francis Bacon.
-
Anlamlı paylaşımınız için teşekkür ederim Sayın Felix Steiner.
Evet, insan hangi yönünü beslerse o gelişir ve güçlenir. Oysa bilinmeli ki; ne 'İyi', ne 'Kötü', ne de diğer kavramlar aslında yoktur. Sadece 'Şeyler' mevcuttur ve bizler de hepsi birbirinin farklı yansımaları olan bir 'Şeyler Alemi'nde yaşıyoruz. Hepsi bu.
İyilik ve kötülüğün göreceli kavramlar olduğunu da unutmayalım. Menfaatler veya durumlar çerçevesinde herkesin 'iyi'si ve 'kötü'sü değişebilir. Öte yandan, savaşta iyi taraf yoktur derler. Doğru bir söz.
Sözün özü; + nın olduğu yerde - de olur, buna engel olunamaz. İyiliği ve kötülüğü terk ederek ya da dengede tutarak, nötr olmaya çalışmak herkes için en doğru amaç olacaktır.
Saygılar.
-
İnsanın doğası iyi veya kötü değildir.
Yani insan doğasında bulunan iyiliğe veya kötülüğe göre hareket etmez.
İnsan da diğer canlılar gibi yaşamını devam ettirmek ve daha güzel halde getirmek gibi içgüdülerle hareket eder.
İyi kötü kavramları çok değişken kavramlardır,
Tıpkı eskilerin söylediği gibi '' her iyilikte bir kötülük, her kötülükte bir iyilik vardır ''
Saygılarımla,
-
Yıllar önce Edebiyat bölümünde açılmış bir alegori üzerine bugün, başlık sanhibinin artık Forumda pek görülmediği bir ortamda görüşler belirtilirken, benim dikkatimi bir küçük yanlış çekti.
Sayın davut'un insanın içgüdüleriyle hareket ettiğine ilişkin sözü.
İnsanın içgüdüleri ancak aşağı yukarı bir yaşına kadar var. O da doğumundan fiziksel bakımdan prematüre oluşundan ileri geliyor. Bundan sonra insan artık bir toplumsal varlıktır ve toplumsal varlıkların içgüdüleri yoktur. Yapıp etmelerini bilinç gereği yapıp ederler. İnsanları diğer hayvanların çoğundan ayıran en önemli etkenlerden biri de budur zaten. Buna karşın insanın içtepileri vardır ama içtepi ile içgüdü birbirine karıştırılmamalı; biri güdü yani önceden belirlenmiş, diğeri tepi yani bir uyarıcı (stimulus) üzerine istem dışı oluşan.
-
Sayın Adam,
İçgüdülerin davranışlar üzerine etkilerinden örnek vermek istiyorum,
Cinsellikte bir iç güdüdür,
Cinsellik kişileri çok farklı durumlara sokabilir, Kişinin düşeceği durum iyi yada kötü olabilir,
Saygılarımla,
-
Bu bağlamda sanırım sayın Davut bilinç yerine içgüdüyü yeğliyor ?
Saygılar
-
Bilinç,insanın dış dünyayı ve kendi kişisel varlığını anlamasına aktif olarak katılan zihinsel süreçlerin toplamıdır.
İçgüdü ise bilincin tam zıttıdır.
İçgüdüsel davranış hayvanlara özgüdür ve çevreye uyma süreci içinde gelişen biyolojik davranıştır.
Örneğin annelik içgüdüsü gibi , cinsellik iç güdüsü gibi,
saygılarımla
-
İnsan da diğer canlılar gibi yaşamını devam ettirmek ve daha güzel halde getirmek gibi içgüdülerle hareket eder.
Sevgili davut ayrımı guzel yapmissiniz o halde cumlenizdeki icguduler yerine bilinç kelimesi daha uygun olur diye dusunuyorum.
Saygılar