Baktı bir an zindanın penceresinden Mürg-i can.
Hatrı acımasızca eyliyordu yine hezeyan.
Mahkeme-i kebir eylemişti onu candan.
Vakitlerden gene böylesi bir zindan.
Halbuki bilmezler mi olamaz ırak can Canan' dan?
Olsa dedi, ışk-ı kamer nar-ı aşk; yaksa ben'i;
Esse seher yeli götürse küllerimi;
Olsa gene bir, can ile Canan...
