Masonlar.org - Harici Forumu
Sanat => Benim Siirlerim => Gece Cenapları => Konuyu başlatan: kudüs prensi - Mayıs 09, 2011, 02:26:59 ös
-
Gururun mürekkebi,
Islattığında kâğıdı
Yergi dolu satırlar ile
Henüz İnanacak kadar çocuktum,
Umuda ve Erdeme.
Zamanın prangaları
Esir ettiğinde ise beni geçmişe,
Artık büyüyemeyecek kadar Bilge
Ve susacak kadar yorgundum;
Usancın kefeninde.
Ruhuma şefaat edecek
Bir avuç toprağa hapsolmasın istedim bedenim…
Yakılsın istedim!
Ve arta kalan küllerin,
Bir deniz rüzgârına savrularak,
Evrene karışmasını istedim…
Unutmanın merhametine sığınmakmış cehalet!
Yeni cevaplar bulabilmek için,
Unutmayı seçmekmiş:
Yani unutmayı seçmek;
Gözlerine birkaç damla ıslaklık katarak,
Yollara düşmekmiş.
Minaresine inansam,
Kubbesi düştü inancın.
Sözüne güvensem,
‘’Düşük cümle’’ dilimde…
Ben bir kez daha bildiğim yolu yineliyorum
Ve satır-başına geri ‘dönüyorum’…
Doğası gereği ‘dönmektir’ hayat!
Doğası gereği ‘dönektir’!
Aynı kıbleyi defalarca,
Yeniden ‘tavaf’ etmektir…