BATI'DA HZ. MUHAMMED'İN İMAJI

[Daemon]

Barnabas incili 15. yüzyılda ortaya çıkmıştır ve tamamen müslüman uydurmasıdır ;

Son yıllarda birçok Müslümanın iddia ettiği şey şudur:  “Kur’ân’da bugünkü Hıristiyanlarca kullanılan İncîl’den değil Barnabas İncîl’inden söz ediliyor”.  Halbuki, Müslümanların iddia ettiği Barnabas İncîl’i, kendisinin Tanrı’nın Sözü olduğunu iddia etmiyor; tam tersine bir ayrım yapıyor.  Sahte Barnabas ise 366 sayfa ve 222 Bölüm’den oluşan bir kitaptır.  Bu ikinci ortaya atılan Barnabas İncîli orta çağa ait tamamen sahte bir üründür.  Barnabas İncîli adı ile basılmış olan bu kitap incelenirse, yazarının İsâ Mesih’in havarisi değil, İsrail’i hiç görmemiş birisi olduğu ortaya çıkar.  Büyük bir olasılıkla keşiş Fra Marino olarak yetiştirilmişti.  Barnabas İncîl’ini yazan kişi, kendini “Mesih denilen Nasıralı İsâ’nın havarisi Barnabas” olarak tanıtıyor.  Ancak İsâ Mesih’in 12 havarisi arasında “Barnabas” adında biri yoktur.  (Bkz:  Matta 10:2-4; Markos 3:16-19; Luka 6:14-16; Elçilerin İşleri 1:12-13 & 26)

Barrnabas İncîl’i”, İncîl’deki bahsedilen Barnaba tarafından değil, orta çağda Hıristiyanlığı bırakıp Müslüman olan ve Müslümanlığın doğruluğunu kanıtlamaya çalışan biri tarafından yazılmıştır.  “Barnaba İncîl’i”nde kullanılan sözcükler ve terimleri incelemiş olan dil uzmanları, bu eserin M.S. 15 yüzyıla ait olduğunu kanıtlamışlardır. İsâ Mesih’ten 15. yüzyıl sonra yazılan “Barnabas İncîl’i”nin tamamen sahte ve tarihsel açıdan değersiz olduğu anlaşılmıştır.

Bu kitap aslında 15. yüzyılda İtalya’da yazılmıştır ve yazarının İslâmiyete geçmiş birisi olduğu bilinmektedir.   Barnabas İncîli, Hıristiyanlığı kötülemek ve Müslümanlığı yüceltmek için M.S. 15. yüzyılda yazılan sahte bir eserdir.  17. yüzyıla kadar, Hıristiyan olsun Müslüman olsun, hiçbir yazar bu eserden aktarma yapmamış, adından bile söz etmemiştir!  Bu eserin sahteliği inkâr edilmeyecek şekilde ispatlanmıştır.

İncîl’deki gerçek Barnaba aslen Kıbrıslı olup asıl adı Yusuf’tu ve Yahudilerin çok eğitimli kavmi olan Levililerdendi.  İsâ’nın havarileri onu Barnaba “Yureklendirme oğlu” diye adlandırmışlardı. (Elçilerin İşleri 4:36-37)  Barnaba, ait olduğu milletin ülkesini ve yaşadığı 1. yüzyılı çok iyi biliyordu.  Barnabas İncîl’inin yazarı da bunları bildiği iddiasındadır.  Ama, buna karşın eser,  1. yüzyıl Filistininde yaşayan Barnaba gibi tahsilli bir Yahudinin yapamayacağı tarih ve coğrafya hataları ile doludur.  Bu eserin 1. yüzyıl Filistin’inin değil, Ortaçağ Avrupa’sının toplumunu anlattığını anlamak çok kolaydır.  Bir kaç örnek vermek gerekirse:

       Barnabas’ın bizi hayrete düşüren ilk hatası, Nasıra ve Kudüs şehirlerinin bir göl ya da deniz kıyısında bulunduğunu sanmasıdır.  Bilindiği gibi Hz. İsâ’nın büyüdüğü Nasıra kenti, en yakın göl olan Celile gölünden 25 kilometre kadar uzaklıkta ve 600 metre kadar yükseklikte bulunmaktadır.  Kudüs ise, en yakın göle (Ölü Denizinden) 23 kilometre kadar uzaklıkta, ve 811 metre yükseklikte bulunmaktadır.  Ama  Barnabas’ın 20. bölümüne göre, “İsâ Galile denizine gitti ve bir gemiye binerek Nasıra’ya doğru yola çıktı... Nasıra kentine gelince denizciler, İsâ ne yaptıysa hepsini yaydılar.”  Dahası var.  151. bölüme göre Hz. İsâ’nın bindiği gemi Nasıra “limanından” (!) çıkıp uzaklaşıyormuş.  Bu gemi yolculuğu nerede son buluyormuş?  Kudüs’te!!  Bölüm 152’de şunları okuyoruz, “İsâ Kudüs’e gelip de...”  Anlaşılan, Barnabas’a göre Nasıra’dan Kudüs’e gemiyle gidilebilir!  Bir gemiye binip Ankara’dan Adana’ya gittim” demesi gibi... Barnabas kitabında bu aynı problem mevcuttur.

Barnabas İncil’in  54. bölümünde “60 minuti”ye bölünen bir altın dinardan söz ediliyor.  Hz. İsâ’nın zamanında ise, Roma İmparatorluğunda dinar altından değil, gümüşten yapılırdı.  Her Roma dinarı 16 as’a, her as da 4 quadrans’a eşitti.  “Minuti” diye bir para birimi yoktu.  “Minuti” denilen para birimi yüzlerce yıl sonra ortaya çıkmış ve Roma İmparatorluğunda değil, İspanya’nın Vizigot döneminde (M.S. 575) kullanılmıştır.  Barnabas İncîl’inin yazarı hiç bilinmeyen bir parayı kullanmakta ve uydurma kitabında para birimi olarak bunu göstermektedir. Herhangi bir sahte eser, alınan tüm tedbirlere rağmen kendini ele verir.  Barnabas İncîl’i de bu konuda bir istisna değildir.

 Barnabas İncîl’inin 121. bölümünde anlatılan mahkeme işlemi ancak yüzyıllar sonra orta çağda kullanılan usuldedir.  Sanık yargıç tarafından sorguya çekilirken noter onun tanıklığını özetleyip kaydeder.   Hz. İsâ’nın yaşadığı 1. yüzyılda böyle bir usul yoktu.

Barnabas İncîl’inin 152. bölümünde “tahta fıçılar”dan söz ediliyor, ancak 1 yüzyılda  şarabı korumak için tahta fıçıları kullanmak hiç bilinmeyen bir teknikti.  O dönemdeki insanlar deriden tulumlar kullanırlardı. (Bkz. Matta 9:17)

Kısacası bu kitap her yönüyle müslüman uydurması oldugunu ele veriyor ; buraya yazamayacagım kadar buyuk çelişki ve saçmalıkları isteyenler internetten bulabilir

Kaynak : Zehre, Hristiyanlık Üzerine Konferanslar, s. 104.
Benson, İncîl-i Barnaba, Bilimsel Bir Araştırma, ss. 48-49
www.hristiyan.net

[de_hund]

evet..her din kendisi gibi olmayan dini ya hakir görüyor; ya da onun üstünde birtakım oyun espirileri yapıyor.

[martı]

Evet Deamon yazdıkların mantıklı gözüküyor aslında kaynak olabilecek en yanlış yerden alınmış yani aksini söylemezlerdi zaten ancak tarafsız şekilde bir araştırma da bulamadım o yüzden şimdilik barbanas incili konusundaki bu teze inanmak durumundayım.Ancak bu sadece Barbanas incili konusundaki düşüncem yazdıklarımdan ayrı tutuyorum bu yazdıklarımı yalanlıcak bir bilgi değil yani bir sürü kaynak sundum.